Tag: คนไร้บ้าน

เรื่องราวดีๆ ที่เกิดขึ้นช่วยสร้างความรู้สึกอิ่มเอมใจของเราได้เป็นอย่างดี…   ดังเช่นเรื่องราวต่อไปนี้ เมื่อชายไร้บ้านคนหนึ่งได้รับการช่วยเหลือจาก ‘เจ้าหน้าที่ตำรวจ’ เพราะเขาต้องเตรียมตัวไปสัมภาษณ์งาน แต่กลับกลายเป็นว่าระหว่างโกนหนวดมีดโกนของเขาดันเสียขึ้นมาซะงั้น!? อ่านข่าวเก่า :“คุณตำรวจ” ช่วยแปลงโฉม “ชายไร้บ้าน” ให้ดูดีอีกครั้ง ก่อนที่เขามีนัดสัมภาษณ์งาน!!     นาย Phillip หรือที่รู้จักกันในชื่อ Phil ได้รับมีดโกนหนวดมาจากพนักงานร้านแมคโดนัลด์สาขาที่ไปสมัครงานมา และเขาก็บอกว่าให้มาสัมภาษณ์งานในวันจันทร์ที่ผ่านมาพร้อมบอกว่าให้โกนหนวดซะนะ แต่แล้วเมื่อเจ้าตัวมาลองโกนหนวดที่ปั๊มน้ำมันดูก็พบว่ามันช่างยากเย็นเหลือเกิน เพราะมีดโกนอันนั้นมันเสียซะแล้ว ประจวบกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ Tony เดินผ่านมาพอดี ก็เลยอาสาโกนหนวดให้เขา ภาพเหตุการณ์ดังกล่าวมีคนถ่ายเอาไว้ได้ และมันถูกแชร์ไปในโลกออนไลน์สร้างความประทับใจให้กับผู้คนมากมาย     และล่าสุดจากรายงานของเว็บไซต์ Ladbible เมื่อช่วงเช้าที่ผ่านมานี้ Phil ได้ผ่านการสัมภาษณ์งานและกลายเป็นพนักงานร้านแมคโดนัลด์เต็มตัวแล้ว!!     เขาเดินทางไปขอบคุณเจ้าหน้าที่ Tony ด้วยตัวเอง   “ผมเห็นผู้ชายคนหนึ่ง และภายหลังก็มาทราบว่าเขาชื่อว่า Phil กำลังพยายามโกนหนวดของตัวเองด้วยมีดโกนของเขา” “ผมเลยเดินลงไปจากรถแล้วก็ถามว่ามีอะไรให้ช่วยไหม? เพราะผมรู้ว่ามีดโกนหนวดอันนั้นมันพังแล้วแน่นอน ก็เลยอยากจะซ่อมให้เขา และพบว่ามันมีนอตตัวหนึ่งหายไปจริงๆ ด้วย” เจ้าหน้าที่ Tony เล่า…

ทุกประเทศย่อมมีปัญหาอยู่เสมอ แต่หนึ่งในปัญหาที่หลายๆ ประเทศไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ก็คือปัญหาความยากจนและคนไร้บ้าน แม้แต่ในประเทศที่เจริญไปด้วยเทคโนโลยีและวัฒนธรรมอย่างสหรัฐอเมริกาหรือประเทศญี่ปุ่นก็ยังมีคนจรจัดหรือคนไร้บ้านให้เห็นกัน ซึ่งบางทีพวกเขาก็ไม่ได้ก่อความเดือดร้อนให้แก่ผู้อื่นแต่อย่างใด แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่กับคนไร้บ้านของจีน ถึงแม้ว่าไม่รู้ว่าพวกเขาทำความเดือดร้อนให้กับคนอื่นหรือไม่ แต่ทางเจ้าหน้าที่ก็ได้มีมาตรการจัดการกับปัญหาคนไร้บ้านที่มักจะมาหลับนอนอยู่บนทางเท้า     เจ้าหน้าที่ประจำเขตปกครองตนเองกว่างซีจ้างได้พัฒนานวัตกรรมใหม่ที่จะช่วยจัดการกับปัญหาคนไร้บ้านที่ชอบมานอนบนทางเท้าในเมือง โดยที่วิธีการจัดการไม่ใช่นวัตกรรมที่ทันสมัยหรืออย่างใด เพียงแค่ได้ทำการติดตั้งเสาไปบนทางเท้าหลายๆ อันเพื่อที่จะไม่ให้เหลือพื้นที่ที่จะพอให้คนไร้บ้านมาหลับนอนได้     อ้างอิงตามรายงานของสำนักข่าวท้องถิ่น มีคนไร้บ้านประมาณ 10 คนที่ได้เริ่มตั้งรกรากอยู่บนทางเท้ามาตั้งแต่ปี 2016 พวกเขาได้ทำการปูเสื่อและฟูกพร้อมสำหรับการหลับนอน เจ้าหน้าที่ยังได้รายงานอีกว่าคนไร้บ้านเหล่านี้เป็นสาเหตุของปัญหาสุขภาพและความปลอดภัย จนในที่สุดจึงต้องตัดสินใจที่จะจัดการแก้ปัญหาในที่สุด     ก่อนหน้านี้เมื่อเดือนสิงหาคมปีที่แล้ว (2017) คนไร้บ้านโดยส่วนมากที่ได้ตั้งรกรากอยู่ในบริเวณทางเท้าได้ถูกย้ายให้ไปอาศัยอยู่ในอาคารที่ไม่มีคนอาศัย เสาที่เจ้าหน้าที่ได้ทำการติดตั้งในครั้งนี้ พวกเขาได้บอกว่าเป็นเพียงแค่ทางออกชั่วคราวเท่านั้น และในขณะนี้ เจ้าหน้าที่ได้คิดหาทางแก้ปัญหาคนไร้บ้านในระยะยาวอยู่ โดยอาจจะเป็นการเพิ่มการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์หรือการเพิ่มเติมอุปกรณ์ออกกำลังกายกลางแจ้งขึ้นมาแทน     อย่างไรก็ตามถึงแม้จะมีเสาตั้งเต็มไปหมดตามทางเท้า แต่ก็ยังเหลือคนไร้บ้านอยู่จำนวนหนึ่งหรือสองคนที่ยังคงตั้งหลักปักฐานอยู่ในที่เดิมของพวกเขา ถือว่าเป็นไอเดียที่แปลกจริงๆ หรือบางทีแล้วคนออกแบบวิธีแก้ไขปัญหานี้อาจได้รับแรงบันดาลใจจากเจ้าหน้าที่จากเมืองฉางชุนในปี 2014 ที่ใช้ที่ล็อกรถเพื่อมาระงับกิจกรรมเต้นที่รบกวนคนอื่นไปทั่วของเหล่าป้าๆ ในจีนก็เป็นไปได้นะ     ที่มา Medium

การโจรกรรมตัวตนนั้นไม่ใช่เรื่องตลกแม้แต่นิดเดียว ซึ่งในบางกรณี โจรพวกนี้อาจไม่ได้ขโมยแค่เงินของคุณ พวกเขายังสามารถขโมยทั้งชีวิตคุณไปได้อีกด้วย ซึ่งเหตุการณ์นี้ได้เกิดขึ้นกับ John Helinski จากเมืองแทมปา รัฐฟลอริดา ประเทศสหรัฐอเมริกา หลังจากที่เขาค้นพบว่าบัตรประจำตัวประชาชนของตัวเองถูกขโมย เขาไม่รู้ว่าจะไปขอความช่วยเหลือที่ไหน ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นพลเมืองของประเทศสหรัฐอเมริกา แต่ว่าเขานั้นเกิดในประเทศโปแลนด์ และเขาไม่มีใบสูติบัตรเพื่อยืนยันตัวตน เมื่อเงินของเขาถูกโจรกรรมไปจนหมด เขาจึงถูกบังคับให้ออกจากบ้าน ไม่มีที่อยู่อาศัย เขาเลยกลายเป็นคนไร้บ้าน ต้องนอนในกล่องกระดาษใต้ม้านั่งบนถนนแทมปาเป็นเวลากว่า 3 ปี อย่างโดดเดี่ยว ถูกลืมโดยสิ้นเชิงและไม่มีตัวตน     วันหนึ่งในปี 2015 John ได้ตัดสินใจเข้าไปขอความช่วยเหลือจากศูนย์ช่วยเหลือคนไร้บ้านที่เพิ่งก่อตั้งชื่อว่า Community Housing Solutions Center ซึ่งเขาไม่รู้เลยว่าการที่เขาเดินเข้าประตูนั้นไปจะเป็นก้าวแรกที่เปลี่ยนชีวิตเขาไปในทางที่ดีขึ้น เขาได้รับการช่วยเหลือโดย Charles Inman นักสังคมสงเคราะห์ที่พยายามช่วยเขาอย่างเต็มที่ในการหาคำตอบว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาและทำไมเขาถึงกลายเป็นคนไร้บ้าน “เขาจำเป็นต้องมีบัตรประชาชน แต่พวกเราไม่สามารถทำให้เขาใหม่ได้หากไม่มีใบสูติบัตรเพื่อยืนยัน” Charles อธิบาย แต่เขาไม่ยอมแพ้ให้ John ต้องกลับไปอยู่ข้างถนน เขากล่าวว่า “ผมไม่มีตัวเลือกนอกจากการทำให้สำเร็จ”     Charles ยังได้รับความช่วยเหลือจาก Dan McDonald ตำรวจจากสำนักงานตำรวจแทมปา…

Lindsey Winson นักศึกษาสาขาจิตวิทยาและสังคมอายุ 31 ปี และ Stuart Henderson แฟนหนุ่มอายุ 38 ปี ไปรับประทานอาหารเช้าที่ Argo Lounge ในเมืองปีเตอร์โบโร ประเทศอังกฤษ เวลาประมาณ 9.45 น. เมื่อวันศุกร์ที่ 2 กุมภาพันธ์ 2018 ที่ผ่านมา ในขณะที่เธอกำลังเดินไปเข้าห้องน้ำ เธอก็พบกับคนไร้บ้านอายุประมาณ 20 ปีนั่งอยู่ข้างนอกตรงทางเดิน เธอจึงเดินเข้าไปคุยและให้เงินกับชายผู้นั้นไปจำนวนหนึ่ง หลังจากที่ให้เงินแล้ว เธอก็เดินกลับเข้าไปในร้านเพื่อขอซื้อกาแฟร้อนกับผู้จัดการให้ชายคนนั้นได้ดื่ม แต่เธอกลับถูกปฏิเสธออกมา     Lindsey กล่าวว่า “ฉันถามเหตุผลและได้คำตอบมาว่าพวกเขามีปัญหาเกี่ยวกับการใช้ยาเสพติดและสร้างความวุ่นวายข้างนอก เลยปฏิเสธที่จะให้อาหารหรือเครื่องดื่มร้อนๆ” เธอถามทางร้านว่าพวกเขาเคยมีปัญหากับชายผู้นี้หรือไม่ และผู้จัดการก็ตอบว่าใช่ เธอจึงบอกผู้จัดการว่าชายคนนั้นเล่าให้ฟังว่าช่วยทำความสะอาดหลังจากที่มีคนไร้บ้านอีกคนปัสสาวะไปทั่วเมื่อคืนก่อน ผู้จัดการยอมรับว่าเขาก็เห็นว่าชายคนนั้นช่วยทำความสะอาดจริงๆ แต่ก็ยังปฏิเสธที่จะขายให้เพราะเป็นนโยบายของทางร้าน ทางด้านคนไร้บ้านก็บอกกับเธอว่าพนักงานของร้านได้เทน้ำไปทั่วเพื่อไม่ให้พวกเขานอนที่นี่     Stuart แฟนหนุ่มของเธอ ได้โพสต์จดหมายของเขาที่ส่งถึง Justin Carter กรรมการผู้จัดการของร้าน Argo ลงเฟซบุ๊ก และได้มีการแชร์ต่อกันไปกว่า…

สำหรับใครหลายคน เตียงนอนอาจจะเป็นเพียงอุปกรณ์สามัญที่มีกันอยู่ในทุกบ้าน และอาจจะละเลยความสำคัญของมันไป แต่สำหรับเด็กบางคนแล้วการได้มีเตียงนอนเป็นของตัวเอง เป็นเสมือนพรจากสวรรค์อันยิ่งใหญ่ ที่อาจสร้างความสุขให้แก่เขาจนถึงขั้นน้ำตาซึมได้เลยทีเดียว นี่คือเรื่องราวของเด็กชายวัย 8 ปีชื่อว่า Daeyrs และ Dionna แม่ของเขา จากเมืองดีทรอยต์ รัฐมิชิแกน ประเทศสหรัฐอเมริกา ที่ต้องใช้เวลาเกือบทั้งหมดของชีวิตของเขาอาศัยอยู่ที่ศูนย์ช่วยเหลือคนไร้บ้าน เนื่องมาจากแม่ของเขาที่ในอดีตเคยเป็นพยาบาลฝึกหัดเกิดตกงานขึ้นมา จึงทำให้สูญเสียบ้านไปในที่สุด   หนูน้อยกับห้องใหม่ของเขา   แต่ก็เหมือนกับมีพรจากสวรรค์ส่งมาให้ถึงแม่ลูกคู่นี้ เมื่อทั้งคู่ได้รับบ้านหลังหนึ่งจากทางการรัฐมิชิแกน แต่ถึงอย่างไรพวกเขาก็ไม่มีเงินเพียงพอที่จะซื้อเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งบ้าน รวมถึงเตียงนอนที่ Daeyrs อยากได้ที่สุดเลยก็ว่าได้ เพราะว่าตลอดทั้งชีวิตของเขาที่ผ่านมา ไม่เคยมีเตียงนอนเป็นของตัวเองเลยแม้แต่เตียงเดียว และต้องนอนบนพื้นมาโดยตลอด โดยสิ่งของติดตัวที่ทั้งคู่ได้นำเข้าไปในบ้านใหม่ที่ได้รับมานั้น ก็มีเพียงแค่ ที่นอนแบบเป่าลมพร้อมกับเก้าอี้อีกเพียงแค่ 2-3 ตัวเพียงเท่านั้น นั่นจึงทำให้นักสงคมสงเคราะห์ได้ยื่นมาเข้ามาช่วยเหลือแม่ลูกคู่นี้ โดยพวกเขาได้ส่งเรื่องต่อไปยัง Humble Design ซึ่งเป็นองค์กรการกุศลที่ช่วยเหลือผู้คนยากไร้ต่างๆ ให้ช่วยเหลือครอบครัวนี้หน่อย   ทึ่งไปเลยทีเดียว   ตกแต่งจนกลายเป็นบ้านสุดหรูหรา   และองค์กรนี้ก็ไม่ทำให้ผิดหวัง พวกเขาได้ช่วยตกแต่งห้องนอนใหม่ให้กับหนูน้อย Daeyrs แบบจัดเต็ม ที่ไม่เพียงมีแต่เตียงนอนนุ่มๆ ที่เขาอยากได้เพียงเท่านั้น เพราะว่ามันยังเต็มไปด้วยของเล่นรวมถึง อุปกรณ์ต่างๆ อีกเป็นจำนวนมากที่รอคอยให้หนูน้อยคนนี้ได้เข้ามาเป็นเจ้าของ และแล้วนาทีแห่งความตื้นตันใจก็มาถึงในวันที่ 20 ธันวาคมที่ผ่านมา เมื่อหนูน้อยคนนี้ได้เข้ามายังบ้านใหม่ของเขา ที่ได้รับการตกแต่งอย่างจัดเต็ม โดยมีทั้งเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ นานารวมถึงไฟสวยงามต่างๆ แต่ก็ยังมีอีกหนึ่งสิ่งที่รอคอยเขาอยู่นั่นก็คือห้องนอนห้องใหม่ของเขานั่นเอง…

