Tag: วัฒนธรรม

(มีภาพและเนื้อหาที่ควรใช้วิจารณญาณในการรับชม)   แต่ละศาสนาหรือแต่ละวัฒนธรรมนั้นก็จะมีพิธีกรรมหรือธรรมเนียมปฏิบัติที่แต่งต่างกันออกไป แม้ว่าจะเป็นผู้นับถือศาสนาคริสต์ด้วยกันเอง แต่พิธีกรรมล้างบาปนั้นกลับแตกต่างอย่างสิ้นเชิงในประเทศเม็กซิโก ในวันพระเยซูคริสต์ทรงคืนหรือที่เรียกกันว่า วันอีสเตอร์ (Easter) ของศาสนาคริสต์ถือว่าเป็นวันที่สำคัญอย่างยิ่ง ทั้งนี้ผู้นับถือศาสนาคริสต์ในแต่ละภูมิภาคก็จะมีพิธีการเฉลิมฉลองที่แตกต่างกัน โดยที่พบเห็นได้บ่อยและดูเป็นที่นิยมที่สุดก็คือการตกแต่งไข่และการค้นหาไข่ที่เรียกกันว่า “ไข่อีสเตอร์” แต่บางพื้นที่ประเทศเม็กซิโกกลับมีพิธีในวันอีสเตอร์ที่แตกต่างกับการค้นหาไข่ยิ่งนัก นั่นก็คือการ ปิดถนนเฆี่ยนตีกัน โดยผู้คนที่นับถือศาสนาคริสต์นิกายคาทอลิก   ในเมือง Soltepec แห่งประเทศเม็กซิโก ได้มีการจัดพิธีกรรมนี้ขึ้นในวันอีสเตอร์ ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นพิธีชำระล้างบาปให้กับร่างกาย   ธรรมเนียมปฏิบัตินี้เชื่อว่าเริ่มมีมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 16 เนื่องจากผู้เฒ่าเป็นกังวลว่าวัฒนธรรมและความเชื่อทางคริสต์ศาสนาจะเสื่อมสลายไป   พิธีกรรมนี้ถือเป็นการชำระล้างบาปให้ตนเองด้วยการทรมาน   นอกจากชาวเม็กซิโกแล้ว ชาวฟิลิปปินส์บางกลุ่มก็ฟาดแส้ใส่กันในวันพฤหัสบดีศักดิ์สิทธิ์ในเมือง San Fernando รัฐแคลิฟอร์เนีย   บางครั้งพิธีกรรมนี้ถูกเรียกว่า Magdarame   พวกเขาเชื่อว่า พิธีกรรมนี้จะเป็น “ฆ่า” ความบาปที่พวกเขาเห็นและพบเจอมา   “ปิศาจแห่งความอ่อนแอ ความคิดชั่วร้าย และความศรัทธาอันน้อยนิดที่ครอบงำชีวิตของผู้คนมาเป็นเวลายาวนาน พิธีนี้จะกำจัดมันให้สิ้นซาก” Rev Michael Geisler เขียนเอาไว้   ถึงแม้พิธีเฆี่ยนล้างบาปนี้จะถูกมองว่ารุนแรงเกินไป แต่ก็ยังเป็นธรรมเนียมปฏิบัติในหลายๆ ประเทศแถบเมดิเตอร์เรเนียนที่นับถือศาสนาคริสต์นิกายคาทอลิก   ที่มา: Thesun

บ่อยครั้งที่เราดูหนังหรือซีรีส์ที่มียากูซ่ามาเกี่ยวข้อง เรามักจะเห็นวัฒนธรรมสองอย่างของยากูซ่า นั่นก็คือการคว้านท้องและการตัดนิ้วก้อย ซึ่งหลายคนที่ได้ดูก็คงจะเกิดความสงสัยว่าเขาทำกันไปเพื่ออะไร ทำไปทำไม โดยเฉพาะการตัดนิ้ว การนิ้วของยากูซ่านั้นจะเรียกกันว่า ‘ยูบิสึเมะ‘ ซึ่งแปลตรงตัวว่าทำให้นิ้วสั้น โดยการทำแบบนี้จะเป็นพิธีที่ใช้เพื่อชดเชยความผิดที่ทำไปด้วยการตัดนิ้วก้อย ต้นกำเนิดของวัฒนธรรมยากูซ่านี้เริ่มมาจากไหนและเมื่อไหร่นั้นไม่มีใครรู้แน่ชัด แต่มีการเล่าต่อกันมาว่าเริ่มจากช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 18 ถึงศตวรรษที่ 20 โดยกลุ่มนักพนันที่เรียกตัวเองว่าบาคุโตะและเทคิยะ เริ่มใช้มันเพื่อที่จะให้คนที่แพ้พนันจ่ายนิ้วแทนหนี้ที่ติดไว้     ส่วนสาเหตุที่ต้องเป็นนิ้วก้อยนั่นก็เพราะ ในสมัยก่อนที่ยังใช้ดาบเป็นอาวุธนั้น นิ้วก้อยถือเป็นนิ้วสำคัญที่ทำให้รากฐานในการจับดาบมั่นคง ฉะนั้่นถ้าเกิดว่าใครที่ถูกตัดนิ้วออกไปก็จะถูกลดความสามารถในการใช้อาวุธไปตลอดชีวิตจนรู้สึกว่าจะต้องพึ่งเจ้านายมากขึ้นนั่นเอง ขั้นตอนการตัดนิ้วนั้นจำเป็นจะต้องเอามือวางไว้บนผ้าขาว จากนั้นใช้มีด Tantō ในการตัดนิ้ว ก่อนจะส่งนิ้วดังกล่าวให้กับโอะยาบุง (หัวหน้า)     ส่วนเหตุผลหลักของการใช้นิ้วข้างซ้ายนั้นมาจากการที่มือซ้ายในวัฒนธรรมเอเชียถือเป็นเรื่องไม่ดี นอกจากนั้นจำนวนประชากรที่เกิดมาและถนัดซ้ายนั้นก็มีอยู่น้อยมากๆ เรียกว่ามีจำนวนน้อยสุดๆ โดยคิดเป็นอัตราร้อยละ 0.7 ของเด็กญี่ปุ่นที่กินข้าวด้วยมือซ้ายและ 1.7 ที่เขียนหนังสือด้วยมือซ้าย     การลงโทษด้วยวิธียูบิสึเมะ เป็นวิธีที่สามารถทำได้ตลอดแม้ว่านิ้วก้อยจะไม่เหลือแล้วก็ตาม เพราะถ้าสมาชิกคนๆ นั้นยังคงทำผิดเรื่อยๆ พิธีกรรมดังกล่าวก็จะยังคงดำเนินต่อไป และถ้าเกิดใครที่หลบหนีหรือปฎิเสธการลงโทษก็จะถูกขับไล่ออกจากแก๊งหรืออาจจะต้องถูกสั่งเก็บ…   ที่มา ladbible

