Tag: นี่มันอะไร

มันก็เป็นแค่เพียงภาพลวงหลอกตา… คนเรานั้นสามารถมองโลกได้จากมุมมองเดียวเท่านั้น ดังนั้นจึงมีอยู่หลายๆ ครั้งที่คนเราจะได้พบกับภาพอะไรที่ไม่อาจจะเข้าใจได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าจะมุมกล้องที่ทำให้ของบางสิ่งอยู่ใหญ่กว่าที่ควรจะเป็น หรือว่าการถ่ายภาพในจังหวะที่พอดิบพอดีจนชิ้นส่วนของร่างกายบางชิ้นเหมือนจะหายไป ใช่แล้ว อะไรแบบภาพต่อไปนี้ยังไงล่ะ   เฮ้ย!? ไม่มีหัว …อ้าว กระจกนี่หว่า   นกพิราบตัวใหญ่มากกกก ที่จริงเป็นมุมกล้องต่างหาก เห็นขอบตึกนั่นไหม   คนหัวหมา!!! อันนี้ก็มุมกล้อง คนนั่งอยู่ข้างๆ หมานั่นล่ะ   อันนี้ไม่ใช่ว่าขามันมากนะ แต่เป็นการใช้เครื่องสำอางแต่งให้ดูเป็นเงาต่างหาก   หมาสองหัว!? ดูออกไหมๆ อีกตัวลอดมาจากใต้ขาไง   ไม่ใช่พายุนะ เป็นน้ำแข็งที่ย้อยมาจากด้านบนต่างหาก   กล้องไม่ได้หลุดโฟกัสนะ แค่แฮมมันมีหลายชิ้น   แขนเป็นทีเร็กซ์เลยนะแม่ แน่นอนว่าจริงๆ เป็นแขนลูก   ดูเล่นๆ นึกว่าเป็นไดโนเสาร์คอยาวตัวมินิ   พี่แกลอยได้!? รึก็ไม่เชิง… เงาที่เห็นมันคือรอยน้ำเปียกต่างหาก   แมวตัวนี้ก็ไม่ได้กำลังอมเสารั้วอยู่นะ   อันนี้พี่แกก็ไม่ได้แก่นะ ไม่ได้หัวขาวด้วย   อันนี้พี่แกก็ไม่ได้ใส่ขาสั้นนะ ดูดีๆ ใครอุ้มใครอยู่…

เอาเข้าจริงๆ ของเล่นเด็กส่วนใหญ่นั้นมักจะมีความหลอนอยู่ในตัวเองเป็นธรรมดาอยู่แล้ว… ลองดูอย่างของเล่นในบ้านเด็กที่ชื่อ Sid ใน Toy Story ภาคแรกดูสิ นั่นล่ะตัวอย่างของความผิดพลาดอันยิ่งใหญ่จากความคิดสร้างสรรค์เลยล่ะ แต่เชื่อไหมล่ะว่าบางครั้ง ของเล่นก็ไม่จำเป็นต้องถูกแยกส่วนออกและประกอบใหม่เพื่อความหลอนเลย ในเมื่อของเล่นบางชิ้น แค่แกะกล่องออกมามันก็หลอนสุดๆ แล้ว อย่างเช่นของเล่นต่อไปนี้   น่ากลัวเกินนนน เอาเสียไม่กล้าแตะเลย ว่าแต่เขาเรียกไอ้นี่ว่าอะไรนะ? เปียโนเด็ก? คีย์บอร์ดของเล่น?   ตุ๊กตาเด็กใส่ชุดสัตว์มันก็อาจจะน่ารักอยู่หรอก แต่ไม่ใช่เด็กครึ่งคนครึ่งสัตว์แบบนี้!!   เท้าปลอม? เท้ายาง? จะอะไรมันก็ไม่ใช่อ่ะ ของเด็กเล่นนะ ไม่ใช่หมอนวดฝ่าเท้า   ทำไมต้องอมด้วย ต้องการจะสื่ออะไรเหรอ   ตุ๊กตาที่เปิดท้องได้ แถมยังมีเด็กอยู่ข้างในด้วย จะไม่หลอนยังไงไหว   ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่ไอ้พวกของที่ตัวเป็นสัตว์หัวเป็นคน มักจะดูหลอนๆ เสมอเลยนะ ปลาหน้าคนเอย หมาหน้าคนเอย คราวนี้เล่นม้าหน้าคนเลยเรอะ   หมี? มันหมีตรงไหน!! นี่มันหมูผีชัดๆ   ที่เป่าฟองมันไม่ผิดหรอก มันผิดที่ขวดใส่น้ำสบู่ต่างหาก… ใครมันออกแบบเนี่ย   ใครมันคิดว่าการให้เด็กๆ อุ้มตุ๊กตาเฒ่าทารกมันเป็นความคิดที่ดีเหรอ?  …

หนังสือภาพเป็นสิ่งที่อยู่คู่กับเด็กหลายๆ คนในสมัยที่ยังไม่มีมือถือ หรือแท็บเล็ตให้เล่นกันแบบในปัจจุบัน มีการวิจัยออกมาเปิดเผยว่า… จำนวนหนังสือในบ้านมีผลกระทบอย่างมาก ต่อความสำเร็จทางการศึกษาของเด็กๆ อาจเทียบเท่าได้กับการศึกษาของพ่อแม่ สถานการณ์ทางเศรษฐกิจของครอบครัว หรือแม้แต่ประเทศที่พวกเขาอาศัยอยู่เลยทีเดียว แต่ก็ใช่ว่าหนังสือทุกชนิดจะมีประโยชน์กับเด็กๆ เสมอไป เพราะมันยังมีหนังสือแปลกๆ ที่ไม่ว่าจะดูกี่ที ก็เกิดคำถามว่าผลิตออกมาได้อย่างไร มันจะเหมาะกับเด็กจริงๆ เหรอ? ถ้ายังนึกภาพไม่ออก ก็ลองดูจากหนังสือภาพเด็ก 20 ภาพต่อไปนี้ดูนะครับ…   ยามเช้าที่อึดอัด ดีกว่าราตรีอันเดียวดาย… แล้วถ้าเราชอบราตรีอันเดียวดายมากกว่าล่ะ ไม่อยากอึดอัดอ่ะ   ผมกำลังเล่นเป็นอึที่คุณเบ่งออกมา ไม่มีอะไรเล่นแล้วสินะ   เพื่อนป๋มเดี้ยงหมดแย้ว ก็ไดโนเสาร์นี่นะ   พลัง… คลื่น… ตด!!   ผมอยากกินเด็กจริงๆ นะ เชื่อแล้วจ้าาาา   เพื่อนทั้งหมดของฉันจะกินเพื่อนๆ ที่ตายไปของเธอ มันก็แค่สิ่งที่เราทำกันประจำ ก็เป็นผู้ย่อยสลายในห่วงโซ่อาหารนี่นาาา   แตะที่วัว… เดี๋ยวนี้ หนังสือภาพผู้มาก่อนกาลเทคโนโลยีทัชสกรีน   ทุกๆ คนต้องอึ… แม้แต่แอปเปิลก็ด้วยเรอะ!?   ทุกๆ สิ่งที่ฉันอยากทำ มันผิดกฎหมาย…