แม้ว่าการอยู่ข้างถนนจะลำบาก แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เหล่าคนไร้บ้าน มีใจเมตตาต่อสัตว์น้อยลงแต่อย่างใด เราจึงอาจเห็นว่าคนไร้บ้านหลายคนได้เลี้ยงสัตว์อย่าง ‘หมา’ เอาไว้เพื่อเป็นเพื่อนแก้เหงา ในทางกลับกัน ‘หมา’ ก็จะได้มีเจ้าของที่รักมันจริงๆ เช่นเดียวกัน ทว่าก็เพราะความที่ต้องอยู่อย่างไม่มีบ้าน ทำให้พวกเขาต้องเผชิญกับภัยต่างๆ มากมายอย่างอากาศหนาว ฝนตก ฝุ่นควัน จนบางทีเหล่าสัตว์เลี้ยงก็อาจจะเกิดป่วยขึ้นมาได้ และก็อาจไม่ได้รับการรักษาที่ถูกวิธีเนื่องจากเจ้าของไม่มีเงินที่จะพาไปรักษา ทำให้นักศึกษาสัตวแพทย์คนหนึ่งตัดสินใจรับรักษาสัตว์ให้แก่คนไร้บ้านแบบฟรีๆ ซะเลย   คนไร้บ้านกับสัตว์เลี้ยงของพวกเขา   นักศึกษาสัตวแพทย์คนที่ว่านี้มีชื่อว่า Ruby Shorrock นักศึกษาสัตวแพทย์ปีสุดท้าย ผู้มีจิตใจเมตตาอารีต่อสัตว์ ซึ่งเธอเธอได้ตั้งปณิธานเอาไว้ว่าจะช่วยรักษาสัตว์ให้แก่เหล่าคนไร้บ้าน โดยก่อตั้งคลินิกที่ชื่อว่า The Trusty Paws Clinic ขึ้นมาเพื่อจะช่วยรักษาสัตว์ให้ฟรี ตามที่เธอได้ตั้งใจเอาไว้ สำหรับเหตุผลในการทำเช่นนี้ Ruby ก็บอกว่า เป็นเพราะความที่เมืองกลาสโกว์ ประเทศสกอตแลนด์ที่เธออาศัยอยู่ เป็นเมืองที่มีวิกฤติคนไร้บ้านที่เลวร้ายที่สุดเมืองหนึ่งในสหราชอาณาจักร   Ruby Shorrock นักเรียนสัตวแพทย์ปีสุดท้ายผู้มีจิตใจงาม   เธอจึงรู้ในทันทีว่ามีผู้คนมากมายต้องการความช่วยเหลืออย่างแน่นอน และยิ่งในหมู่คนไร้บ้านที่มีสัตว์เลี้ยงแล้ว เจ้าขนปุยพวกนี้ก็ต้องการความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วนเช่นเดียวกัน   สัตว์เลี้ยงรอคอยการช่วยเหลืออีกมาก   แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่ส่วนเล็กๆ ทว่าการช่วยเหลือของเธอก็ได้เคยช่วยชีวิตสุนัขของคนไร้บ้านมาแล้วหลายราย ซึ่งบางตัวนั้น Ruby ก็บอกเอาไว้ว่ามันเปรียบเสมือนกับแก้วตาดวงใจของเจ้าของมันเลยก็ว่าได้ และเธอก็รู้สึกดีใจที่ได้ช่วยให้พวกเขามีความสุข   ช่วยเหลือเพื่อให้พวกเขามีความสุข  …

การที่เราจะเลี้ยงสัตว์สักตัวหนึ่ง แน่นอนว่าหากเราได้รับมันเข้ามาเลี้ยงแล้ว เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราก็จะยิ่งมีความรักและความผูกพันธ์กับมันเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ และถ้าเมื่อมันหายไปเราก็คงจะเศร้าเสียใจเป็นอย่างมาก เหมือนกับการได้เสียเพื่อนไปคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ แต่สำหรับคนไร้บ้านแล้ว สัตว์เลี้ยงของพวกเขาเป็นเสมือนเพื่อนคู่ทุกข์คู่ยากที่ลำบากผ่านเรื่องราวต่างๆ มาด้วยกัน และถ้ามันหายไปพวกเขาก็คงไม่มีเงินที่จะไปติดใบประกาศตามหามันกลับมา สิ่งที่พวกเขาทำได้ก็มีแค่เพียงการออกตามหาตามสถานสงเคราะห์ต่างๆ ด้วยความหวังว่าจะได้มันคืนกลับมาใช้ชีวิตด้วยกันอีกครั้ง   มานอนที่หน้าสถานสงเคราะห์เพื่อหวังจะได้เจอหมาของเขาอีกครั้ง   และชายไร้บ้านคนนี้ก็เช่นเดียวกัน เพราะว่าเขาไปนอนเฝ้าที่สถานสงเคราะห์ตลอดทั้งคืน เพื่อหวังว่าเมื่อเจ้าหน้าที่จับหมามา มันอาจจะเป็นหมาของเขาที่หายไปก็เป็นไปได้ เรื่องราวนี้ได้รับการเปิดเผยจากเจ้าหน้าที่ของสถานสงเคราะห์สัตว์ Dekalb Animal Services ที่รัฐจอร์เจีย ประเทศสหรัฐอเมริกา ในวันที่ 18 ตุลาคม 2017 ที่ผ่านมา เมื่อพวกเขาพบหนุ่มไร้บ้านคนหนึ่งมา นอนขดอยู่ที่หน้าประตูสถานสงเคราะห์   เจ้าหน้าที่ได้ให้การช่วยเหลืออย่างเต็มที่   ในตอนแรกพวกเขาคิดว่าชายคนนี้น่าจะมาหาที่นอน แต่ว่าเมื่อไถ่ถามเขาแล้วกลับผิดคาด เพราะว่าเหตุที่เขามาที่นี่เพื่อจะมาตามหาหมาของเขาที่หายไป และเขารู้สึกหมดหวังในการตามหาหมาของเขากลับมา จึงได้มาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่นั่นเอง “พวกเราปลุกเขาขึ้น และเขาคนนั้นก็บอกว่าหมาของเขาได้หายไป จึงอยากให้ช่วยตามหาให้หน่อย”  Karen Hirsch โฆษกของสถานสงเคราะห์ดังกล่าวเล่าให้ฟัง ชายผู้ไร้บ้านคนดังกล่าวเล่าให้ฟังว่า ได้ใช้เงินทั้งหมดที่เขามีนั่งรถบัสมาที่สถานสงเคราะห์แห่งนี้ เพื่อหวังว่าเขาจะได้พบหมาของเขาอีกครั้ง   ด้วยความโชคดี ทำให้เขาได้หมากลับไปอยู่ด้วยอีกครั้งหนึ่ง   และดูเหมือนว่าคราวนี้จะเป็นความโชคดีของเขา เพราะจากที่เขาอธิบายลักษณะของคู่หูให้ฟัง ก็พบว่าหมาของเขาได้ถูกรับมาที่นี่เมื่อประมาณ 2…

Bullying หรือการกลั่นแกล้งคนอื่น เราเคยได้ยินมาหลายปีแล้ว คนที่ถูกกลั่นแกล้งนี้บางเคสอาจจะกลายเป็นโรคซึมเศร้า มีปมในจิตใจ แต่ที่ร้ายแรงที่สุดคนที่ถูกกลั่นแกล้งอาจจะตัดสินใจฆ่าตัวตายเลย การกลั่นแกล้งโดยส่วนใหญ่มักจะพบเจอในช่วงชีวิตที่กำลังมีการศึกษาเล่าเรียนอยู่กันอยู่ แต่ในเคสที่เราจะนำเสนอนี้เกิดขึ้นกับคนไร้บ้าน โดยที่เด็กสาวสามคนเข้าไปเสนอที่จะเลี้ยงข้าวให้แก่ชายไร้บ้าน และพาชายไร้บ้านเข้าไปในร้านอาหารแล้วสั่งอาหารให้เขา ก่อนที่จะกลุ่มวัยรุ่นสาวทั้งสามคนจะวิ่งหนีออกจากร้านอาหาร และทำให้เขาอับอายในโลกออนไลน์     อย่างไรก็ตาม หลังที่ภาพถูกแชร์ไปอย่างกว้างขวาง กลุ่มวัยรุ่นก็ถูกว่ากล่าวติเตียน ว่าการกระทำแบบนี้มันไม่เหมาะสม Sally Cudmore หนึ่งในผู้เห็นเหตุการณ์อ้างว่าเด็กสาวสามคนอายุประมาณ 16 ปี หรือ 17 ปี เยาะเย้ยชายไร้บ้านและสัญญาว่าจะซื้ออาหารให้ เธอถ่ายรูปของเหล่าเด็กสามคนได้ข้างนอก และโพสต์ลงเฟซบุ๊กว่า “สามสาวเข้ามาหา ถ่ายภาพชายไร้บ้าน และเดินตามหลังเขาไปและพูดว่าพวกเธอจะจ่ายค่าอาหารให้ชายไร้บ้าน พวกเธอบอกเขาให้นั่งลงที่โต๊ะและพวกเธอก็ไปที่เคาท์เตอร์ก่อนที่จะพูดคุยกับพนักงาน” เธออ้างว่าทั้งสามสาวออกไปข้างนอกร้านและหัวเราะเยาะเย้ย ก่อนที่ชายไร้บ้านจะทำตัวเลิกลั่กและถามกับพนักงานว่าพวกวัยรุ่นทั้งสามคนนั้นได้สั่งอาหารให้เขาหรือไม่? Sally ยังบอกอีก “ชายไร้บ้านรู้สึกอารมณ์เสียและขอโทษกับพนักงาน วัยรุ่นสาวทั้งสามที่อยู่นอกร้านได้บันทึกวิดีโอของชายไร้บ้านและยังหัวเราะเยาะเย้ยขณะที่ชายไร้บ้านนั้นเดินออกมาจากร้านอีกด้วย”     หลังจากที่โพสต์ดังกล่าวโด่งดังขึ้นมา มีข้อความว่ากล่าวติเตียนเกี่ยวกับวัยรุ่นสาวมากมาย หนึ่งในกลุ่มวัยรุ่นได้ออกมากล่าว โดยอ้างว่าชายไร้บ้านเป็นฝ่ายเข้ามาขอบุหรี่พวกเธอก่อน ก่อนที่พวกเธอจะซื้อเครื่องดื่มให้เขา เธอยังกล่าวอีกว่า “ฉันบอกให้เขาเลิกยุ่งกับพวกเรา ก่อนฉันและเพื่อนจะเดินเข้าไปในร้าน Nando และแกล้งทำเป็นสั่งอาหารให้เขา เพื่อให้เขาเลิกยุ่งกับเรา และพนักงานที่เคาท์เตอร์ก็รู้เห็นด้วย” วัยรุ่นสาวอ้างว่าชายไร้บ้านคนนั้นพูดจาหยาบคายใส่เธอ เธอกล่าวต่อว่า “เขาไม่ควรพูดกับเราแบบที่เขาทำ เราเสนอที่จะซื้ออาหารให้เขาแต่นั่นก็ยังไม่เพียงพอ และเขาก็เริ่มพูดไม่ดีกับเรา”     แต่ Emily Warress พยานอีกคนได้กล่าวว่า “แม้แต่คนขับแท๊กซี่ก็บอกให้เธอปล่อยเขาไป เพราะว่าเธอหลบอยู่หลังรถและกระโดดออกมาสร้างความหวาดกลัวให้ชายไร้บ้าน” Courtney…

ทุกคนสามารถทำความดีได้ ไม่เกี่ยวว่าเราจะต้องมีเงินมากมายมหาศาล เพราะแม้แต่ชายไร้บ้านคนนี้เขาก็ได้ทำความดีเอาไว้ให้กับคนแปลกหน้า ด้วยความเสียสละและทุ่มเท เรื่องราวของชายคนนี้ถูกนำเสนอผ่านสำนักข่าว Daily Mail ในวันที่ 15 ธันวาคม 2017 เมื่อชายไร้บ้าน James John McGeown ที่อาศัยอยู่ในเมืองกลาสโกว์ ประเทศสกอตแลนด์ เขาได้ไปเจอกับกระเป๋าใบหนึ่งที่วางเอาไว้หน้ารถที่เปิดกระจกอยู่ ซึ่งมีเงินเกือบ 20,000 บ้านอยู่ในกระเป๋า   James ชายไร้บ้านที่เห็นกระเป๋าพร้อมกับเงินจำนวนมากในนั้น   ด้วยความที่เขากลัวว่าจะมีคนมาขโมยกระเป๋าใบนั้นไป เขาจึงยืนเฝ้าเอาไว้นานกว่า 2 ชั่วโมงครึ่ง ท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมา แต่รอไปนานขนาดนั้นเจ้าของก็ยังไม่กลับมาที่รถซักที เขาจึงนำกระเป๋าใบนั้นไปฝากไว้ที่สำนักงานกฎหมายใกล้ๆ พร้อมกับทิ้งกระดาษโน้ตเอาไว้ในรถ เมื่อ John McMonagle เจ้าของรถและ Alyshia Orford เจ้าของกระเป๋าใบนั้นกลับมาที่รถ พวกเขาเจอกับกระดาษโน้ตที่บอกว่ากระเป๋าถูกฝากเอาไว้ที่ไหน เขาจึงเดินทางไปรับคืนพร้อมกับรับทราบเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด การช่วยเหลือที่น่าประทับใจนี้ ทำให้ John ตั้งรับเงินบริจาคผ่านเว็บไซต์ GoFundMe โดยตั้งเป้าไว้ที่ประมาณ 215,000 บาท เพื่อนำมันไปมอบให้กับ James ชายไร้บ้านที่ช่วยพวกเขาเอาไว้   John…