หากใครได้ไปเที่ยวในเขต Banaue ประเทศฟิลิปปินส์ คุณจะได้เจอกับของขึ้นชื่อทั้งสองอย่างของที่นี่ หนึ่งคือลานนาข้าวทอดยาวท่ามกลางวิวทิวทัศน์อันสวยงาม สองคือสกู๊ตเตอร์ไม้ที่เป็นเอกลักษณ์ของที่นี่ สกู๊ตเตอรที่ทำมาจากไม้นี้ เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ชาวบ้านคิดค้นกันขึ้นมาเอง เพื่อช่วยแก้ปัญหาการเดินขึ้นลงดอยไปเก็บผลผลิตหรือตัดฟืนที่ล่าช้าและยากลำบาก   แว๊นซ์แบบไร้เสียงท่อ ด้วยสกู๊ตเตอร์ไม้สุดคูล   เนินทุ่งนาอันสวยงาม กับวิถีชีวิตของชาวบ้านที่ปรับตัวให้เข้ากับภูมิประเทศ   แน่นอนว่ามันเป็นเพียงแค่สกู๊ตเตอร์ที่ไม่ได้ติดเครื่องยนต์ แต่ด้วยภูมิประเทศของที่นี่ พวกเขาจึงสามารถใช้มันได้อย่างสะดวกสบาย ไหลลงเนินกันอย่างสนุกสนาน ด้วยความเร็วประมาณ 50 กิโลเมตรต่อชั่วโมงเลยทีเดียว เจ้าสิ่งประดิษฐ์ชิ้นนี้ได้รับความนิยมอย่างมากทั้งจากชาวบ้านเองและนักท่องเที่ยวจากต่างแดน นั่นจึงทำให้เดือนเมษายนของทุกๆ ปีจะมีการแข่งขันที่เรียกว่าเทศกาล Imbayah ซึ่งจะมีเหล่านักแข่งสกู๊ตเตอร์ไม้จำนวนมากเข้าร่วมการแข่งขันไหลลงเนินสุดมันส์   การแข่งขันประจำปีที่สร้างความสนุกให้ทั้งคนแข่งและคนดู   Robert Duyugen ช่างสลักไม้หนึ่งในผู้คลั่งไคล้การขี่สกู๊ตเตอร์ไม้ แชมป์การแข่งสามสมัย เขาบอกว่าเทศกาลดังกล่าวคือสิ่งที่ช่วยแสดงให้ทุกคนได้เห็นรูปแบบวัฒนธรรมและการใช้ชีวิตของคนที่นี่ ทำให้มันเป็นสิ่งที่สร้างความสุขและได้รับความสนใจจากนักท่องเที่ยวจำนวนมาก เขายังเล่าอีกว่าเขาเป็นคนสร้างสกู๊ตเตอร์ที่ขี่ขึ้นมาเองกับมือ รวมถึงการสลักรูปของเสือลงไป ทำให้รถของแต่ละคนจะไม่เหมือนกัน มีเอกลักษณ์และลวดลายตามจินตนาการของใครของมัน โดยการทำขึ้นมานี้เขาก็ใช้เวลาทั้งหมดแค่ 5 วันเท่านั้นเอง   Robert ชาวบ้านผู้คลั่งไคล้ในสิ่งนี้   คลิปเรื่องราวของประเพณีนี้ และการให้สัมภาษณ์ของแชมป์สามสมัย    นับว่าเป็นอีกหนึ่งวัฒนธรรมจากต่างแดนที่มีความเฟี้ยวและความคิดสร้างสรรค์ที่ดี สามารถสร้างสิ่งที่เติมเต็มทั้งความสะดวกสบายและความสุขให้กับทุกคน แถมยังเป็นการแว๊นซ์โดยที่ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใครด้วยนะ…

วันเกิดของเรานั้นใช้เป็นตัวบ่งบอกว่าเราลืมตาดูโลกมาแล้วกี่ปี ดังนั้น เลขอายุของเราจึงเพิ่มขึ้นปีละครั้งในวันเกิดของเรานั่นเอง แต่ในประเทศเกาหลีไม่ใช่แบบนั้น… หากเราไปอยู่ที่ประเทศเกาหลีล่ะก็ เราอาจจะมีอายุเพิ่มขึ้นโดยไม่รู้ตัว เพราะว่าประเทศเกาหลีมีวันเกิดถึง 2 วัน!! ที่เป็นอย่างนี้เพราะว่าประเทศเกาหลีนั้นมีการนับวันเกิดอีกแบบซึ่งเรียกว่า Eumnyeok saeng-il หรือ Korean Age นั่นเอง โดยการนับวันเกิดแบบเกาหลีนี้จะนับอายุเราตามวันปีใหม่! นั่นหมายถึงว่าเราจะมีวันเกิดถึง 2 วัน และมีอายุที่เปลี่ยนไป บางคนอาจจะยังไม่เข้าใจ ลองสมมติว่าคนหนึ่งเกิดวันที่ 31 ธันวาคม (เราเริ่มนับเลยว่าวันนี้คือ 1 ขวบ) พอข้ามวันไปเป็นวันที่ 1 มกราคมของปีถัดไป เขาก็จะมีอายุ 2 ขวบทันที ทั้งๆ ที่เพิ่งเกิดมาได้แค่ 1 วันเท่านั้น! (แต่การนับแบบนี้จะนับแค่ปีแรกเท่านั้นนะ)     โดยปกติแล้วการนับวันเกิดแบบนี้เคยถูกใช้เมื่อร้อยกว่าปีที่แล้วในประเทศจีน จากนั้นก็แพร่ไปยังประเทศต่างๆ ในเอเชีย ปัจจุบันเหลือเพียงประเทศเกาหลีเท่านั้นที่ทุกคนยังนับอายุด้วยวิธีนี้อยู่ โดยประเทศเกาหลีมองว่าการมี Korean Age ถือเป็นประโยชน์ทางสังคม เช่น การสร้างวัฒนธรรมที่ใช้ร่วมกัน ความสัมพันธ์กันในสังคม และการเคารพผู้สูงอายุ ดังนั้น ผู้คนเกาหลีจึงมักเคารพผู้ที่มีอายุมากกว่า ถึงแม้อายุแบบสากลจะห่างกันแค่ 1 วันก็ตาม  …

ภาษาอังกฤษนั้นถือได้ว่าเป็นภาษาสากลในการใช้ติดต่อสื่อสารกับนานาประเทศ ดังนั้น หลายๆ ประเทศกำหนดให้มีการเรียนการสอนภาษาอังกฤษในโรงเรียน แต่มันกลับไม่เป็นเช่นนั้นในประเทศอิหร่าน เพราะผู้นำระดับสูงหลายคนเห็นว่าการสอนภาษาอังกฤษนั้นถือเป็นการเปิดโอกาสให้ชาติตะวันตก บุกรุกทางวัฒนธรรม ดังเช่นที่นาย Ayatollah Ali Khamenei ได้กล่าวไว้ว่า “ไม่ใช่เป็นการปิดกั้นการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ เพียงแต่มันจะทำให้วัฒนธรรมต่างชาติเข้ามาให้เด็กๆ และวัยรุ่นซึมซับมากขึ้น”     นาย Mehdi Navid-Adham รัฐมนตรีกระทรวงการศึกษากล่าวเพิ่มเติมว่า “การสอนภาษาอังกฤษอย่างเป็นทางการในโรงเรียนประถมนั้นถือว่าผิดกฎหมายและข้อบังคับ เนื่องจากโรงเรียนประถมจะต้องปูพื้นฐานวัฒนธรรมของอิหร่านให้แก่นักเรียนเสียก่อน”  นาย Khamenei ยังกล่าวอีกว่า “ชาวตะวันตกใช้วิธีการง่ายๆ แต่ได้ผลดีเช่นการเผยแพร่วัฒนธรรมให้แก่เด็กๆ และเยาวชน แทนการล่าอาณานิคม” จากนั้นหนึ่งสัปดาห์จึงเกิดการประท้วงขึ้นเพื่อต่อต้านรัฐบาลอิหร่าน มีจำนวนผู้เสียชีีวิต 22 ราย และถูกจับมากกว่า 1,000 ราย     การเดินขบวนประท้วงแพร่กระจายไปมากกว่า 80 เมืองและแถบชนบทในอิหร่าน ทำให้คนหนุ่มสาวและชนชั้นแรงงานออกมาแสดงถึงความไม่พอใจต่อภาครัฐในเรื่องการฉ้อราษฎร์บังหลวง ภาวะตกงาน และการขยายความเหลื่อมล้ำทางสังคม     ไม่ว่าประเทศไหนการศึกษาก็ถือว่าจำเป็น โดยเฉพาะความรู้ที่มิได้มีอยู่แต่ในประเทศของตน ภาษาอังกฤษจึงเป็นกุญแจที่จะเปิดออกไปสู่ความรู้เหล่านั้นได้   ที่มา: Dailymail

วัฒนธรรมการเหยียดเพศในประเทศจีนยังคงมีอยู่มาจนถึงปัจจุบัน ด้วยความที่คนบางกลุ่มยึดติดกับการให้ผู้หญิงตกเป็นเบี้ยล่างของผู้ชาย และพวกเขาก็ถึงกับเปิดโรงเรียนขึ้นมาสอนเรื่องแบบนั้นเลยทีเดียว โรงเรียนแห่งนี้ตั้งอยู่ในเขตฟุชุน มณฑลเหลียวหนิง ก่อตั้งเป็นโรงเรียนสอนวัฒนธรรมของจีน และเน้นไปในเรื่องของการให้ผู้หญิงยอมทำตามผู้ชายทุกอย่าง ไม่ว่าสามีของเธอจะบอกว่าอะไร พวกเธอตอบได้แค่ “ค่ะ” เท่านั้นและต้องลงมือทำทันที     ในคลิปวิดีโอที่ถูกถ่ายระหว่างการเรียนการสอนภายในสถาบันแห่งนี้ เผยให้เห็นฉากหนึ่งที่ผู้สอนย้ำกับนักเรียนหญิงทุกคนในนั้นว่าการอยู่ร่วมกันกับสามีของพวกเธอคือ “จงพูดให้น้อย แต่ทำงานให้มากกว่าเดิม” นักเรียนทุกคนถูกบังคับให้ฝึกตื่นตั้งแต่ตี 4 ครึ่ง เพื่อมาทำงานบ้าน ทำอาหารให้กับสามีและครอบครัว โดยจะมีครูฝึกคอยกำกับดูแลอยู่ข้างๆ   คลิปการเรียนการสอนให้ผู้หญิงตกเป็นเบี้ยล่างของผู้ชาย   ทุกคนถูกขัดเกลาด้วยความเชื่อหลายๆ อย่าง เช่นห้ามสู้กลับเวลาที่โดนสามีทุบตี การมีเซ็กซ์กับผู้ชายมากกว่า 3 คนในชีวิตจะทำให้พวกเธอตาย หรือแม้แต่การซื้ออาหารจากข้างนอกมาแทนการทำอาหารให้สามีตัวเองเป็นสิ่งที่ผิดหลักคุณธรรม นอกจากนั้นการเสพสื่อทางเพศก็นับเป็นสิ่งที่ผิดมหันต์สำหรับพวกเธอ ในคลิปวิดีโอแสดงให้เห็นถึงหญิงสาวคนหนึ่งที่คุกเข่าก้มลงกับพื้นเพื่อขอโทษที่เคยดูหนัง 20+ มาก่อน และบอกว่าเธอจะกลับบ้านไปลบให้หมด ซึ่งทุกคนในคลาสเรียนต่างเห็นด้วยและปรบมือให้กับสิ่งที่เธอทำ     โรงเรียนแห่งนี้เปิดมาตั้งแต่ปี 2011 จนกระทั่งวันที่ 3 ธันวาคม 2017 ทางการของจีนได้สั่งปิดสถาบันดังกล่าว เนื่องจากขัดกับนโยบายคำสอนปัจจุบันในเรื่องของ “หลักคุณค่าของคนในสังคม” เพราะการเรียนการสอนของที่นี่แสดงให้เห็นถึงการบังคับให้ผู้หญิงตกเป็นเบี้ยล่างของผู้ชายอย่างชัดเจน นับว่าเป็นการเหยียดเพศที่รุนแรงมาก     วัฒนธรรมที่สืบทอดต่อกันมาย่อมเกิดการเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัย…