กลายเป็นกระแสวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างมากมาย หลังจากที่ทางเทศบาลของเมืองนอตทิงแฮม ประเทศอังกฤษ ได้นำแผงกั้นมาล้อมรอบชายไร้บ้านคนหนึ่ง พร้อมกับมีผู้พบเห็นป้ายและข้อความที่ประณามชายคนดังกล่าว โดยข้อความในป้ายกระดาษบอกว่า “ชายคนนี้ปฏิเสธที่จะเข้าพักในโรงแรมเป็นเวลา 3 คืน” ซึ่งภายหลังข้อความดังกล่าวถูกทางเจ้าหน้าที่ของเทศบาลเอาออกไป     ชายวัย 27 คนดังกล่าวบอกว่าเขาจำเป็นต้องปฏิเสธข้อเสนอการเข้าพักในโรงแรมดังกล่าว เนื่องจากมีปัญหาบางอย่างเกิดขึ้นกับเขาก่อนหน้านี้ “มันเป็นความรู้สึกที่เจ็บปวดมาก พวกเขาบอกว่าผมเป็นขอทาน ซึ่งอันที่จริงแล้วผมไม่ใช่ คนอื่นๆ บอกผมว่าผมสามารถนอนหน้าร้านนี้ได้ เพราะร้านนี้ได้ปิดตัวลงแล้ว ผมถูกปฏิเสธการเข้าพักในโรงแรมดังกล่าว เพราะว่าชื่อของผมอยู่ในรายชื่อขอทาน และผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมพวกเขาต้องทำแบบนี้กับผม”     ส่วนทางด้านคุณ Denis Tully เจ้าหน้าที่จากหน่วยงานที่ดูแลเกี่ยวกับคนไร้บ้านของเมือง Nottingham ก็ได้ออกมาประณามการกระทำดังกล่าวเช่นกัน “การนำที่กั้นมาวางไว้มันเป็นสิ่งที่ลดทอนความเป็นคนของเขามากๆ ผมคิดว่าเราควรตั้งคำถามถึงสิทธิความเป็นมนุษย์ที่ใครสักคนหนึ่งควรจะได้รับ สิ่งที่อยู่รอบๆ ตัวเขานั้นมันคือสัญลักษณ์ของป้ายเตือน และป้ายเตือนสมควรที่จะนำมาใช้กับคนอย่างนั้นหรือ??” คุณ Denis กล่าว     แต่อย่างไรก็ตามทางด้านนาย Toby Neal เจ้าหน้าที่ด้านงานบริการประชาชนก็ได้ออกมาให้สัมภาษณ์ว่าเกี่ยวกับเหตุการณ์ดังกล่าวว่า “ผมคิดว่าป้ายข้อความดังกล่าวน่าจะเป็นความเข้าใจผิด และมันก็น่าจะเป็นฝีมือของใครบางคนที่นำมาติดไว้ พวกเราตั้งใจที่จะดูแลความปลอดภัยของทุกๆ คนที่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองให้มีชีวิตที่ดีขึ้นมากที่สุดเท่าที่เราจะทำได้” นาย Toby Neal กล่าว   .   นอกจากนี้ทางด้านเจ้าหน้าที่ยังกล่าวเพิ่มเติมอีกว่า แผงกันดังกล่าวนั้นถูกนำไปวางไว้เพื่อความปลอดภัยและความเป็นส่วนตัวของชายคนดังกล่าว พร้อมทั้งขอโทษถึงความไม่เหมาะสมเกี่ยวกับการใช้ป้ายกันดังกล่าวอีกด้วย “เราขอโทษสำหรับการเลือกใช้สัญลักษณ์ดังกล่าว นี่เป็นการเริ่มใช้แผงกั้นนี้เป็นครั้งแรก แต่อย่างไรก็ตามขณะนี้เราได้สั่งระงับการใช้แผนกันดังกล่าว…

ฤดูหนาวได้ย่างกรายเข้ามาแล้ว จากที่เราได้สัมผัสก็เริ่มจะรู้สึกว่าอากาศเริ่มเย็นลง แต่โชคดีที่บ้านเราไม่ได้อยู่ในเขตที่เรียกว่าหนาวจัดเหมือนดังประเทศในแถบตะวันตก ซึ่งเราก็พอเดาออกว่าอากาศระดับที่อุณหภูมิติดลบมันจะหนาวขนาดไหน และเมื่อถึงฤดูหนาว หนึ่งในผู้ที่ต้องทรมานจากปัญหานี้มากที่สุดก็คือเหล่าคนไร้บ้านที่มีจำนวนมากมายและยังไม่สามารถจัดการกับปัญหานี้ได้อย่างเด็ดขาด แต่ก็มีประชาชนจำนวนมาก พร้อมมอบช่วยเหลือกันในฐานะเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน     ที่เมืองสวอนซี ประเทศเวลล์ได้มีการช่วยเหลือและแบ่งปันสิ่งดีๆ ให้กับชาวเมืองด้วยกัน โดยคุณ Vicki Jones อายุ 46 ปี ได้ขอความร่วมมือจากร้านเสื้อผ้าในเมืองในการบริจาคเสื้อผ้ากันหนาวเพื่อที่จะนำไปให้กับคนไร้บ้านในเมือง ร้านเสื้อผ้าต่างๆ ก็ได้นำเสื้อผ้าที่ตกรุ่นหรือไม่ได้รับความนิยมมาให้กับโครงการนี้ จากนั้นทางเจ้าหน้าที่ก็ได้นำเสื้อผ้าเหล่านี้ไปผูกตามรั้วในเมืองเพื่อเป็นการปลุกให้ชาวเมืองคนอื่นที่อยากจะบริจาคมาทำตาม     สาเหตุที่ทำแบบนี้ก็เพราะว่าไม่มีใครรู้จำนวนคนไร้บ้านที่แท้จริง และคิดว่าการนำเสื้อผ้าเหล่านี้ไปผูกไว้กับรั้วจะทำให้คนไร้บ้านที่ไม่กล้ามารับของจากองค์กรที่ช่วยเหลือคนไร้บ้าน ได้ออกมารับบริจาคสิ่งของเหล่านี้ “เรามีเสื้อผ้าจำนวนมากที่มันไม่สามารถขายได้และมันเรื่องยากที่จะนำมารีไซเคิล ฉันเคยเห็นไอเดียนี้ในเฟสบุ๊ก ฉันก็เลยคิดว่ามันน่าจะดีหากฉันนำมาใช้กับเมืองของเราบ้าง เราคิดว่านี่อาจจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดด้วยการตั้งร้านที่มีชื่อว่า The Community Cwtch เพื่อเป็นศูนย์กลางในการช่วยเหลือของชุมชน” Vicki กล่าว     ซึ่งผลก็ออกมาเกินคาด โครงการนี้ได้รับความร่วมมือจากประชาชนอย่างล้นหลามในการนำเสื้อผ้าที่ให้ความอบอุ่นมามอบให้กับคนไร้บ้านได้คลายความหนาวในฤดูกาลนี้     และโครงการดีๆ นี้ก็อาจจะถูกนำไปต่อยอดในการช่วยเหลือคนไร้บ้านในด้านอื่นๆ อีกต่อไป ถือว่าเป็นอีกหนึ่งเรื่องราวดีๆ ของการแบ่งปันที่เกิดขึ้นในโลกนี้ ที่มา unilad

อากาศอันหนาวเย็นคงทำให้หลายคนคิดถึงที่นอนพร้อมผ้าห่มอุ่นๆ มาช่วยคลายหนาว แต่ถ้าเป็นคนไร้บ้านล่ะ พวกเขาจะมีโอกาสได้นอนในที่อุ่นแบบนั้นบ้างมั้ย? นั่นจึงเป็นที่มาของผลงานของสองสาวที่ได้เปลี่ยนรถบัสสองชั้นให้กลายเป็นที่พักของผู้ยากไร้ Sammy Barcroft และ Joanne Vines สองสาวเจ้าของผลงานและเป็นผู้นำของกลุ่มมูลนิธิเพื่อการกุศล The Rucksack Project ทั้งคู่ได้ทำการตกแต่งรถบัสสองชั้นที่กำลังจะกลายเป็นเศษเหล็ก ให้เปลี่ยนไปจนกลายเป็นที่พักอาศัยสำหรับคนไร้บ้าน   สองสาวตัวตั้งตัวตีในการริเริ่มการเปลี่ยนแปลงรถบัสในครั้งนี้   มีการวางโครงสร้างต่างๆ โดยรอบ   ภายในของรถที่เต็มไปด้วยที่นั่ง   ก็ถูกรื้อออกไปเพื่อเปลี่ยนให้มันกลายเป็นที่พักอาศัยแสนสวย   ที่พักดังกล่าวตั้งอยู่ในเมือง Portsmouth ประเทศอังกฤษ ซึ่งระยะเวลาในการปรับเปลี่ยนรูปลักษณ์ของมันทั้งหมดต้องใช้เวลานานถึง 8 เดือนด้วยแรงคนกว่า 70-80 คน และงบประมาณในการทำทั้งหมดอีกกว่า 1,000,000 บาท โดยเงินส่วนใหญ่ที่ใช้นั้นได้รับบริจาคมาเกือบทั้งหมด   การตกแต่ง ปูพื้นภายในได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว   จากที่โล่งๆ ไม่มีอะไรก็ได้รับการแต่งเติมเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ   ติดผ้าม่านเอาไว้เพื่อความเป็นส่วนตัว   ภายในก็จะมีตั้งแต่เตียงสองชั้น 12 ชุด โซนห้องรับแขก รวมถึงห้องครัวแบบครบชุด เพื่อให้คนที่ได้เข้ามาพักสามารถใช้ชีวิตในที่แห่งนี้ได้อย่างมีความสุขแบบครบครันในทุกๆ เรื่อง พวกเธอหวังว่าเจ้าสิ่งนี้จะพอช่วยเยียวยาปัญหาความหนาวเหน็บของคนไร้บ้านที่มีอยู่กว่า 300,000 คนในเมือง…

เรื่องราวของคุณลุงวัย 62 ปี จากเมืองเบอร์มิงแฮม ประเทศอังกฤษผู้นี้ กลายเป็นข่าวดังในต่างประเทศทันที หลังจากที่เขาได้หนีเข้าไปใช้ชีวิตในป่านานถึง 5 ปี ก่อนที่จะย้ายมาอยู่ในที่พักอาศัยสำหรับคนไร้บ้าน ซึ่งเรื่องราวทั้งหมดนี้มาจากสาเหตุเดียวเท่านั้นคือ “เบื่อเมีย” ก่อนหน้าที่จะแต่งงานคุณ Malcolm Applegate เป็นคนที่ชื่นชอบในการทำสวน และมักจะสอนคนอื่นๆ เกี่ยวกับเทคนิคการทำสวนของเขา แต่หลังจากที่เริ่มต้นชีวิตแต่งงาน เมื่อประมาณ 30 ปีที่แล้ว คุณลุงก็เริ่มพบว่าชีวิตของเขานั้นเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ     คุณลุงเล่าว่าในช่วงแรกของการแต่งงานนนั้นทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี และภรรยาของเขาก็เป็นคนดีมากด้วย แต่หลังจากนั้นเธอก็เริ่มเข้ามาควบคุมชีวิตของเขา บางครั้งเขาต้องงดกิจกรรมโปรดเพื่อเอาใจเธอ และเมื่อถึงจุดหนึ่งที่ความอดทนถึงขีดสุดเขาจึงตัดสินใจที่จะเก็บข้าวของหนีมาแบบดื้อๆ โดยไม่ได้ทำการหย่าร้างหรือบอกเธอเลย “ผมแต่งงานอยู่กับเธอประมาณ 3 ปี และจากนั้นทุกอย่างก็เริ่มแย่ลง และหลังจากนั้นผมก็เริ่มเบื่อที่เรามักจะทะเลาะกันอยู่บ่อยๆ ” คุณลุงเล่าถึงชีวิตคู่ของเขา     ในตอนที่หนีออกมา คุณลุงวางแผนที่จะขับรถมอเตอร์ไซค์ไปรอบๆ กรุงลอนดอน แต่ทว่าระหว่างทางรถมอเตอร์ไซค์ของเขากลับถูกขโมยไป คุณ Malcolm จึงต้องเดินเท้าเป็นเวลากว่า 3 สัปดาห์ จนกระทั่งมาถึงป่าแห่งหนึ่งใกล้ๆ กับเมืองคิงส์ตัน ทางตอนใต้ของลอนดอน คุณลุงตัดสินใจค้างคืนที่นั่นและออกมาทำงานเกี่ยวกับการดูแลสวนให้กับศูนย์ชุมชนใกล้ๆ ในตอนเช้า “มีพวกเรา 3 คนค้างคืนอยู่ตรงนั้น เราไปทำงานที่ศูนย์ชุมชนใกล้ๆ…

เชื่อว่ามนุษย์เราเกิดมาเพื่อทำหน้าที่ของตัวเอง โชคชะตาอาจไม่ได้เป็นผู้กำหนดชีวิต แต่การกระทำของตัวเรานั่นแหละที่เป็นคนกำหนดว่าชีวิตของเราจะไปในทิศทางไหน จะดีหรือจะร้ายก็ขึ้นอยู่กับการกระทำของเราเอง นาย Fabio Beraldo Rigol อายุ 47 ปี ชาวบราซิล ในอดีตเคยเป็นพนักงานออฟฟิศ แต่มีเหตุที่ต้องถูกไล่ออกจากงานเนื่องจากติดยาเสพติด และถูกครอบครัวตัดหางปล่อยวัดจนกลายเป็นคนไร้บ้านในที่สุด     เขากลายเป็นคนที่ไม่เหลืออะไรเลยในชีวิต นั่นก็เพราะว่าเขาเลือกทางเดินที่ผิด นาย Fabio ไร้ที่พึ่งไม่มีแม้แต่บ้านที่จะให้อาศัย เขาจึงไปอาศัยในสุสาน Brotas ในย่าน Santa Isabel เมือง Sao Paulo โดยนาย Fabio ได้เข้าไปอยู่ในสุสานแห่งนี้กับเพื่อนของเขาที่เสียชีวิตไปแล้ว 13 ปี กินนอนอยู่ร่วมกับศพทุกๆ คืน     ความจริงเขาก็ยังอยากที่จะมีบ้านดีๆ ไว้อาศัยอยู่ แต่เมื่อไม่มีทางเลือกมากนักก็ต้องทนอยู่ในที่แห่งนี้ เขาใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย ถึงแม้ว่าจะต้องอาศัยอยู่ร่วมกับศพ เขาก็ไม่กลัวและยังบอกอีกว่า เขาไม่เคยเห็นวิญญาณใดๆ เลยตลอด 13 ปีที่อยู่ในสุสานแห่งนี้ “ผมไม่กลัวคนตาย แต่ผมกลัวการมีชีวิตอยู่” Fabio กล่าว     ปัจจุบันนาย Fabio ก็ยังคงอาศัยอยู่ในสุสานแห่งนั้น คอยดูแลทำความสะอาดให้กับผู้ที่มาเยือน…