โจรสลัดผู้ออกเดินทางไปทั่วผืนสมุทรเพื่อล่าขุมสมบัตินั้น หากมองดูผิวเผินแล้ววิถีชีวิตของพวกเขาอาจจะดูเข้าใจง่าย เพราะในภาพยนตร์หรือการ์ตูนแทบทุกเรื่องนั้น โจรสลัดก็แค่ล่องเรือ ดื่มเหล้า ร้องรำทำเพลง แล้วก็ปล้นทรัพย์จากเรือลำอื่นๆ แต่จริงๆ แล้วนั่นเป็นเพียงภาพรวมของชีวิตโจรสลัดเท่านั้น หากมองให้ลึกลงไปถึงเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยในวิถีแห่งโจรสลัดแล้ว มีวัฒนธรรมหลายอย่างเกี่ยวกับพวกเขาที่คุณยังไม่รู้ และมันก็จะทำให้คุณต้องตะลึงว่ามีวัฒนธรรมแบบนี้อยู่จริงเหรอ   1. ถ้าอยากตายดี อย่าทำต่างหูหาย หากโจรสลัดเสียชีวิตโดยบังเอิญ ต่างหูที่ติดตัวนั้นจะช่วยใช้เป็นค่าใช้จ่ายเพื่อให้มีคนจัดพิธีศพอย่างเหมาะสมได้ ไม่อย่างนั้นก็ตายอย่างศพไร้ญาติไปซะ   2. จงระวังเมื่อเห็นธงสีแดง แน่นอนว่าเมื่อต้องสู้รบกับเรือลำอื่นๆ ไม่ว่าเมื่อไรก็อันตรายทั้งนั้น แต่หากเห็นธงสีแดงอยู่ด้วย มันแปลว่าการสู้รบครั้งนี้อันตรายถึงชีวิต เพราะว่าเรือที่ชูธงดีแดงเหล่านั้นจะไม่จับแบบเป็นๆ แต่จะจับตายเท่านั้น   3. โจรสลัดนี่แหละคือสุดยอดคนชงเหล้า ในเมื่อพวกเขาชอบดื่มเป็นชีวิตจิตใจ แน่นอนว่าพวกเขาก็ต้องชงเหล้ารสเยี่ยมได้เช่นกัน ขอแค่มีเหล้า น้ำ และมะนาว จะแก้วไหนๆ ก็อร่อยได้   4. น้อยคนนักที่จะฝังสมบัติ ถึงเราจะเข้าใจไปเองว่าโจรสลัดมักมีสมบัติฝังอยู่ แต่ในความเป็นจริงแล้วพวกเขามักจะขโมยอาหาร เหล้า หรืออาวุธจากเรือลำอื่นแทน ถึงจะเอาไปฝังมันก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรหรอก   5. โจรสลัดไม่ได้มีแต่ผู้ชาย จริงๆ แล้วท่ามกลางเหล่าโจรสลัดก็มีผู้หญิงอยู่มากมาย แถมพวกเธอยังต่อสู้เก่งเหมือนกับโจรสลัดชายด้วย   6. โจรสลัดหนวดดำมีอยู่จริง…

ห่างออกไปไม่ไกลนักจากชายฝั่งประเทศเอสโตเนีย มีเกาะลึกลับแห่งหนึ่งที่ถูก UNESCO ยกขึ้นเป็นมรดกทางวัฒนธรรม โดยเกาะที่ว่านั้นเป็นเกาะที่เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์ ประเพณี และที่สำคัญก็คือ “ผู้หญิง” Khinu เป็นเกาะขนาดไม่ใหญ่มากนักและยังเป็นส่วนหนึ่งของประเทศเอสโตเนีย เกาะแห่งนี้มีประชากรอาศัยอยู่ไม่มาก ซึ่งมีอยู่ราวๆ 400 ครัวเรือนเท่านั้น อ่านแล้วก็คงจะรู้สึกว่าเกาะดังกล่าวคงไม่มีอะไรพิเศษเท่าไหร่ แต่กลับกันมันพิเศษกว่าที่คุณคิดมากๆ เพราะเกาะแห่งนี้ถูกปกครองโดยผู้หญิง!?   .   คุณอ่านไม่ผิดหรอก เกาะแห่งนี้ถูกปกครองโดยผู้หญิงจริงๆ โดยจุดเริ่มต้นของวัฒนธรรมนี้เกิดขึ้นเมื่อครั้งอดีต เวลาที่เหล่าชายฉกรรจ์ในหมู่บ้านต้องออกไปหาปลา พวกเขาต้องออกทะเลเป็นเวลาหลายเดือน ด้วยเหตุนี้เหล่าผู้หญิงที่รออยู่ที่ฝั่ง ก็ต้องปกครองและใช้ชีวิตกันเองโดยที่ไม่มีผู้ชาย การตัดสินใจจะทำอะไรสักอย่าง จึงต้องให้ผู้หญิงเป็นคนตัดสินใจทั้งหมด ตั้งแต่การค้าขาย การตั้งข้อกฎหมาย ขับรถนักเรียน และอื่นๆ อีกมากมาย     ชาวเกาะ Khinu กล่าวว่า ทุกวันนี้วิถีชีวิตของพวกเขาแตกต่างจากคนที่อยู่ในเมืองเป็นอย่างมาก พวกเธอเลือกจะรักษาขนบธรรมเนียมแบบเก่าของเกาะเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็นเพลงพื้นบ้าน เสื้อผ้า ประเพณีทุกอย่างล้วนยังอยู่เหมือนเดิม     อ่านมาถึงตรงนี้หลายคนอาจสงสัยว่า ตกลงแล้วเกาะนี้ไม่มีผู้ชายอยู่เหรอ ความจริงแล้วบนเกาะก็ยังมีผู้ชายอยู่ แต่พบเห็นได้น้อยมาก เพราะส่วนใหญ่พวกเขาจะออกไปทำงานหรือล่องเรือหาปลากันหมด สุดท้ายแล้ว Mare Matas หัวหน้าชุมชนก็บอกว่า เธอตระหนักทุกวันว่าหากพวกเธอไม่รักษาและดูแลวัฒนธรรมประเพณีให้ดี มันอาจสูญหายไปได้สักวันหนึ่ง แต่การที่มันยังอยู่นั้นก็นับว่าเป็นสิ่งที่มีค่ามากๆ แล้วราวกับเป็นปาฏิหาริย์เลยล่ะ  …