ปกติแล้วเวลาที่เราเห็นคนแปลกหน้าที่เราไม่เคยรู้จักมาก่อนนั่งร้องไห้อยู่ เป็นเราจะทำยังไง จะเดินไปปลอบเขาคนนั้น หรือจะทำแค่มองแล้วก็คิดว่าเขาเจอกับอะไรมาถึงได้ร้องไห้กัน… โดยปกติแล้ว เราก็คงเลือกที่จะไม่เข้าไปยุ่งเพราะเราคงไม่อยากจะมีปัญหาตามมาหรือถูกมองว่าไปยุ่งเรื่องของเขา แต่กลับกันในเรื่องนี้การเข้าไปถามคนๆ หนึ่งว่าโอเคไหมต้องการอะไรหรือเปล่า กับทำให้เรื่องอบอุ่นหัวใจก่อตัวขึ้น… Katy Hurst หญิงคนหนึ่งที่ตั้งใจจะไปซื้ออาหารที่ร้านเบอร์เกอร์คิง ในเมืองอินดิเพนเดนซ์ รัฐมิสซูรี แต่แล้วเธอก็มองไปเห็นชายคนหนึ่งริมหน้าต่างกำลังนั่งร้องไห้ พร้อมกับเอามือกุมขมับอยู่ตลอดเวลา แน่นอนว่าเธอไม่รู้จักชายคนดังกล่าวหรอก     แต่ในเวลาไม่นาน เธอก็จำได้ว่าชายคนนั้นคือชายไร้บ้านที่เธอมักจะเห็นบ่อยๆ ในชุมชนของเธอ ซึ่งเขามักไปไหนมาไหนพร้อมกับจักรยานที่มีตระกร้าอยู่ข้างหลังเสมอ ด้วยความที่เธอเป็นคนใจดี Katy เลยตัดสินใจเข้าไปพูดคุยกับชายแปลกหน้าว่าเขาเป็นอะไร ทำไมถึงร้องไห้ ซึ่งนั่นทำให้เธอได้รู้ว่าชายคนนี้ผู้คนเรียกเขาว่า Pops อายุ 57 ปี และเขาก็กำลังตัดสินใจจะฆ่าตัวตาย     พอได้ยินแบบนั้นด้าน Katy ก็คงจะยอมไม่ได้ เธอจึงเสนอให้ Pops ไปที่บ้านเธอ เธอจะช่วยให้เขารู้สึกอยากมีชีวิตอีกครั้ง เธอได้เสนอผ้าอุ่นๆ อาหารอร่อยๆ ที่พักดีๆ ให้กับชายไร้บ้านคนดังกล่าว Pops ได้บอกไว้ว่า เขาอยากจะจบชีวิต เขาอยากจะให้มันผ่านไปเสียที แต่ Katy ก็ไม่ยอมให้เป็นแบบนั้น เธอเริ่มดูแลเขาทีละอย่างตั้งแต่อาหารการกิน ที่พัก ไปจนถึงการเป็นอยู่และเข้าตรวจสุขภาพ…

จากคติธรรมที่ว่า “เมตตาธรรม เป็นเครื่องค้ำจุนโลก” เป็นคติธรรมที่แสดงให้เห็นว่า หากโลกของเรามีมนุษย์ที่จิตใจดี มีความเมตตา มีน้ำใจต่อเพื่อนร่วมโลก ก็จะทำให้โลกของเราน่าอยู่ขึ้น     เช่นเดียวกับชายคนนี้ เขามีชื่อสมมติว่า จาง เขาได้ให้สัมภาษณ์ว่า เขาเป็นเพียงคนจรจัด ไร้บ้าน มีรายได้จากการเก็บขยะขายเพียงวันละ 20-30 หยวน หรือประมาณ 150 บาทต่อวันเท่านั้น ไม่มีใครทราบว่าทำไมเขาจึงกลายมาเป็นคนไร้บ้านหาเช้ากินค่ำไปวันๆ แต่สิ่งที่เราทราบได้คือ แม้ชีวิตของเขาจะไม่ได้สุขสบาย แต่นั่นก็ไม่ได้ลดทอนความเมตตาในจิตใจของเขาลงไปแม้แต่น้อย     วันหนึ่งเขาได้ไปพบลูกสุนัขวัย 2 เดือนกำลังได้รับบาดเจ็บสาหัส ด้วยความรักหมาและความสงสารของเขา เขาไม่สามารถทนดูมันตายต่อหน้าได้ เขาจึงได้พามันไปที่คลินิกสัตว์แห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ เมื่อถึงมือหมอแล้ว เจ้าลูกสุนัขก็เข้ารับการรักษาและค่อยๆ มีอาการดีขึ้นตามลำดับ แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้นายจางคนนี้ต้องปวดหัวอีกครั้งก็ค่ารักษาพยาบาล การเข้าคลินิกครั้งนี้มีค่าใช้จ่ายในการรักษาอยู่ที่ประมาณ 1000 บาท ซึ่งเป็นจำนวนเกินที่มากกว่ารายได้ที่เขาหาได้ในแต่ละวันหลายเท่า     ระหว่างที่เจ้าหมาพักรักษาตัวอยู่ในคลินิกสัตว์ เขาก็พยายามทำงานเก็บเงินอยู่หลายวันจนในที่สุด เขาก็มีเงินไปจ่ายค่ารักษา หลังจากที่เจ้าหมาน้อยหายดี เขาก็ได้ตัดสินใจรับเลี้ยงมันโดยตั้งชื่อว่า Dian Dian  แล้วมันก็จงรักภักดี คอยอยู่เป็นเพื่อนกับเขา เพื่อตอบแทนความเมตตาของเขาที่มีให้มันตลอดไป     ที่มา shanghaiist

เรื่องราวอันน่าประทับใจนี้เกิดขึ้นระหว่างที่ช่างซ่อมหลังคากลุ่มหนึ่งได้พบกับชายไรบ้าน ที่บังเอิญผ่านมาระหว่างที่พวกเขากำลังทำงานกันอยู่ คุณ JayJay Murray หนึ่งในช่างซ่อมหลังคาที่ได้พบกับ John ชายไร้บ้านคนดังกล่าว เขาได้เชียนเล่าเรื่องราวของหนุ่มจรจัดป่านทางเฟซบุ๊ก “เราซื้อชาให้เขาในตอนเช้า และวันรุ่งขึ้นเราก็บอกให้เขามาช่วยพวกเราทำงาน” ชายหนุ่มกล่าวผ่านเฟซบุ๊ก ก่อนหน้าที่เหล่าช่างซ่อมหลังคาจากบริษัท Empire UPVC & Roofing Specialists จะมายังไซต์งานของพวกเขา John ก็ได้อาศัยหลับนอนบนม้านั่งใกล้ๆ กับบริเวณนั้น     “เขาเพิ่งเริ่มทำงานเป็นครั้งแรก และจากนั้นก็ทำไม่หยุดเลย ผมไม่เคยเห็นใครที่มีความสุขกับการทำงานขนาดนี้มาก่อนเลย เราให้เบอร์เกอร์เป็นอาหารกลางวันแก่เขา” คุณ Jay กล่าวผ่านเฟซบุ๊กของเขา   John กำลังพักทานอาหารกลางวัน ก่อนที่จะเริ่มงานต่อ   John ยังคงทำงานที่ได้รับมอบหมายอย่างขยันขันแข็งและตั้งใจ   ชายไร้บ้านบอกว่าในแต่ละสัปดาห์เขาใช้เงินประมาณ 15 ปอนด์หรือประมาณ 640 บาทเท่านั้น แต่เหล่าช่างกลับให้ค่าตอบแทนเขามากถึง 70 ปอนด์หรือประมาณ 3,000 บาทเลยทีเดียว พร้อมกับบอก John ว่าเขาสามารถมาทำงานที่นี่ได้อีก “ความตั้งใจของคุณจะทำให้พระเจ้ามองเห็น ตั้งใจต่อไป John ทำทุกอย่างให้ดีขึ้น ไม่มีใครทำงานอย่างขยันแล้วยังต้องมาอาศัยอยู่ข้างถนนหรอก” บางส่วนจากข้อความบนเฟซบุ๊กของคุณ Jay     John รู้สึกขอบคุณพวกเขาอย่างมาก “ขอบคุณมากเพื่อน…

เมืองใหญ่ที่มีคนอาศัยอยู่มากมาย ย่อมมีทั้งคนที่รวย ที่จน ที่มั่งมี หรือยากไร้ บางคนไม่มีแม้กระทั่งบ้านจะอยู่อาศัย และใช้ชีวิตแบบคนจรจัดไปเรื่อย ในพื้นที่เล็กขนาดประมาณ 3.7 ไร่ทางตอนเหนือของเมือง Edinburgh ได้มีโครงการดีๆ เกิดขึ้นสำหรับคนไร้บ้านเหล่านี้ ด้วยการเปลี่ยนให้เป็นบ้านพักพิงจำนวน 10 หลัง     บ้านหลังนี้ได้รับการออกแบบโดยสถาปนิก Johnathon Avery แห่ง Tiny House Scotland บ้านนี้มีพื้นฐานมาจากรูปแบบ NestHouse ที่เป็นนวัตกรรมและโดดเด่นของเขา   โดยบ้านแต่ละหลังจะประกอบด้วย 2 ห้องนอน 1 ห้องน้ำ และ 1 ห้องนั่งเล่น .   ห้องครัวเป็นส่วนเดียวกับห้องนั่งเล่นเพื่อประหยัดพื้นที่ใช้สอย   ตัวบ้านถูกสร้างเป็นแบบชั่วคราวเพื่อที่ว่าในอนาคตอาจจะต้องเปลี่ยนแปลงทำเลใหม่ หรือขนย้ายออกไปได้   เจ้าของโครงการคาดว่า หมู่บ้านเพื่อคนไร้บ้านนี้จะสามารถเป็นที่พึ่งพิงให้กับคนจำนวน 20 คน ซึ่งก็ไม่ใช่จะให้อยู่ถาวรตลอดไปนะ เพราะภายในเวลา 12 – 18 เดือน ในระหว่างที่เข้าพัก พวกคนไร้บ้านเหล่านี้จะได้รับการฝึกฝนทักษะและเรียนรู้สิ่งต่างๆ เพื่อให้พวกเขากลับมาทำงานและหารายได้ เพื่อสร้างบ้านของตัวเองในอนาคต…

ใครจะคิดว่าการเจอคนไร้บ้านระหว่างฉลองวันเกิด และได้พูดคุยกันในฐานะคนแปลกหน้า จะเปลี่ยนชีวิตของคนไร้บ้านคนนั้นไปตลอดชีวิต จนเกิดเป็นเรื่องราวสุดประทับใจ… Ayesha Haworth คุณแม่ลูกสองวัย 38 ปี ได้แชร์เรื่องราวของตัวเธอเองผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัว ซึ่งข้อความนั้นเล่าถึงค่ำคืนที่ตัวเองได้ไปฉลองวันเกิดกับเพื่อนๆ ในคืนวันศุกร์ ซึ่งมันทำให้เธอได้พบกับ Matt ด้านนอกผับแห่งหนึ่งในเมืองคาร์ดิฟฟ์ ประเทศเวลส์   Ayesha และ Matt ในค่ำคืนที่เปลี่ยนชีวิตของทั้งคู่   เธอเล่าว่าเธอบังเอิญเจอกับ Matt โดยบังเอิญด้านนอกผับ และทั้งคู่ก็ได้พูดคุยกันอยู่พักหนึ่งจนรู้สึกถูกคอ รู้ตัวอีกทีก็ผ่านไปชั่วโมงครึ่งเสียแล้ว และจากบทสนทนาก็ทำให้ Ayesha ยังไม่ได้กินอะไร จึงจัดการซื้อเบอร์เกอร์และเบียร์มาให้พร้อมพูดคุยกันต่อ Ayesha ยังบอกอีกว่า ในประโยคสนทนานั้น เขาได้พูดคุยกับ Matt เกี่ยวกับชีวิตของเขาว่าทำไมเขาถึงกลายเป็นคนจรจัดได้ เขายังเล่ากับเธออีกว่าบางวันตัวเขาเองนั้น ใช้ชีวิตบนท้องถนนวันหนึ่งโดยไม่คุยกับใครเลยด้วยซ้ำ   Ayesha และครอบครัวของเธอ ซึ่งเธอบอกว่าครอบครัวเธอภูมิใจในตัวเธอมากๆ เลยล่ะ   ทว่าการที่เขาได้มาเจอกับ Ayesha และพูดคุยแลกเปลี่ยน แถมยังได้กินเบอร์เกอร์กับเบียร์อร่อยๆ มันก็ทำให้จิตใจของเขารู้สึกดีขึ้นมากๆ ที่สำคัญเงินก็ไม่ใช่ตัวการสำคัญที่ทำให้คนสองคนเชื่อมเขาหากันด้วยซ้ำ และเมื่อเรื่องราวนี้เผยแพร่ออกไป ก็มีข้อความมากมายส่งเข้ามาหาเธอ เพื่อหยิบยื่นงานและอยากช่วยเหลือ Matt เธอยังบอกปิดท้ายว่า…

การแบ่งปันเป็นหนึ่งสิ่งที่เราควรมอบให้กับเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน บางครั้งการแบ่งปันนั้นก็ไม่จำเป็นจะต้องเป็นสิ่งที่มีค่ามากหรือต้องใช้เงินทองอะไรมากมาย แต่น้ำใจเพียงเล็กน้อยๆ และความตั้งใจจริงก็เพียงพอแล้วสำหรับการแบ่งปัน พบกับเรื่องราวการให้ที่น่าประทับใจของคุณ Hannah Spooner หญิงสาวที่ตัดสินใจมอบรางวัลกินพิซซ่าฟรีตลอดทั้งปีของเธอให้กับคนไร้บ้าน   Hannah Spooner ผู้โชคดีที่ได้รับรางวัลกินพิซซ่าฟรีทั้งปี   หญิงสาววัย 19 ปีจากรัฐมิชิแกนบอกว่าเธอได้รับสายจากร้านพิซซ่า Little Caesar ว่าเธอเป็นผู้ได้รับรางวัลกินพิซซ่าฟรีทั้งปีมูลค่า 500 เหรียญ หญิงสาวจึงอยากจะมอบรางวัลดังกล่าวให้กับผู้ที่ต้องการมันมากกว่าเธอ “ฉันมองหาที่บริจาคพิซซ่าตามสถานสงเคราะห์ต่างๆ ใกล้บ้าน” หญิงสาวกล่าว จนในที่สุดหญิงสาวก็ได้พบกับ Covenant House Michigan มูลนิธิเพื่อเด็กไร้บ้าน     “ที่นี่มีคนต้องการรางวัลนี้มากกว่าฉัน พวกเขาดูเป็นมิตรและอบอุ่นอย่างมาก” คุณ Spooner กล่าว ส่วนทางด้านของสถานสงเคราะห์ก็รู้สึกยินดีอย่างมากที่ได้รับการบริจาคจากหญิงสาวท่านนี้ คุณ Carolyn Millard เจ้าหน้าที่ของสถานสงเคราะห์แห่งนี้กล่าวว่า “เราดีใจมากหลังจากที่ได้รับสายจาก Spooner และรู้ว่าจะได้รับบริจาครางวัลนี้”     พวกเด็กๆ จะได้รับพิซซ่าฟรี 3 มื้อต่อวัน คุณ Millard บอกว่าเด็กๆ ทุกคนที่นี่ชอบกินพิซซ่าและพวกเขาก็ตื่นเต้นมากๆ เลยทีเดียว ตอนนี้ขึ้นตอนต่างๆ กำลังอยู่ในช่วงดำเนินการและคุณ Milard หวังว่าพวกเด็กๆ จะได้รับพิซซ่าไม่เกินสัปดาห์หน้านี้…

คนไร้บ้านส่วนใหญ่มักจะมีชีวิตรอดด้วยการขอทาน แต่ก็ใช่ว่าจะขอได้ทุกวันเสมอไป ดังนั้นคนไร้บ้านบางคนจึงต้องพยายามช่วยเหลือตัวเองมากกว่ารอการช่วยเหลือจากคนอื่น เหมือนกับ Stuart Potts ชายไร้บ้านที่อาศัยอยู่ข้างคลอง Bridgewater Canal เมือง Eccles ต้องเอาตัวรอดด้วยการตกปลาจากคลองแห่งนี้ โดยที่ผ่านมานั้น Stuart กับแฟนสาว Georgia Twemlow เคยอาศัยอยู่ในบริเวณป้ายรถมเล์ ก่อนที่จะย้ายข้าวของไปอยู่ใกล้กับลำคลอง     พวกเขามีสมบัติติดตัวเพียงเล็กน้อย อย่างโซฟาหนึ่งตัว เก้าอี้สองตัว ตู้หนังสือ และเตียงเก่าๆ ที่คนขายเฟอร์นิเจอร์ในบริเวณใกล้เคียงนำมาทิ้งเอาไว้ แต่การตั้งถิ่นฐานของพวกเขากลับสร้างความไม่พอใจให้กับผู้ที่ผ่านไปผ่านมา และถูกร้องเรียนกับหน่วยงานตำรวจท้องถิ่น PCSO ถึง 14 ครั้ง ภายในเวลาแค่ 2 วันที่พวกเขาย้ายมา     แม้จะถูกร้องเรียน แต่ทั้งคู่ปฏิเสธที่จะย้ายออกไป เพราะไม่มีที่ให้ไปแล้ว นอกจากนี้พวกเขายังมีเพื่อนที่ชื่อ John อาศัยอยู่ที่นี่ด้วย ดังนั้นจึงวอนให้สังคมเข้าใจด้วย Stuart บอกว่าเขาเคยมีชีวิตที่มั่นคงมาก่อน แต่แล้วก็ถูกขับไล่ออกจากอาคารบ้านเอื้ออาทร ทำให้ต้องมาใช้ชีวิตอยู่ข้างถนนในทุกวันนี้ เขายังบอกอีกว่าพยายามขอความช่วยเหลือจากสภาเมือง Salford แล้ว แต่ถูกตอบกลับไม่ใช่สิ่งที่ทางสภาจะต้องมาทำการแก้ไขปัญหาเหล่านี้…     ในสถานการณ์เช่นนี้ Stuart จึงตัดสินใจปลูกพริก…

เรียกได้ว่าปัญหาของกลุ่มคนไร้บ้าน เป็นปัญหาที่เรื้อรังมานานในหลายๆ ประเทศทางฝั่งตะวันตก (บ้านเราก็ประสบปัญหานี้เช่นเดียวกัน) ไม่ว่าจะจากปัญหาทางเศรษฐกิจ หรือปัญหาทางชีวิตของแต่ละคน ทว่าล่าสุดสภาเมืองพอร์ตแลนด์ รัฐออริกอน ประเทศสหรัฐอเมริกา ได้ริเริ่มนโยบายที่จะช่วยเหลือกลุ่มคนที่เขาให้คำนิยามว่าเป็น ‘Beggers’ (นิยามนี้รวมทั้งคนไร้บ้านและขอทาน) ด้วยการว่าจ้างให้พวกเขาทำงาน     ซึ่งก่อนหน้านี้เทศบาลเมืองพอร์ตแลนด์ เคยออกกฎหมายห้ามเดินเร่ขอทานตามถนนมาก่อนแล้ว โดยอ้างว่าอาจเป็นภัยต่อสาธารณะ รวมทั้งมีการรณรงค์ให้คนเลิกให้เงินขอทาน แต่ทว่าข้อห้ามและรณรงค์ดังกล่าวประสบกับความล้มเหลว ทางสภาเมืองจึงได้ออกนโยบายใหม่ ด้วยการจัดหน่วยรถออกลาดตระเวนไปหากลุ่มคนขอทานทั้งหลาย พร้อมทั้งเสนองานทำความสะอาดสวนสาธารณะและงานแรงงานทั่วไป โดยจะได้รับค่าจ้างเป็นจำนวน 10.68 เหรียญต่อชั่วโมง หรือราว 365 บาทต่อชั่วโมง     Jon Jennings นายกเทศมนตรีได้ให้สัมภาษณ์กับสื่อว่า “เพราะเราเป็นเมืองที่พร้อมจะช่วยเหลือเหล่าผู้คนที่ตกทุกข์ได้ยาก ซึ่งมันไม่ใช่ความผิดของพวกเขา หากแต่บางทีคนเราต้องมีช่วงเวลาที่ยากลำบากของชีวิตกันบ้าง” แน่นอนว่าจากนโยบายดังกล่าวช่วยเสริมสร้างอาชีพและโอกาส สำหรับการเริ่มต้นชีวิตครั้งใหม่ของกลุ่มคนขอทานและคนไร้บ้านได้จริง เพราะจากผลสำรวจค่าเฉลี่ยเงินบริจาคที่พวกเขาเคยได้รับ อยู่ที่ประมาณ 10 เหรียญต่อวันเท่านั้น     ทว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีการเปลี่ยนนโยบายจากการตระเวนจับ แต่เปลี่ยนเป็นตระเวนหาและมอบหมายงานให้พวกเขาทำ โดยก่อนหน้านี้มีหลายๆ รัฐที่เริ่มโครงการนี้เช่นที่ San Jose, California และ Chicago และจากรายงานพบว่าเมืองที่ประสบความสำเร็จจากการหันมาใช้นโยบายนี้มากที่สุด ก็คือเมือง Albuquerque…

คนเราเกิดมาพร้อมกับพลังนักสู้ที่แฝงอยู่ในจิตใจ หากคุณนำมันมาใช้ได้อย่างถูกที่ถูกเวลา มันก็อาจเปลี่ยนชีวิตที่ย่ำแย่ของคุณให้กลายเป็นวันที่สดใสได้เหมือนอย่างชายคนนี้แน่นอน นี่คือเรื่องราวอันน่าทึ่งของนาย Khalil Rafiti เศรษฐีชาวอเมริกันวัย 46 ปีผู้อาศัยอยู่ในลอสแองเจลิส ประเทศสหรัฐอเมริกา     ย้อนกลับไปเมื่อ 15 ปีก่อน ในปี 2001 ตอนนั้นเขายังเป็นเพียงคนเร่ร่อนไปวันๆ เสพติดเฮโรอีน และอาศัยอยู่ในเขตเสื่อมโทรมของลอสเองเจลิส ร่างกายผอมแห้ง มีแผลเต็มตัว และหนักเพียง 48 กิโลกรัม เขาเล่าว่าตัวเองเคยติดเฮโรอีนอย่างหนัก จน “ลืมตาย” มาแล้ว เพราะมันทำให้เขามีความสุข และความฝันในวัยเด็กก็กลายเป็นจริงด้วยการเสพยา     นาย Rafiti เริ่มติดมันหนักขึ้นเรื่อยๆ และเกือบตายในปี 2001 เพราะเสพยาเกินขนาด แต่โชคดีที่ตอนนั้นมีคนพาเขาไปส่งโรงพยาบาลได้ทันเวลา ในระหว่างนั้นเขาก็ไปก่อคดีเข้าและถูกส่งตัวเข้าเรือนจำ Los Angeles County Jail และถูกปล่อยตัวในปี 2003 ตอนนั้นเขาปฏิญาณกับตัวเองว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับอะไรแบบนี้อีกแล้ว     นาย Rafati อุทิศตนให้กับสุขภาพมากขึ้น ออกกำลังกาย กินแต่อาหารที่มีประโยชน์ แต่สิ่งที่เปลี่ยนชีวิตของเขาจริงๆ เลยก็คือตอนที่เพื่อนของเขาแนะนำให้เขารู้จักกับน้ำผลไม้คั้นสดและอาหารเพื่อสุขภาพ เมื่อรู้สึกชอบ เขาก็เลยเริ่มต้นลงมือทำน้ำผลไม้ด้วยตัวเอง…

สำหรับเด็กๆ ส่วนใหญ่แล้ว วันเกิดก็เป็นอีกหนึ่งวันพิเศษที่พวกเขาจะได้รับของขวัญชิ้นโปรด หรือได้จัดปาร์ตี้สนุกๆ กับเพื่อนๆ เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีตอนโต แต่สำหรับหนูน้อยวัย 6 ขวบ จากชิคาโก Armani Crews เธอต้องการของขวัญวันเกิดที่แตกต่างออกไป ของขวัญที่เธอต้องการไม่ใช่ของเล่น หรือของสะสมน่ารักๆ แต่มันคือการได้ช่วยเหลือคนไร้บ้าน จากน้ำใจที่แท้จริงของตัวเธอเอง   เธอชักชวนให้เพื่อนทุกคนเปลี่ยนจากการส่งของขวัญวันเกิด ให้มาช่วยกันทำแซนวิชคนละไม้คนละมือ เพื่อนำไปแจกให้กับคนไร้บ้าน   หลังจากที่เธอได้โพสต์ความต้องการของเธอลงบนเฟซบุ๊ก ชาวเน็ต และเพื่อนบ้านต่างก็ร่วมแรงร่วมใจส่งของใช้จำเป็นมาให้ บ้างก็ส่งเป็นเงินบริจาค เพื่อที่เธอจะได้นำไปแจกจ่ายให้กับคนไร้บ้าน   เธอเกิดไอเดียที่จะช่วยสังคมดีๆ แบบนี้ทันที หลังจากที่วันหนึ่งเธอเห็นน้องชายของเธอนำอาหารไปให้กับคนไร้บ้าน   และเมื่อวันเกิดของเธอมาถึง หนูน้อย Armani ก็ได้สวมมงกุฏประจำตำแหน่งแบบน่ารักๆ พร้อมทั้งพาครอบครัวไปตั้งโต๊ะแจกจ่ายน้ำดื่ม เสื้อผ้า และของใช้ยามจำเป็นอื่นๆ ให้กับคนไร้บ้านในเมืองที่เธออาศัยอยู่   งานนี้มีคนไร้บ้านมากกว่า 125 คน ที่ได้รับการช่วยเหลือจากเธอ พวกเขาต่างรู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจของหนูน้อยอย่างที่สุด   เป็นอีกเรื่องราวดีๆ ที่เราได้เห็นเด็กน้อยลุกขึ้นมาทำอะไรเพื่อสังคม โลกนี้น่าอยู่ขึ้นไปอีกเย๊อะ ที่มา: Viralnova

หลายคนคงเคยได้ยินเรื่องตำนานของโจรชื่อดัง ‘โรบินฮู๊ด’ ที่คอยดักปล้นเงินจากคนรวย แล้วนำมาแจกจ่ายให้กลุ่มคนยากจนกันมาบ้างแล้ว แต่คราวนี้เหตุการณ์ก็คล้ายๆ กับเรื่องราวในตำนาน เพียงแต่พวกเขาไม่ได้ไปปล้น หรือทำร้ายใคร ที่ประเทศสเปน มีร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ชื่อว่า ‘โรบินฮู๊ด’ ดูผิวเผินก็เหมือนจะเป็นร้านอาหารธรรมดาทั่วไป แต่ความพิเศษอยู่ตรงที่ ทุกเย็นหลังขายอาหารรอบเช้า ร้านจะทำนำกำไรทั้งหมด มาทำอาหารและแจกจ่ายให้ผู้ที่ประสบปัญหาไร้ที่อยู่ เข้ามารับประทานกันได้ฟรี!!     ร้านอาหารแห่งนี้เป็นของบาทหลวง Ángel García Rodríguez วัย 79 ปี ผู้ทุ่มเทเวลาตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา เพื่อทำการช่วยเหลือกลุ่มคนยากไร้ในสังคม หรือในนาม ‘นักลงทุนผู้ไม่แสวงหากำไร’ ซึ่งก่อนหน้านี้ผลงานของเขาเคยเปลี่ยนโบสถ์ร้างให้กลายเป็นศูนย์พักพิงอาศัยสำหรับคนไร้บ้าน ที่มีทุกอย่างไม่ว่าจะเป็น อาหาร ที่นอน อินเตอร์เน็ต หรือแม้แต่การปฐมพยาบาลเบื้องต้น ‘โรบินฮู๊ด’ คืออีกหนึ่งผลงานล่าสุดของเขา ในช่วงเวลาทำการปกติตอนเช้า ที่นี่จะขายอาหารในราคาที่ไม่แพงมากนัก และในช่วงตอนเย็น ร้านอาหารแห่งนี้ยินดีต้อนรับกลุ่มคนไร้บ้านทุกคน ให้เข้ามาทานอาหารกันได้ฟรีๆ อีกทั้งยังได้รับการบริการจากพนักงานทุกคนเป็นอย่างดีอีกด้วย “การที่ทำให้พวกเขาได้ทานอาหารในร้านที่มีพนักงานเสิร์ฟใส่ยูนิฟอร์มที่ดูดี ได้ทานอาหารดีๆ แทนที่จะเป็นการใช้ช้อนส้อมพลาสติก ผมคิดว่านี่เป็นการให้เกียรติซึ่งกันและกันทางสังคมอย่างหนึ่ง” เจ้าของให้สัมภาษณ์กับ NY Times     Giani Parlafes…