เราทราบกันดีอยู่แล้วว่า ประเทศญี่ปุ่น เคร่งครัดในเรื่องของวัฒนธรรมประเพณีอย่างมากและบางสิ่งก็มีความแตกต่างกับประเทศอื่นอย่างสิ้นเชิง แต่เพราะความไม่เหมือนใครของประเทศนี้บางครั้งก็อาจทำให้นักท่องเที่ยวต่างถิ่นรู้สึกใช้ชีวิตลำบากกันซะหน่อย โดยเฉพาะชาวตะวันตกทั้งหลายที่กับบางเรื่องพวกเขาถึงกับตกใจในความแปลกเลยทีเดียว นักท่องเที่ยวเหล่านั้นจึงได้รวบรวมความจริงที่พวกเขาคิดว่าไม่มีใครเหมือนของประเทศนี้ เราไปดูกันเลยว่ามีอะไรบ้าง   โรงเรียนเปิดเทอมช่วงเดือนเมษายน . .   ที่ญี่ปุ่นสถานศึกษาจะเปิดเทอมแรกในเดือนเมษายนและทุกคนก็ต้องเรียนปีละ 3 เทอมด้วยกัน นอกจากนั้นทุกๆ ปีพวกเขาก็จะได้ย้ายห้องคละคนกันไปเรื่อยๆ เพื่อให้ได้เจอกับเพื่อนใหม่ สอนให้เด็กรู้ว่าเราไม่สามารถอยู่กับสังคมเดิมไปได้ตลอดแต่ต้องรู้จักเข้าสังคมเหมือนกับที่ต้องไปเจอในโลกภายนอก   ตุ๊กตาหิมะใช้บอลหิมะ 2 ลูก .   เกือบทั้งโลกตุ๊กตาหิมะจะมี 3 ลูกแตกต่างกับญี่ปุ่นที่มีแค่ 2 ลูกตั้งเรียงกัน   วัฒนธรรมการตีระฆัง 108 ครั้ง   ตามความเชื่อของศาสนาพุทธในญี่ปุ่นตัวเลข 108 คือจำนวนความปรารถนาของผู้คนที่แบ่งออกมาในรูปของสัตว์ต่างๆ ทุกปีตอนเที่ยงคืนของวันที่ 31 ธันวาคมจะมีการตีระฆังเกิดขึ้นตามศาลเจ้าจนครบ 108 ครั้ง เพื่อปลดปล่อยความโชคร้ายและบาปของปีที่ผ่านมาให้หมดไป   ผู้พัน Sanders เป็นสัญลักษณ์ประจำวันคริสมาสต์   ผู้พันชื่อดังแห่งร้าน KFC คนนี้ได้กลายเป็นสัญลักษณ์ในวันคริสมาสต์ของญี่ปุ่น ด้วยเหตุผลที่ว่าหลายครอบครัวจะชอบไปกินไก่ร้านนี้ในวันคริสมาสต์อีฟ ยิ่งไปกว่านั้นหากใครต้องการไปกินในช่วงวันหยุดปีใหม่ พวกเขาอาจต้องจองล่วงหน้านานอย่างต่ำ…

ในโลกนี้มีวัฒนธรรมมากมายที่เรายังไม่เคยรู้จัก โดยเฉพาะวัฒนธรรมย่อยของบางประเทศที่อาจจะไม่ค่อยปรากฏต่อสายตาชาวโลกมากเท่าใดนัก David Tesinsky เกิดที่เมืองปราก ปี 1990 เป็นช่างภาพอิสระ ที่มักนำเสนอเรื่องราวของวัฒนธรรมย่อย วัฒนธรรมในเมือง เรื่องราวบนท้องถนน และเรื่องราวของผู้คนในภาพข่าวทั่วไป รวมทั้งถ่ายภาพสารคดีทางสังคม   David เป็นคนชอบนำเสนอมุมมองที่แปลกแยกในสังคม หรือวิถีชีวิตแปลกๆ ที่คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยคุ้นเคย และยังนำเสนอเรื่องราวปัญหาของสังคมในปัจจุบันด้วย สิ่งที่เป็นแรงบันดาลใจให้เขาทำงานแนวนี้ เพราะต้องการให้ผู้คนได้ตระหนักถึงสิ่งต่างๆ ที่อยู่รอบตัว ซึ่งบางอย่างอาจไม่ได้เกิดประโยชน์อะไร แต่ก็ควรจะรู้เอาไว้ เขาได้เดินทางไปถ่ายภาพวัฒนธรรมย่อยและวิถีชีวิตของผู้คนทั่วโลก ตัวอย่างเช่น นักเคลื่อนไหวและคนรุ่นใหม่เพื่ออิสรภาพในอิหร่าน พิธีล้างบาปในเอธิโอเปีย วิถีชีวิต tragi-comic ของนักธุรกิจในญี่ปุ่น การแร็ปของศาสนาใน ดีทรอยต์ นิวยอร์กและบัลติมอร์ นอกจากนี้ยังมีเรื่องของวิถีชีวิตที่เป็นตำนาน Rastafarian ในจาเมกา ชีวิตของผู้ติดยาเสพติดในเมืองปราก ทหารในยูเครน ชุมชนซาตานในปราก ชีวิตในสลัมของหลายประเทศในเอเชีย และอื่น ๆ อีกมากมาย   David ได้เดินทางไปทั่วโลกเพื่อที่จะถ่ายทอดวิถีชีวิตเหล่านี้สู่สายตาชาวโลก แน่นอนว่ามีค่าใช้จ่ายในการเดินทางสูงมาก แต่เขาก็ยังคงมุ่งมันที่จะทำเพื่อเป้าหมายที่วางไว้ แม้บางครั้งจะต้องนอนใต้สะพานลอยก็ตาม และภาพต่อไปนี้เป็นผลงานส่วนหนึ่งของเขา   1. ภาพชาวอเมริกันในปรากหลังจากที่ทรัมป์ชนะการเลือกตั้ง   2. แร็ปเปอร์ในเมืองชิคาโกแสดงความคิดเห็นต่อการเมือง   3. ชาว LGBT ในปราก กับความภาคภูมิใจในความแตกต่าง   4. ภาพแม่ชีจากโปรเจคเสียดสี…