“กำแพงแห่งน้ำใจ” โผล่ขึ้นมาในเมืองต่างๆ ของประเทศอิหร่าน เพื่อให้ผู้คนที่แวะเวียนเดินผ่านไปมานำเสื้อผ้ามาแขวนไว้ที่กำแพงให้กำับผู้คนยากไร้หรือคนไร้บ้าน     จากการรายงานของสำนักข่าว BBC บอกว่ากำแพงอันแรกนั้นโผล่ขึ้นทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของเมือง Mashhad โดยมีที่แขวนผ้ามาติดที่ผนังพร้อมกับมีข้อความบอกว่า “ถ้าคุณไม่ต้องการมัน แขวนมันไว้ที่นี่ และถ้าคุณต้องการมันก็สามารถเอามันไปได้เลย”      ชายคนที่เป็นคนคิดค้นโปรเจ็คนี้ขึ้นมานั้นไม่ได้ต้องการเปิดเผยตัวตน เขาได้ให้สัมภาษณ์กับหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น Hamshahri ว่าเขาดีใจที่ไอเดียของเขานั้นถูกนำไปใช้งาน “ผมได้บอกกับผู้คนว่าให้ผู้คนนำเสื้อผ้าในปริมาณน้อยๆ มาแขวนไว้ ดังนั้นคนที่มาที่นี่ก็จะรู้ว่าจะมีเสื้อผ้าให้พวกเขาอยู่ตลอดเวลา”     จาการรายงานของ Radio Free Europe พบว่า “กำแพงแห่งน้ำใจ” นี้ได้เริ่มเกิดขึ้นในเมือง Sirjan และเมือง Shiraz ด้วยเช่นกัน ในฤดูหนาวของประเทศอิหร่านนั้นจะมีอุณหภูมิต่ำกว่าจุดเยือกแข็ง เพราะฉะนั้นความต้องการเสื้อผ้าของเหล่าผู้ยากไร้หรือคนไร้บ้านนั้นจะมีตัวเลขที่สูงมาก เพราะแค่ในเมืองหลวง Tehran นั้นก็มีประชากรคนไร้บ้านมากกว่า 15,000 คนไปแล้ว     แน่นอนว่า ‘กำแพงแห่งน้ำใจ’ นี้จะช่วยเหลือเหล่าคนยากไร้และคนไร้บ้านได้มากมายเลยทีเดียวล่ะ ^^   “พวกเราต้องการทำมันด้วยตัวเอง ชีวิตมันสั้นนัก เพราะฉะนั้นจงทำความดีให้มากที่สุดเท่าที่คุณจะทำได้” สมาชิกท่าหนึ่งของอินสตาแกรมได้กล่าวไว้   ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนของโลก เรื่องดีๆ แบบนี้ก็สามารถเกิดขึ้นได้เสมอ พอได้รับรู้แล้วก็รู้สึกอิ่มเอมหัวใจไปด้วยเลย…

นี่เป็นเรื่องราวชวนฉงนของหญิงสาวไร้บ้านคนหนึ่งที่ถูกพบอยู่ในประเทศอิตาลี แต่ดันพูดภาษาอิตาลีไม่ได้เลย แถมยังมีพฤติกรรมแปลกๆ จนเจ้าหน้าที่ตำรวจต้องสืบกันวุ่นวายว่าเธอคือใครกันแน่? เรื่องนี้ถูกนำเสนอผ่านเว็บไซต์ Dailymail เมื่อวันที่ 22 พฤศจิกายน 2016 เป็นเรื่องราวของหญิงสาวไร้บ้านวัย 21 ปี คนหนึ่งที่ถูกพบว่านอนคุดคู้อยู่บนพื้นขรุขระอยู่ในย่าน Piazza della Torretta ในกรุงโรม ประเทศอิตาลี ลักษณะภายนอกดูเหมือนคนท้องถิ่น แต่ทว่าเธอไม่สามารถพูดภาษาอิตาลีได้ พูดได้เพียงภาษาอังกฤษเท่านั้น     เมื่อเจ้าหน้าที่เข้าไปพูดคุยกับเธอ เธอจึงบอกว่าตัวเองชื่อ Maria เป็นชาวอังกฤษและพูดอังกฤษได้ ไม่มีพาสปอร์ต ไม่มีบัตรประชาชน เจ้าหน้าที่จึงสงสัยว่าเธออาจจะเป็นโรคอะไรสักอย่างและพลัดหลงมา เมื่อตำรวจสอบถามเธอว่าทำไมถึงมาอยู่ที่อิตาลี เธอกลับตอบง่ายๆ ว่าเธอหนีครอบครัวมาจากอังกฤษและไม่ได้ให้ข้อมูลที่สมเหตุสมผลเลย ซึ่งในตอนแรกตำรวจได้ทำการกักตัวเธอไว้ เนื่องจากเธอมีปัญหาและต้องการความช่วยเหลือ พร้อมทั้งข้อมูลเบาะแสเด็กหายที่ประเทศโปรตุเกส ในปี 2007 ชื่อว่า Madeleine McCann นั้นเป็นชาวอังกฤษเช่นกัน จึงไม่แน่ใจว่าเธอคือเด็กที่หายไปหรือไม่   ก่อนหน้านั้นมีเด็กอังกฤษชื่อว่า Madeleine McCann (ภาพซ้าย) หายตัวไปในปี 2007 เกิดเหตุที่โปรตุเกส และหญิงสาวคนนี้มีลักษณะที่คล้ายคลึงกันมาก   แต่สุดท้ายเจ้าหน้าที่ก็ต้องปล่อยเธอไป…

ไม่มีใครอยากเป็นคนไร้บ้าน แต่ถ้าวันหนึ่งมีเหตุผลที่ทำให้เราต้องกลายเป็นคนที่ไม่มีอะไรเหลือเลย เราก็คงหวังให้ใครสักคนยื่นมือมาช่วย และเราก็ควรตอบแทนสังคมด้วยเช่นกัน เช่นเดียวกับชายคนนี้ที่เคยเป็นคนไร้บ้านมาก่อน แต่เมื่อได้รับโอกาส เขาก็ไม่ลืมที่จะตอบแทนสังคม และได้นำเรื่องราวมีค่านี้มาเล่าให้เราฟัง… “ผมรู้ว่าการนอนใต้สะพานเป็นยังไง วัยผู้ใหญ่ของผมส่วนใหญ่ต้องใช้ชีวิตเป็นคนไร้บ้าน บางครั้งมักยากที่จำให้คนอื่นเข้าใจว่าทำไม่เราต้องมาตกอยู่สภาพเเช่นนั้น แต่จริงๆ แล้วการเป็นคนเร่ร่อนนั้นเป็นวงจรชีวิตที่ยากจะหลีกหนี และการที่ผู้คนต้องกลายเป็นคนไร้บ้าน พวกเขาต่างมีเหตุผลที่แตกต่างกัน     สำหรับผม การกลายเป็นคนไร้บ้านเริ่มขึ้นเมื่อผมอย่ากับภรรยา บวกกับการสภาพทางเศรษฐกิจที่ไม่ค่อย ส่งผลให้ผู้คนในวงกว้างได้รับผลกระทบรวมทั้งผมด้วย เมื่อผมเป็นคนไร้บ้าน ในแต่ละวันผมใช้เวลากับการหาอาหารและการหาที่พักที่ปลอดภัย บางคืน ผมนอนข้างถังขยะซึ่งมันเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดของผม แต่บางครั้งผมก็ตื่นขึ้นมาเพื่อหาที่ที่ปลอดภัยมากขึ้น เวลาผ่านไปเป็นปี ทุกอย่างก็เริ่มอยู่ตัว ผมหมดหวังในชีวิตและไม่คิดว่าจะได้มีชีวิตที่ดีกว่านี้แล้ว แต่แล้วผมก็มีความหวังขึ้นอีกครั้งเมื่อได้พบกับ Jay Jay เป็นส่วนหนึ่งของ Catholic Charities Fort Worth (CCFW) หรือที่เรียกว่า SOS ซึ่งเป็นองค์กรที่ช่วยเหลือคนไร้บ้าน ผมไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรถ้า CCFW ไม่ได้มาเจอผม เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ผมรู้ว่ามีคนคอยช่วยเหลือ CCFW อยู่กับผมในทุกช่วงเวลา       และเพราะการช่วยจาก SOS และองค์กรท้องถิ่นอื่นๆ ผมจึงสามารถยืนอยู่ได้ด้วยตัวเอง จนในที่สุด ผมก็อพาร์ทเม้นเป็นของตัวเอง ผมตัดสินใจที่จะเป็นอาสาสมัครเพื่อตอบแทนสังคม และวิธีที่ดีที่สุดที่ผมทำได้คือ ผมเปิดสนามหลังบ้านให้เป็นที่พักสำหรับคนไร้บ้าน ซึ่งปกติแล้วมันเป็นสนามฟุตบอล ส่วนอื่นๆ…

หลายคนคงจะรู้จักคนเร่ร่อน (หรือที่ในต่างประเทศชอบเรียกโฮมเลส) พวกเขาจะอาศัยนอนหลับตามเก้าอี้สาธารณะ ใต้สะพานลอย ตามแหล่งเสื่อมโทรมต่างๆ พวกเขาไม่มีเงิน เนื้อตัวมอมแมม และถูกตราหน้าจากสังคมว่าเป็นพวกไม่เอาไหน ติดยา ที่ไม่น่าคบค้าสมาคมด้วย แต่เชื่อไหมว่าหลังจากที่คุณได้ดูคลิปการทดลองต่อไปนี้ คุณอาจจะมองพวกเขาไปในทางที่ดีขึ้นไม่มากก็น้อยล่ะ   คลิปที่#เหมียวฟิ้นจะขอมาแนะนำในวันนี้มาจากช่องยูทูบของชายหนุ่มที่ชื่อ Johal เขาชอบถ่ายคลิปแกล้งผู้คนและการทดลองทางสังคมต่างๆ มาเผยแพร่ให้คนในอินเตอร์เน็ตได้ดูกันจนโด่งดัง จนตอนนี้มีคนติดตามดูเขามากกว่า 5 แสนคนแล้ว   วันหนึ่งนาย Johal ได้ไปเจอเข้ากับคนเร่ร่อนคนหนึ่งที่นอนอยู่บนเก้าอี้สาธารณะ เขาจึงตัดสินใจทำการทดลองบางอย่างและถ่ายคลิปมาให้พวกเราดู “ผมพยายามที่จะสร้างการทดลองกับคนเร่ร่อนเพื่อให้แรงบันดาลใจแก่พวกคุณทุกคน” คือข้อความที่นาย Johal เขียนไว้ใต้คลิปวิดีโอ   แรกเริ่มเลย นาย Johal ได้แอบนำธนบัตรไปสอดไว้ในกระเป๋าของคนเร่ร่อนคนนั้นแล้วรอให้เขาตื่นขึ้นมาเห็นเอง เมื่อคนเร่ร่อนคนนั้นเห็นเข้าก็ถึงกับอึ้งปนดีใจมากๆ เมื่อได้มันมาแล้วเขาก็เดินตรงไปยังร้าน Target (ซุปเปอร์มาร์เก็ตคล้าย Lotus, BigC บ้านเรา) และซื้อของกินของใช้ที่เขาต้องการ จากนั้นก็กลับมานั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวเดิม     10 นาทีต่อมาต่อ Johal ก็ทำทีเป็นคุยโทรศัพท์แล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้างๆ ชายเร่ร่อนคนนั้น แต่บทสนทนาที่เขาคุยกับปลายสายดูจะเครียดพอสมควร เพราะเขาพูดคร่าวๆ ว่าลูกสาวของเขาป่วยหนักและต้องใช้เงินเพื่อซื้อยารักษาด่วน แต่เขาต้องรออีกประมาณ 1 สัปดาห์กว่าจะมีเงินก้อนใหม่เข้ามา   เมื่อการคุยโทรศัพท์จบลง ชายเร่ร่อนจึงเดินเข้ามาหาเขาและถามถามว่าเกิดอะไรขึ้น? เมื่อ Johal อธิบายเรื่องทั้งหมด ชายเร่ร่อนจึงขอให้เขารออยู่ตรงนั้นสักครู่แล้วเฝ้ากระเป๋าให้เขาด้วย…

ว่ากันว่า ‘การช่วยเหลือ’ นั้นเป็นสิ่งที่จะทำให้โลกของเราสดใสขึ้นมาทันตา เพราะนอกจากคนที่ได้ช่วยหรือคนที่ช่วยจะได้รับความสุขแล้ว แต่คนอื่นๆ ที่ได้รับรู้เรื่องราวเองก็มีความสุขและมีความรู้สึกที่อยากจะช่วยต่อๆ ไปด้วยเช่นกัน…   ย้อนกลับไป เคยมีเรื่องราวสุดน่ารักเมื่อหญิงสาวคนหนึ่งได้เข้าใจผิดเห็นชายไร้บ้านคนหนึ่ง ด้วยความสงสารเธอก็เลยตัดสินใจที่จะมอบพิซซ่าให้ 1 ชิ้น ซึ่งจริงๆ แล้วชายไร้บ้านคนนั้นก็คือนักแสดง Richard Gere กำลังถ่ายทำหนังอยู่นั่นเอง ฮร่า     เรื่องมีอยู่ว่าสาวชาวฝรั่งเศสชื่อว่า Karine Gombeau ที่ได้ไปเที่ยวที่ New York ในช่วงวันหยุด ขณะที่เธอและลูกชายวัย 15 ปี กำลังออกไปเดินเล่นในเมืองอยู่นั้นจู่ๆ ก็เห็นว่ามีชายคนหนึ่งท่าทางน่าสงสารกำลังขุดคุ้ยถังขยะอยู่ที่ข้างถนน พอเห็นดังนั้นก็เข้าใจว่าน่าจะเป็นคนไร้บ้าน เธอและลูกชายก็รีบเดินเข้าไปหาชายคนนั้นพร้อมกับเอาพิซซ่าที่เธอเพิ่งซื้อมาจากร้านมอบให้เขา 1 ชิ้น     “เขาถามว่า ‘อะไรอยู่ในถุงนี้น่ะ’ แล้วฉันก็พยายามที่จะตอบเขาเป็นภาษาอังกฤษ แต่ฉันดันตอบกลับไปเป็นภาษาฝรั่งเศษปนกับภาษาอังกฤษซะงั้น บอกเขาไปว่า ‘ขอโทษนะแต่พิซซ่ามันน่าจะเย็นแล้วล่ะ’ แล้วเขาก็ตอบกลับมาว่า ‘ขอบคุณมาก ขอให้พระเจ้าคุ้มครองนะ’” คุณ Gombeau เล่าถึงเหตุการณ์ในวันนั้น     คุณ Gombeau…

เพราะทุกคนต่างมีจุดมุ่งหมายในชีวิตต่างกัน สำหรับบางคนอาจจะต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อแลกกับมันมา และเช่นเดียวกันกับบางคนที่อาจจะต้องรีบทำความฝันให้สำเร็จ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป Emma Allred สาวน้อยวัย 13 ขวบ เธอต้องต่อสู้กับโรคมะเร็งมาตลอด 3 ปีเต็ม และความฝันเดียวที่เธออยากจะทำให้สำเร็จ นั่นก็คือการเก็บออมเงินวันละเล็กน้อย เพื่อเป็นทุนสำหรับการได้ไปเที่ยวดิสนีย์แลนด์ ซึ่งอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิต วันหนึ่งสาวน้อยฮีโร่ผู้กล้าจากรัฐ Idaho ประเทศสหรัฐฯ ได้รับการติดต่อจากแคมเปญ ‘Make-A-Wish’ รายการที่เสนอให้เธอได้ออกไปเที่ยวตามความฝัน พร้อมกับจ่ายเงินให้ทุกบาททุกสตางค์แบบฟรีๆ แม่ของเธอได้ให้สัมภาษณ์กับทาง Inside Edition ไว้ดังนี้ “ฉันอยากจะพาเธอไปที่ดิสนีย์แลนด์อีกครั้ง เพราะทริปครอบครัวของเราครั้งแรก ก็คือการไปเที่ยวดิสนีย์แลนด์ เป็นช่วง 1 เดือนก่อนหน้าที่เราจะพบว่าเธอป่วยเป็นมะเร็ง” ซึ่งคุณแม่ก็หวังว่า ความช่วยเหลือจากรายการดังกล่าว จะช่วยสานฝันให้เป็นจริงอีกครั้ง     ถึงแม้ว่าโอกาสความฝันของเธอจะเข้ามาแบบฟรีๆ แต่สิ่งที่เธอตัดสินใจกลับแตกต่างออกไป กลายเป็นสิ่งที่เซอร์ไพรส์คนทั้งครอบครัว และทุกคนต่างภูมิใจในตัวลูกสาวผู้เสียสละคนนี้ เธอเลือกที่จะนำเงินที่ทางรายการจัดสรรมาให้ ใช้ไปกับการจัดปิคนิคขนาดใหญ่ ที่ๆเธอและครอบครัวจะนำอาหาร น้ำดื่ม หรือสิ่งของจำเป็นอื่นๆ เข้าไปแจกจ่ายช่วยเหลือคนไร้บ้าน     งานนี้ได้ระดมเงินทั้งหมดเป็นจำนวนมากถึง £13,000 (ประมาณ 5 แสนบาท) และทุกบาททุกสตางค์ ถูกนำไปซื้อของใช้จำเป็นเพื่อช่วยเหลือผู้ยากไร้…

ทุกวันที่ 10 ตุลาคม ในทุกๆ ปี หลายคนอาจจะคิดว่ามันคงเป็นวันธรรมดาๆ ทั่วไป แต่จริงๆ แล้วคือวัน “World Homeless Day” (วันผู้ใช้ชีวิตในที่สาธารณะโลก) หรือที่เรียกกันง่ายๆ ว่า วันคนไร้บ้านหรือคนเร่ร่อนนั่นเอง ด้วยเหตุนี้ทางเว็บไซต์ photocrowd.com จึงได้จัดการประกวดถ่ายภาพคนไร้บ้าน เพื่อทำให้ผู้คนได้เห็นถึงความยากลำบากของคนเร่ร่อน และให้สังคมให้ตระหนักถึงปัญหาคนไร้บ้าน ที่ยังไม่ได้รับการแก้ไขอย่างตรงจุดเสียที และทั้งหมดนี้คือภาพถ่ายการใช้ชีวิตของคนไร้บ้านจากประเทศต่างๆ ทั่วทุกมุมโลก ที่ถูกบอกเล่าผ่านการประกวดในครั้งนี้   ชายไร้บ้านบนถนนในเมืองฮาราร์ ประเทศเอธิโอเปียตะวันออก   ช่างภาพบันทึกภาพของหญิงขอทาน ในกรุงลิสบอน ประเทศโปรตุเกส หลังจากที่เขาได้พูดคุยกับเธอ   ภาพของชายไร้บ้าน ในกรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส ที่ถึงแม้ว่าเขาจะแทบไม่มีอะไร และต้องดิ้นรนหาเลี้ยงตัวเอง แต่ก็ยังหาอาหารมาเลี้ยงฝูงนกพิราบอยู่เสมอ   ชายไร้บ้านกำลังนั่งเผากระดาษ ในคิงสตัน อัพพอน ฮัลล์ ประเทศอังกฤษ เป็นภาพที่แสดงให้เห็นถึงคนไม่มีที่อยู่อาศัย ดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด   ชายไร้บ้าน ที่นั่งอยู่ระหว่างคำว่าสุขภาพ และความงาม ในนิวยอร์กซิตี้   คนเก็บขยะได้เหลียวมองมาที่ชายคนหนึ่ง…

นี่คือเรื่องราวของหนูน้อยใจดี Ella Scott ที่โด่งดังในโลกออนไลน์ของต่างประเทศในขณะนี้ สำหรับหลายคนที่ยังไม่รู้จักเธอ ลองมาดูเรื่องนี้กัน… โดยเว็บไซต์เดลีเมล์ได้รายงานว่าหนูน้อย Ella และคุณพ่อ Eddie ได้ไปทานอาหารที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในรัฐแคลิฟอร์เนีย เมื่อวันที่ 31 สิงหาคมที่ผ่านมา     ซึ่งในระหว่างที่ทั้งคู่กำลังนั่งกินอาหารอยู่ภายในร้านนั้นเอง เด็กน้อยก็สังเกตเห็นว่าที่ด้านนอกร้านมีคนเร่ร่อนนั่งอยู่ 1 คน เธอจึงเกิดความสงสารและขออนุญาตคุณพ่อเพื่อนำเอาอาหารของเธอไปให้กับคนเร่ร่อนได้กิน จากนั้นเธอจึงเดินออกไปนอกร้านพร้อมกับถือจานสเต็กไปให้เขา     หลังจากนั้น Ella ก็กลับเข้ามาในร้านอาหารและนั่งตรงข้ามกับพ่อของเธอ พ่อเลยบอกกับลูกสาวว่า “เก่งมาก Ella หนูสุดยอดมาก พ่อคิดว่าหนูทำให้เขามีความสุขมากนะวันนี้ หรืออาจจะมีความสุขไปทั้งสัปดาห์เลย มันทำให้หนูรู้สึกยังไงบ้าง?”  หนูน้อย Ella ตอบเพียงสั้นๆ ว่า “หนูชอบนะคะ”     คุณพ่อ Eddie จึงอดไม่ได้ที่จะถ่ายคลิปทั้งหมดแล้วนำมันมาเผยแพร่ลงในเฟซบุ๊กของตัวเอง พร้อมกับบอกว่านี่เป็นโอกาสอันดีที่จะได้สอนลูกของเขาให้เห็นใจเพื่อนมนุษย์และมอบโอกาสให้กับคนที่ยากไร้ แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในเมืองอย่างนิวยอร์กก็ตาม   .   คลิปที่คุณพ่อถายทอดออกมา แบ่งปันให้กับสังคมได้เห็นแง่มุมดีๆ   แหม่ ต้องเลี้ยงลูกยังไงถึงจะเติบโตมาเป็นคนดีของสังคมแบบนี้ น่าชื่นชมคนเป็นพ่อเป็นแม่ที่ขัดเกลาให้เธอเป็นคนน่ารักแบบนี้จริงๆ…

เป็นเหมือนเรื่องธรรมดา ที่คนเรามักจะตัดสินคนอื่นจากรูปลักษณ์ภายนอก และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศที่มีขนาดใหญ่ และการแข่งขันสูง สำหรับคนบางคน เขาอาจจะก้าวเดินผิดทาง หรือตัดสินใจผิดพลาดเพียงครั้งเดียวในชีวิต จนส่งผลให้ชะตาชีวิตพลิกผัน กลายเป็นผู้อยู่อย่างไร้บ้าน…. แต่จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเรานำคนไร้บ้าน มาสลัดคราบตัดผม โกนหนวด ที่แสนจะยาวรุงรัง ให้พวกเขาได้กลับมาดูดี หล่อเหลาขึ้นอีกครั้ง กับรายการ ‘Extreme Homeless Makeovers’     กับตอนแรกสุดของรายการ โดยการนำชายคนหนึ่งที่ชื่อว่า Luke หรือรู้กันในชื่อ(A.K.A) Jesus ชายผู้สูญเสียสิ่งสำคัญหลายๆอย่างในชีวิต จนทำให้เค้าต้องกลายมาเป็นบุคคลไร้บ้าน ไม่ได้ตัดผมหรือโกนหนวดมานานแล้วหลายปี และชายคนนี้ก็ไม่ได้เตรียมตัวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้… เมื่อจู่ๆรายการก็พาพี่แกไปยังร้านตัดแต่งทรงผมท่านชายแห่งหนึ่งในเมือง Vancouver   โฉมหน้าของชายที่ชื่อว่า Luke สมแล้วที่แกได้รับอีกชื่อหนึ่งว่า Jesus (ดูเหมือนมากจริงๆ)   Luke รู้สึกตื่นเต้นสุดๆที่ไม่ได้มาใช้บริการตัดผม โกนหนวด โดยช่างผมผู้ชำนาญแบบนี้มานานหลายปีแล้ว   และนี่คือสภาพก่อนและหลังการเสริมหล่อในครั้งนี้ ดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยนะเนี่ย..   เราไปชมคลิปวิดีโอเต็มๆจากรายการกันเลยดีกว่า ว่างานนี้พี่แกจะออกมาหน้าตาหล่อเหลาขนาดไหน…   ท้ายที่สุดแล้วคุณ Luke ก็ดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไม่ได้มีเค้าโครงสภาพความเป็น Jesus…

คนไร้บ้าน หรือ ขอทาน เราคิดยังไงกับพวกเค้ากัน…. ถ้าพวกเค้าเลือกได้ เชื่อว่าบางคนเค้าก็คงอยากทำงานทำการเหมือนเราๆเนี่ย และบางทีโอกาสของคนเราก็ไม่เหมือนกันเนาะ วันนี้ #เหมียวขี้ส่อง จะพาดูเรื่องราวดีดี ของคนไร้บ้านเนี่ยแหละ คือ เค้าก็เหมือนขอทานทั่วไปที่เดินขอเศษเงินจากคนอื่น แต่สิ่งที่เขาได้รับนั้น บอกเลย มันมีค่ายิ่งกว่าเศษเงินเสียอีก ยังไงละ??     เรื่องราวนี้เกิดที่ทางตอนเหนือของเมืองแมนเชสเตอร์ โดย Darren Wheatcroft เจ้าของภาพเล่าว่า ‘ชายไร้บ้านคนหนึ่ง เดินขอเงินคนที่ผ่านทั่วๆไป และเขาก็มีท่าทีสุภาพ แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับเงิน แต่เขาก็ยังอวยพรให้วันนี้เป็นวันที่ดีสำหรับคนเหล่านั้นด้วย’   ต่อมาเขาได้เข้าไปขอเงินจากช่างทาสีคนหนึ่ง ช่างทาสีไม่มีเงินให้ แต่ก็ถามเขาว่า ‘ดื่มน้ำมั้ย?’ ชายไร้บ้านบอกว่า ‘ไม่เป็นไร’ ช่างทาสีคนนี้ก็เลยไปคุยกับเพื่อนร่วมงานว่า ‘เราควรจะให้งานเค้าทำดีมั้ย?’  และเพื่อนๆ ต่างก็เห็นด้วย จากนั้น พวกเขาก็คุยกันนิดหน่อย แล้วชายไร้บ้านก็วางกระเป๋าลง แล้วหยิบแปรงทาสีขึ้นมาทำงาน     คนถ่ายภาพยังบอกเพิ่มว่า ชายไร้บ้านดูมีความสุขกับการทำงาน ระหว่างทำงานเค้าก็ได้พูดคุยกับเหล่าช่างทาสีด้วย ผู้คนที่ผ่านไปผ่านก็คุยกับพวกเขาเช่นกัน เราไม่รู้เลยว่าเขาตกลงค่าจ้างเอาไว้มากน้อยเพียงใด คาดว่าอาจจะเป็นกลุ่มช่างทาสีร่วมกันแบ่งเงินค่าจ้างวันนั้นคนละนิดละหน่อยให้เขา เพื่อจะได้มีเงินไปซื้ออะไรกินหรือใช้ชีวิตต่อไป… แต่มันก็เป็นเหตุการณ์ที่ให้แง่คิดอะไรหลายๆ อย่างเลยเนอะ   บางทีโอกาสอาจจะมีไม่เท่ากันในสังคม คนที่ดูไม่ค่อยดีหรือยากไร้…

การเป็นคนดี ทำดี ก็ย่อมได้รับสิ่งดีๆตอบแทน #เหมียวขาสั้น คนนึงแหละที่เชื่อแบบนั้น   เมื่อวันที่ 9 มิถุนายน ที่เมือง San Antonio รัฐเท็กซัส สหรัฐอเมริกา นาง Michelle Resendez มารดาของนาย Matthew ได้โพสต์เล่าเรื่องเกี่ยวกับ “เหตุการณ์ที่คนเป็นแม่ต้องประทับใจ” เพื่อให้โลกได้รับรู้และร่วมชื่นชมต่อการกระทำของลูกชายเธอ   แม่ของเขาบรรยายว่าในบ่ายวันหนึ่ง ขณะที่ลูกของเธอทำงานอยู่ ก็มีชายไร้บ้านเดินเข้ามาในร้านพร้อมกับเงินจำนวนครึ่งเซนต์ เข้ามาถามเขาว่ามีอะไรในเมนูที่เขาพอจะซื้อได้ไหม (แค่นั้นคงไม่พอซื้ออะไรหรอกลุง TT) ด้วยความสงสาร Matthew ถามชายคนนั้นกลับไปว่า “ถ้าเป็นไปได้ คุณอยากจะกินอะไรล่ะ” ชายไร้บ้านจึงตอบกับเขาว่า “อะไรก็ได้ทั้งแหละ ที่จะช่วยบรรเทาความหิวโหยของเขาได้”   สิ่งที่ Matthew ทำต่อมา เรียกได้ว่าน่าซาบซึ้งใจสุดๆ เขาควักบัตรเดบิทขึ้นมา และซื้ออาหารให้ชายแก่อย่างไม่ลังเล จากนั้นก็ยื่นใบเสร็จให้ พร้อมกับบอกให้เขาไปนั่งพักและทำตัวตามสบาย   เหตุการณ์อันน่าประทับใจยังไม่จบเพียงเท่านั้น ด้วยความบังเอิญ มีหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งเธอเห็นเหตุการณ์อันน่าประทับใจทั้งหมด เธอจึงเขียนไปถึงเจ้านายของ Matthew เพื่อชื่นชมต่อการกระทำของเขา และยังไม่พอ… เธอยังตบทิปแก่เขาอย่างงดงามอีกด้วย!!   เหตุการณ์นี้จึงทำให้แม่ของเขาภูมิใจเป็นอย่างมากที่มีลูกชายที่จิตใจกว้างขวางแบบนี้ สิ่งที่ Matthew ทำนั้น เป็นสิ่งที่ทำออกมาจากใจโดยที่ไม่ได้หวังผลตอบแทน การเป็นคนดี ทำดี ก็ย่อมได้รับสิ่งดีๆตอบแทนขอให้ทุกคนจงยืนหยัดต่อการทำความดีต่อไป…