เมื่อพูดถึงดาบ ดาบญี่ปุ่นอย่างคาตานะหรือโนดาจิ คงจะเป็นชื่อดาบแรกๆ ที่อยู่ในหัวของใครหลายคนอย่างแน่นอน และดาบพวกนี้ก็แทบจะเป็นตัวแทนอย่างหนึ่งของวัฒนธรรมญี่ปุ่นเลยก็ว่าได้ ทว่าเมื่อยุคสมัยเปลี่ยนไป ดาบก็กลายเป็นเพียงแค่ของตกแต่งหรือวัตถุโบราณเพียงเท่านั้น เพราะปัจจุบันคงไม่มีใครใช้ดาบในการสู้รบอีกต่อไป ซึ่งนี้อาจจะเป็นสัญญานร้ายของวัฒนธรรมดาบญี่ปุ่นหรือเปล่า?     ในปี 1998 ญี่ปุ่นได้มีการเปิดเผยตัวเลขของช่างตีดาบที่ลงทะเบียนกับทางรัฐบาล ซึ่งตอนนั้นมีจำนวนอยู่ราวๆ 300 คน แต่ในปัจจุบันนั้นมีจำนวนนักดาบที่ลงทะเบียนเพียงแค่ 188 คนเท่านั้นและจำนวนก็ดูจะลดลงเรื่อยๆ รวมถึงอายุของช่างตีดาบด้วย Tetsuya Tsubouchi หนึ่งในหัวหน้าสมาคมช่างตีดาบของญี่ปุ่นก็ได้บอกว่า ดาบญี่ปุ่นนั้นไม่เป็นเพียงแค่ดาบเฉยๆ แต่มันยังเป็นจิตวิญญานและวัฒนธรรมหลักของญี่ปุ่นด้วย แต่ในปัจจุบันการจะหาเด็กรุ่นใหม่มาทำต่อมันยากซะเหลือเกิน     เขายังบอกอีกว่า การจะมาเป็นช่างตีดาบได้นั้นมันไม่ได้หมายความว่าคุณเปิดดูจากเน็ตแล้วออกไปเหวี่ยงค้อนตี เป้งๆ แล้วก็จะถูกยอมรับเลย เพราะคนอยากเป็นจะต้องไปขอเป็นลูกศิษย์กับช่างตีดาบเสียก่อน แน่นอนว่าลูกศิษย์จะไม่ได้รับเงินค่าจ้างจากการตีดาบหรอกนะ     นอกจากการเป็นลูกศิษย์ก็ยังต้องใช้เวลานาน ซึ่งจะอยู่ในช่วงระยะเวลาฝึกราวๆ 5 ปี หรืออาจจะนานกว่านั้น จากนั้นก็ต้องไปสอบการเป็นช่างตีดาบอีก ซึ่งใช้เวลานานถึง 8 วัน และถ้าไม่ผ่านก็ต้องรอการทดสอบอีกครั้งในปีหน้า เพราะจะจัดทดสอบแค่ปีละครั้งเท่านั้น… ยัง ยังไม่หมดเท่านั้น เพราะหลังจากการสำเร็จการถูกยอมรับแล้ว ใช่ว่าดาบจะถูกซื้อไปทันทีหลังจากตีเสร็จ มันอาจจะไม่ถูกซื้อเลยก็เป็นได้ นอกจากนั้นการจะเปิดร้านตีดาบเป็นของตัวเองก็ต้องใช้เงินมากถึง 10 ล้านเยน…

ทุกวันนี้การเหยียดเชื้อชาติ สีผิวและศาสนาถูกต่อต้านจากผู้คนจำนวนมาก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ายังคงมีหลายๆ ประเทศที่มีความขัดแย้งในเรื่องนี้อยู่ อย่างกรณีของ Sandeep และ Reena Mander คู่รักชาวซิกข์ จากอังกฤษ อาศัยอยู่ใน Berkshire ที่ถูกปฏิเสธไม่ให้รับเด็กเลี้ยงทารกผิวขาว เพียงเพราะวัฒนธรรม และให้ไปรับเด็กจากอินเดีนมาเลี้ยงแทน ทั้งคู่เป็นนักธุรกิจและได้บอกหน่วยงานการรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมว่าพวกเขาพร้อมและยินที่จะรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมจากทุกเชื้อชาติ     หลังจากที่ตรวจสอบประวัติแล้ว ทั้งคู่มีคุณสมบัติเหมาะสมในการรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมทุกประการ แต่ทางหน่วยงานบอกว่ายกเว้นเด็กผิวขาวที่พวกเขาไม่สามารถรับเลี้ยงได้ ทางด้าน Adopt Berkshire หน่วยงานที่ดำเนินการโดย Royal Borough of Windsor และ Maidenhead บอกว่าพ่อแม่ชาวอังกฤษหรือยุโรปต้องรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมที่มีเชื้อชาติเดียวกันเท่านั้น สำหรับคู่รัก Mander นั้นไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับอินเดียเลย แค่นับถือศาสนาซิกข์ พวกเขาคิดว่ามันเป็นการเลือกปฏิบัติในการให้บริการ ดังนั้นทั้งคู่จึงตัดใจดำเนินคดีกับหน่วยงานดังกล่าว     Reena พยายามตั้งครรภ์ตลอด 7 ปี และเข้ารับการ IVF อีก 16 ครั้ง แต่ก็ไม่สามารถมีลูกได้ ก็เลยตกลงกับสามีว่าจะรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมโดยไม่เกี่ยงเชื้อชาติ เพราะทั้งคู่อยากมีลูกจริงๆ Sandeep บอกว่า “เราตั้งใจจะรับเลี้ยงบุตรบุญธรรม แต่กลับถูกปฏิเสธ ไม่ใช่เพราะเรื่องความพร้อมของครอบครัวแต่เป็นเพราะเรื่องวัฒนธรรมของเรา พวกเขาเลยให้รับเลี้ยงเด็กผิวขาวแต่ให้ไปรับจากอินเดียหรือปากีสถานแทน”    …

บนโลกของเรานั้นมันช่างกว้างใหญ่ซะเหลือเกิน ฉะนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะให้ผู้คนทั้งโลกดำเนินชีวิตเหมือนกันไปซะทั้งหมด สภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันก็ทำให้วิถีการดำเนินชีวิตของผู้คนมีความหลากหลาย สำหรับวันนี้ #เหมียวหง่าว จะขอพาเพื่อนๆ ไปชมวัฒธนธรรมความเชื่อในเรื่องของความงามของหญิงจีนแบบโบราณ ต้องขอบอกเลยว่ามันเป็นอะไรที่แปลกมากๆ เลยล่ะ ตามความเชื่อดั้งเดิมของชาวจีนโบราณจะมีประเพณีที่ชื่อว่า ‘Lotus Feet’ หรือ เท้าดอกบัว ผู้หญิงจีนจะต้องนำผ้ามามัดเท้าของตัวเองอย่างหนาแน่นตั้งแต่ช่วงวัยเจริญเติบโต คือ 4-9 ขวบ เพื่อให้เท้าของพวกเธอมีขนาดเล็ก     เพราะเชื่อว่ามันคือสัญลักษณ์ที่บ่งบอกถึงความงดงาม และฐานะทางสังคม ประเพณีนี้เป็นที่นิยมกันอย่างแพร่หลายในประเทศจีนเมื่อช่วงยุคก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 20 แต่ภายได้ถูกยกเลิกออกไป และรัฐบาลจีนก็ได้ทำประกาศว่ามันผิดกฎหมายในปี 1911     ปัจจุบันยังคงหลงเหลือชาวบ้านที่ยังคงดำเนินตามแบบแผนของวัฒนธรรมโบราณนี้อยู่เพียงไม่กี่คนเท่านั้น     และเท้าของพวกเธอแต่ละคนก็จะมีรูปร่างที่แปลกประหลาดอย่างเห็นได้ชัด นิ้วเท้าจะงอม้วนเข้าหาตัว และกระดูกมีรูปร่างที่แปลกประหลาด เพราะถูกรัดเอาไว้จนทำให้เจริญเติบโตผิดรูปร่าง     และนี่ก็คือภาพถ่ายของคุณยายทั้งหลายในเมือง Biejie ที่เป็นกลุ่มสุดท้าย ที่ยังคงรักษาประเพณีความเชื่อดั้งเดิมนี้อยู่   . . . . . . .   ที่มา : dailymail