กลุ่มคนไร้บ้าน คนยากจน ไม่มีที่อยู่ มักจะถูกมองว่าเป็นกลุ่มบุคคลที่มักจะขอเงินเพื่อนำไปซื้อในสิ่งของที่ไม่จำเป็นต่อการดำรงชีวิต แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น แต่สำหรับบางคนพวกเขานำเงินที่ขอมาได้นั้นไปต่อยอดในสิ่งที่พวกเขาขาด เพราะชีวิตของพวกเขานั้นไม่รับโอกาสเหมือนกับคนทั่วไป     Greg Smith ชายหนุ่มวัยทำงานจาก Orlando, Florida ได้พบกับหญิงไร้บ้านคนหนึ่ง เธอมีชื่อว่า Amy Joe เขาพบกับเธอทุกวันตลอดทั้งสัปดาห์ ณ ริมถนน โดยที่เธอพูดเพียงแค่ไม่กี่ประโยค ซ้ำๆ เดิมๆ แต่ไม่เคยมีประโยคขอเงินจากปากเธอแม้แต่ครั้งเดียว     จนเขามารู้ในภายหลังว่า เธอเก็บเงินที่ได้จากน้ำใจของคนที่ให้มานำไปใช้เพื่อเช่าหนังสือจากห้องสมุด เพื่อเรียนรู้การอ่านแทนที่จะนำไปใช้ซื้ออาหารเพื่อประทังชีวิต นั่นเป็นเพราะว่าเธออ่านหนังสือไม่ออก เพราะขาดโอกาสในการเรียน นั่นทำให้ Greg Smith ถึงกับอึ้งไปในทันที     ด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงอาสาช่วยสอนหนังสือให้กับเธอ ใช้เวลาร่วมกันประมาณ 30 นาทีทุกวันอังคาร ช่วงเวลาพักเที่ยง ทานอาหารกลางวันด้วยกัน และเขาก็ได้เช่าหนังสือมาเพื่อสอนเธออ่านหนังสือ จากนั้นก็จะให้เธอไปฝึกฝนการอ่านเองตลอดทั้งสัปดาห์และกลับมาพบกันใหม่     แม้ว่าชีวิตของ Amy Joe จะยากลำบากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่ย่อท้อ แม้จะขาดโอกาสในการเรียนไป…

บางครั้งการเห็นเหล่าคนไร้บ้านต้องนอนหิวโหยตามข้างถนน อาจทำให้จิตใจของคนบางคนเป็นกังวลและอยากจะเข้าไปช่วยเหลือพวกเขา นี่จึงเป็นจุดเริ่มต้นของร้านอาหารแห่งหนึ่งในสหรัฐ ที่มีไว้เพื่อคอยบริการเหล่าคนไร้บ้านโดยเฉพาะยังไงล่ะ     เมื่อไม่นานมานี้ เว็บไซต์ Huffingtonpost ได้เผยแพร่เรื่องราวดีๆ ของร้านอาหารที่ชื่อว่า Kansas City Community Kitchen ที่ตั้งอยู่ในรัฐแคนซัส ประเทศสหรัฐอเมริกา     ร้านอาหารแห่งนี้เกิดขึ้นจากความร่วมมือขององค์กรการกุศล ที่จัดตั้งขึ้นเพื่อให้ความช่วยเหลือแก่เหล่าคนไร้บ้านมานานกว่า 30 ปี โดยมีสโลแกนว่า “อิ่มอย่างมีเกียรติ” โดยจะเริ่มให้บริการในช่วงเวลาประมาณ 11.00 – 14.00 น. ของทุกๆ วัน     เหล่าคนไร้บ้านจะถูกบริการอย่างดีประหนึ่งเป็นลูกค้าทั่วๆ ไป ตั้งแต่ทักทาย พาไปนั่งที่โต๊ะ รับออร์เดอร์ ชวนคุย เสิร์ฟอาหาร   นาย Brian Oglesby หนึ่งในคนไร้บ้านที่เข้ารับบริการที่ร้านแห่งนี้กล่าวว่า “มันแตกต่างเหลือเกิน พวกเขาปฏิบัติต่อผมอย่างดี เหมือนกับว่าพวกเขาไม่ได้รู้เลยว่าผมเป็นคนไร้บ้าน”     เมนูหลายๆ อย่างในร้านแห่งนี้ถูกปรุงแต่งและควบคุมโดยเชฟ Michael Curry เจ้าของร้าน…

หากคุณรู้สึกสงสารเหล่าคนไร้บ้านตามท้องถนน แล้วอยากจะแบ่งปันน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ให้พวกเขา แต่ดันลืมพกเงินสดไปแล้วล่ะก็ ไม่ต้องเป็นกังวลไป เพราะเดี๋ยวนี้คนไร้บ้านเริ่มพัฒนา พกเครื่องอ่านการ์ดไว้สำหรับคนที่ลืมพกเงินสดแล้วนะเออ!!   เมื่อไม่นานมานี้เว็บไซต์ Dailymail ได้รายงานว่านาย Abe Hagenston ผู้เรียกตนเองว่า “คนไร้บ้าน” ได้ให้สัมภาษณ์กับสื่อว่าเขาเริ่มหาวิธีใหม่ให้กับคนที่ต้องการบริจาคเงินให้กับเขาด้วยการนำเครื่องอ่านการ์ดมาใช้ ทำให้ผู้คนสามารถบริจาคให้เขาได้ง่ายขึ้น     นาย Hagenston บอกกับนักข่าวว่าเขาออกมาใช้ชีวิตอยู่บนถนนนานกว่า 7 ปีแล้ว เขากลายเป็นพวกไร้บ้านที่ต้องอาศัยนอนตามถนนและขอเงินบริจาคจากคนที่ผ่านไปผ่านมา ในขณะเดียวกันเขาก็รับงานรับจ้างทั่วๆ ไปด้วยเช่นกัน   ในทุกๆ ปี นาย Hagenston จะใช้เวลาในช่วงหน้าหนาวในการรับจ้างตักหิมะตามบ้านเรือนต่างๆ เพื่อหารายได้ให้กับตัวเอง แต่ดูเหมือนว่าปีนี้อากาศจะไม่ค่อยเป็นใจเท่าไหร่ ทำให้เขาไม่ค่อยมีงานทำเท่าไหร่นัก     แต่แทนที่เขาจะออกหางานอื่นๆ ทำ เขากลับรวมกลุ่มกับคนเร่ร่อนคนอื่นๆ ในเมืองเพื่อจัดตั้งเป็นกลุ่มก้อน (คล้ายกับสหภาพอะไรสักอย่าง) แล้วออกเรี่ยไรเงินผู้คนตามท้องถนน โดยจะแบ่งเขตของใครของมัน   เมื่อหาเงินมาได้แล้ว พวกเขาก็จะนำเงินมาแบ่งกัน โดยกลยุทธ์ใหม่ของพวกเขาคือนำเอาเครื่องอ่านการ์ดมาใช้ ซึ่งก็ช่วยเพิ่มรายได้ให้แก่พวกเขาได้ดีทีเดียว     ทั้งนี้นาย Hagenston ยังมีเฟซบุ๊กเพจเป็นของตัวเองด้วย ตามข้อมูลในเฟซบุ๊กของเขาต้องบอกว่าไม่ธรรมดาทีเดียว เพราะเขาเคยเรียนจบจากโรงเรียนมัธยม…

ความมีน้ำใจ ไม่เกี่ยวว่าจะเป็นเรื่องเฉพาะเด็กหรือผู้ใหญ่ เพราะการที่เราจะให้ใครสักคน ไม่จำเป็นหรอกว่าเราจะมีมากหรือมีน้อย เหมือนอย่างผู้หญิงคนหนึ่ง พร้อมทั้งเหล่าเด็กๆ ที่ได้ทำการแสดงความมีน้ำใจในวันหยุดของพวกเขา ซึ่งเกี่ยวกับกลุ่มคนไร้บ้าน Tara Smith-Atkins ผู้เป็นแม่ เป็นกังวลว่าคนไร้บ้านจะทำยังไงเมื่อถึงหน้าหนาว เธอจึงชักชวนลูกสาวของเธอวัย 8 ขวบ และเพื่อนๆของลูกอีก 7 คน ในการนำเอาเสื้อโค้ตไปผูกติดกับเสาข้างทางในเมือง Halifax เพื่อให้คนไร้บ้านได้มาเอาไปสวมใส่เมื่อถึงหน้าหนาว อีกทั้งยังเป็นการฉลองวันเกิดให้กับลูกสาวของเธอด้วย   คุณแม่กล่าวว่า “เหล่าเด็กๆจะได้เรียนรู้อะไรสำคัญๆจากเหตุการณ์นี้แน่นอน”   “เพราะหลังจากที่เรากลับมาที่รถหลังจากเอาเสื้อโค้ตไปมัด เด็กๆ ทุกคนต่างหนาวและเรียกร้องหาฮีตเตอร์ แถมยังบ่นเรื่องอากาศอีก แล้วสุดท้ายก็หาอะไรมาคลุมตัวเองในที่สุด”   หลังจากนั้นครอบครัวนี้ก็ใช้เวลาไม่กี่อาทิตย์ในการแจกจ่ายเสื้อโค้ตให้กับชุมชน   ที่มา boredpanda

  เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นที่ประเทศฝรั่งเศส ได้มีเจ้าหน้าที่ 2 คน คาดว่าน่าจะเป็นสถานควบคุมสัตว์จาก “Cause Animale Nord” ได้ทำการพรากสุนัขตัวน้อยจากคนไร้บ้านที่ได้เลี้ยงดูไว้ด้วยความรุนแรง โดนมีประชาชนมุงดูอยู่รอบๆ ชายไร้บ้านคนนั้นพยายามที่จะยื้อเอาสุนัขของตนกลับคืนมา พร้อมทั้งร้องไห้ แต่ก็ไม่สำเร็จ อีกทั้งวันนี้ยังเป็นวันของ วันมรดกยุโรป อีกด้วย เราไปชมคลิปเหตุการณ์กันเลยดีกว่า   ทั้งนี้เรายังไม่ทราบเหตุผลว่าทำไมต้องยึดสัตว์ไปจากชายไร้บ้านคนนี้ หรือจะเป็นคำสั่งจากเบื้องบนก็ไม่อาจทราบได้ แต่สิ่งหนึ่งที่เราได้เห็นความความรักความผูกพันของชายไร้บ้านกับสุนัขตัวนี้ที่ถูกพรากไป เห็นแล้วมันเศร้าใจจริงๆ ที่มา Seven LE DUC

จะเกิดอะไรขึ้น หากเหล่าคนไร้บ้านได้รับกล้องถ่ายภาพ เพื่อให้พวกเขาได้ถ่ายทอดเรื่องราวในสิ่งที่พวกเขาอย่างเล่า โดยโปรเจคนี้เป็นของ London’s Cafe Art พวกเขาได้มอบกล้องถ่ายภาพ 100 อันให้กับคนไร้บ้านทั่วกรุงลอนดอนให้ถ่ายภาพสิ่งที่เขาอยากถ่าย โดยสุดท้ายพวกเขากล้องได้คืนมา 80 อัน พร้อมกับรูปอีกกว่า 2,500 รูป และ 12 ภาพจะถูกคัดไปทำปฏิทินปี 2016 ไปชมกันเลยว่าจะออกมาเป็นยังไง   นี่คือกล้องที่แจกจ่ายไป   “Everything I Own or Bags of Life, Strand” by David Tovey   “Telephone Row, Lincoln’s Inn” by XO   “Left Boot, East London” by Ellen Rostant   “Colour Festival, Olympic Park”…

เรื่องราวของ Diana Kim หญิงสาวชาวเกาหลีใต้ โตมากับครอบครัวที่มีคุณพ่อเป็นช่างภาพบนเกาะ Maui ส่วนหนึ่งของเกาะ Hawaii แต่แล้วพ่อกับแม่ของเธอได้แยกทางกัน ทำให้เธอต้องไปอาศัยกับญาติแทน จนกระทั่งวันหนึ่งคุณพ่อของเธอได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย     ต่อมาในปีค.ศ. 2003 เธอก็ได้เริ่มทำการศึกษาเกี่ยวกับคนไร้บ้านผ่านการถ่ายรูปที่เป็นงานอดิเรกของเธอ จนถึงปีค.ศ.  2012 เธอกลับมาย้อนดูภาพถ่ายทั้งหมด ก็พบกับความจริงที่ว่าพ่อของเธอก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย!!   .   เธอกล่าวไว้ว่า “ฉันใช้เวลาหลายสัปดาห์เพื่อที่จะตามหาคุณพ่อ สภาพของคุณพ่อดูทรุดโทรมมากๆ และดูเหมือนว่าจะมีอาการทางจิตด้วย ไม่ยอมพูดโต้ตอบใดๆ ทั้งสิ้น”   . . . จนในที่สุดเธอก็ได้พบกับคุณพ่อของเธอ พยายามเกลี้ยมกล่อมเพื่อที่จะพาไปรักษาตัว แต่ก็โดนคุณพ่อขัดขืนตลอด และแล้วเธอก็สามารถพาคุณพ่อมารักษาตัวในโรงพยาบาลได้ในปีค.ศ. 2014     หลังจากที่เวลาผ่านไป 1 ปี คุณพ่อก็เริ่มมีอาการดีขึ้นเรื่อยๆ ตามลำดับ และกำลังจะวางแผนเพื่อกลับไปเยี่ยมครอบครัวที่บ้านเกิด ณ ประเทศเกาหลีใต้อีกด้วย   . . . .   ความรู้สึกของคุณพ่อและลูกสาว ณ ตอนนี้ก็คงจะมีความสุขที่สุดในโลกแล้วล่ะ…