บนโลกที่แสนกว้างใหญ่ใบนี้มีความแตกต่างกันอยู่มากมายไม่ว่าจะเป็น ชาติพันธุ์ สภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ สิ่งต่างๆ เหล่านี้ทำให้เกิด ประเพณี ความเชื่อ ที่มีเอกลักษณ์ ซึ่งมันก็ส่งผลไปถึงวิถีชีวิตของผู้คนที่อยู่อาศัยในแต่ละพื้นที่ด้วย ในวันนี้ #เหมียวหง่าว จะขอพาเพื่อนๆ ไปทำความรู้จักกับพิธีกรรมงานศพของชาวธิเบตกัน ที่ช่างแตกต่างกับเมืองไทยซะเหลือเกิน จะเป็นอย่างไรบ้างลองไปชมพร้อมๆ กันได้เลยจ้า…   พิธีศพแห่งท้องฟ้าเป็นพิธีศพที่ทำกันอย่างแพร่หลายในประเทศทิเบต ศพของผู้ตายจะถูกตัดออกเป็นชิ้นๆ แล้วนำไปวางบนยอดเขาเพื่อให้อีแร้งบินลงมากิน   พิธีกรรมนี้ชาวธิเบตเรียกว่า Jhator หมายความว่า ‘การมอบทานให้แก่นก’   ชาวธิเบตส่วนใหญ่นั้นนับถือศาสนาพุทธ ทำให้พวกเขาเชื่อในเรื่องของ ‘โลกหน้า’ ร่างกายอันไร้วิญญาณของเราเป็นเพียงแค่ภาชนะอันว่างเปล่าเท่านั้น ฉะนั้นการที่นกจะมาจิกกิน หรือให้มันย่อยสลายไปตามธรรมชาติ ก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิดต่อหลักจริยธรรมแต่อย่างใด แต่เนื่องจากพื้นดินในประเทศธิเบตนั้นมีความแข็ง ทำให้การขุดหลุมฝังศพนั้นกลายเป็นเรื่องที่ยากลำบาก จึงทำให้รูปแบบงานศพออกมาเป็นพิธีศพแห่งท้องฟ้า   ในช่วงพิธีศพก็จะมีการประดับประดาธงรูปแบบอย่างที่เห็นนี้เอาไว้ เพื่อเป็นการสวดภาวนาขอให้ผู้ตายไปสู่สุขติ   สัปเหร่อจะเป็นผู้ทำพิธีผ่าศพ และจัดการทุกอย่างเกี่ยวกับศพ (ในภาพเขากำลังลับมีดอยู่)   พิธีศพของชาวธิเบตนั้นเริ่มต้นเมื่อช่วงศตวรรษที่ 7 เมื่อพิธีกรรมเริ่มขึ้นพื้นที่ที่ถูกจัดพิธีกรรมจะอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของธูปและกำยาน เพื่อเป็นการนำดวงวิญญาณของผู้ตายไปสู่สวรรค์ ศพของผู้ตายจะถูกวางเอาไว้ในสถานทำพิธี จากนั้นสัปเหร่อจะทำการหั่นศพให้เป็นชิ้นๆ ให้กับเหล่าอีแร้งที่ถูกเรียกว่า ‘เหยี่ยวศักดิ์สิทธิ์’ ชาวธิเบตเชื่อว่าอีแร้งเหล่านั้นจะช่วยพาร่างของผู้ตายขึ้นไปสู่สวรรค์ และสัปเหร่อก็จะได้รับค่าจ้างประมาณ 100…

ว่ากันด้วยเรื่องของอาหารแล้ว เราจะรู้กันดีว่ามันมีอยู่มากมายหลายชนิดหลายประเภทแตกต่างกันออกไปขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมและวัฒนธรรมของแต่ละพื้นที่ นั่นหมายความว่าคนในแต่ละพื้นที่ก็จะทานอาหารที่แตกต่างกันออกไป อย่างเช่นคนไทยชอบทานข้าวราดแกง (แกงราดข้าว) รสชาติจัด คนอเมริกาก็อาจจะทานสเต็กร่วมกับสลัด และคนจีนชื่นชอบการทานอาหารที่เป็นเส้น เป็นต้น ในวันนี้ #เหมียวหง่าว จะขอพาเพื่อนๆ ไปชมกันว่าชาวบ้านธรรมดาๆ ในแต่ละประเทศเขาทานอาหารอะไรกันบ้าง แล้วแต่ละอย่างจะมีหน้าตาเป็นอย่างไร ลองไปชมพร้อมๆ กันได้เลยจ้า…   ช่างภาพชาวอเมริกัน Peter Menzel ได้ออกเดินทางไปรอบโลกเพื่อศึกษาว่าผู้คนท้องถิ่นในแต่ละประเทศนั้นทานอะไรกันเป็นอาหารบ้าง? พร้อมกับทำเป็นหนังสือรวมภาพออกมาชื่อว่า What I Eat: Around the World in 80 Diets แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างทางวัฒนธรรมได้อย่างชัดเจน ในด้านของคุณภาพความเป็นอยู่ของชีวิต เครื่องแต่งกาย วัตถุดิบต่างๆ เป็นต้น   1. Saleh Abdul Fadlallah นายหน้าขายอูฐจากเมืองไคโรประเทศอียิปต์ อาหารที่เขาทานนั้นให้พลังงาน 3,200 แคลอรีต่อวัน   2. Robina Weiser-Linnartz คนทำเบเกอรี่ จากเมืองโคโลญ ประเทศเยอรมัน อาหารที่เธอทานนั้นให้พลังงาน 3,700 แคลอรีต่อวัน   3. Conrad Tolby…

ถ้าหากว่าเราได้ถกเถียงกันเรื่องความสวย ความงาม หรือ ความสมบูรณ์แบบล่ะก็ เชื่อว่าคงไม่มีวันได้คำตอบที่พร้อมจะฟันธงว่าอะไรสวยที่สุดแน่นอน เพราะเรื่องของความสวยงาม คือสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปตามเชื้อชาติ วัฒนธรรม ประเพณี หรือแม้กระทั่ง รสนิยมส่วนบุคคล #เหมียวบ็อบ ขอพาไปรู้จักกับค่านิยมด้านความงาม ที่มันช่างแตกต่างซะจนคนไทยอย่างเราๆ ไม่คุ้นชินเอาซะเลย….   1. ฟันซ้อนของสาวๆ ในญี่ปุ่น (Yaeba) Yaeba คือสิ่งที่ชาวญี่ปุ่นเชื่อกันว่าเป็นศิลปะที่จะมอบความงามให้แก่สาวๆ ด้วยการทำให้ฟันซ้อนนั่นเอง ซึ่งถือว่าเป็นที่นิยมอย่างมากในญี่ปุ่นเลยทีเดียว เพราะถ้าหากสาวคนไหนที่มีฟันแบบนี้ละก็ จะทำให้ดูน่ารักและเยาว์วัยไปอีกหลายปี แถมหนุ่มๆ ยังชอบอีกด้วย   2. ระเบิดหูในแอฟริกา แฟชั่นการระเบิดหูอาจดูธรรมดาไปแล้วในบ้านเรา แต่สำหรับที่แอฟริกานั้นแตกต่างออกไป เพราะอุปกรณ์ที่ใช้สำหรับถ่วงใบหูทำมาจาก หิน หรือ เครื่องเพชรพลอยที่มีขนาดหนัก สะท้อนความเชื่อที่ว่าหากมีรูหูที่ใหญ่ และยาน มากเท่าใด เท่ากับว่าคนนั้นได้อยู่ในชนเผ่ามามานานมากเท่านั้น   3. ระเบิดริมฝีปากในแอฟริกา นอกจากจะระเบิดหูให้มีขนาดใหญ่แล้ว บางชนเผ่าในแอฟริกาหรือแถบอเมซอน ก็มีค่านิยมความงามอีกอย่างคือการระเบิดปาก เมื่อหญิงสาวเริ่มมีประจำเดือน ฟันสองซี่ด้านล่างสุดในปากจะถูกถอดออก และแทนที่ด้วยแผ่นไม้กลมๆขนาดใหญ่ แถมยังมีการเปลี่ยนขนาดของแผ่นไม้ให้มากตามอายุขัยอีกด้วย   4. บั้นท้ายสุดสะบึ้มของสาวๆ ในแถบอเมริกา ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่ากระแสบั้นท้ายสุดสะบึ้มนี้เริ่มมาจาก Kim Kardashian…

เรารู้จัก “ญี่ปุ่น” ในฐานะที่เป็นประเทศที่มีความเจริญก้าวหน้าทั้งในด้านสังคม รวมไปถึงเทคโนโลยีต่างๆ อีกทั้งประเทศญี่ปุ่นยังมีเอกลักษณ์ และมีวัฒนธรรมที่แสดงออกมาให้เห็นได้อย่างชัดเจน ดังนั้น จึงทำให้คนส่วนใหญ่มองเห็นแต่ความเจริญก้าวหน้าของประเทศนี้   ในขณะเดียวกัน แม้จะเป็นประเทศที่ถูกยกย่องว่ามีความเจริญก้าวหน้า ผู้คนสมัครสมานสามัคคี แต่ประเทศญี่ปุ่นก็จะต้องเผชิญกับปัญหาเช่นเดียวกับประเทศอื่นๆ เหมือนกันนั่นก็คือ “กลุ่มคนไร้บ้าน” นั่นเอง และในวันนี้เหมียวขี้อ้อน จะพาคุณไปชมภาพของคนไร้บ้าน หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งก็คือ “มนุษย์กล่อง” ณ สถานีรถไฟชินจูกุ ในกรุงโตเกียว     ช่างภาพที่ใช้ชื่อในโลกออนไลน์ว่า RobertAMcClellan ได้เข้าไปทำการเก็บภาพของบุคคลเหล่านี้ และมานำเสนอผ่านโลกออนไลน์เพื่อให้หลายคนได้รู้จักโลกในอีกแง่มุมหนึ่ง สำหรับภาพของคนไร้บ้าน ที่อาศัยอยู่ตามสถานที่ต่างๆ ในประเทศญี่ปุ่น สามารถสะท้อนให้เห็นถึงปัญหาสังคมได้เป็นอย่างดี อีกทั้งทางภาครัฐก็ยังไม่สามารถแก้ไขปัญหานี้ด้วยระยะเวลาอันสั้นได้     ดังนั้น ทางรัฐบาลจึงต้องมีการกำหนดมาตรการต่างๆ ขึ้นมาเพื่อควบคุมให้คนกลุ่มนี้มีระเบียบมากขึ้น เช่น จัดระบบที่อยู่ให้ และไม่สร้างความเดือดร้อนให้คนทั่วไป, ถูกบังคับให้หางานทำ ซึ่งก็หนีไม่พ้นการเก็บขยะ, ไม่ได้รับอนุญาตให้พูดชื่อ-นามสกุลจริง รวมไปถึงสาเหตุที่มาเป็นมนุษย์กล่อง เพราะหลังจากที่หลุดจากสถานะนี้ จะได้ไม่เป็นปัญหาในอนาคต เป็นต้น     เมื่อลองเทียบพฤติกรรมการ และวิถีชีวิตของคนปกติทั่วไป และของคนไร้บ้าน เรียกได้ว่ามันช่างแตกต่างกันซะเหลือเกิน   เราจะได้เห็นว่าคนกลุ่มนี้ ได้สร้างบ้านที่ทำขึ้นมาจากกระดาษลัง…

บนโลกของเราเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย และแน่นอนว่าในแต่ละพื้นที่ก็มีวัฒนธรรมและความเชื่อที่แตกต่างกันออกไป ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัย และในวันนี้ #เหมียวหง่าว จะขอพาเพื่อนๆ ไปชมประเพณีของชนเผ่าจากทั่วโลกที่มีการทำให้ร่างกายของตัวเองให้มีรูปร่างแปลกๆ จะเป็นอย่างไรบ้างนั้น ลองไปชมกันได้ที่ข้างล่างนี้ได้เลย…   1. การเจาะและขยายริมฝีปากด้วยสิ่งของที่มีลักษณะคล้ายจาน ที่พบในได้ในบางพื้นที่ของประเทศในแถบ แอฟริกา และ อเมริกาใต้ ความเชื่อนี้มีมาตั้งแต่ 8,700 ปีก่อนคริสตกาล และตอนนี้ก็ยังมีให้เห็นอยู่ในชนเผ่า Mursi ในประเทศ เอธิโอเปีย ด้วยการเจาะริมฝีปากข้างบนแล้วค่อยๆ ขยายด้วยการใส่จานแบนๆ เข้าไป ซึ่งก่อนหน้านั้นก็จะต้องถอนฟัน 2 ซี่หน้าออกไปด้วย โดยเจ้าจานนี้จะบ่งบอกถึงสถานะทางสังคมของบุคคลผู้นั้น   2. กระโหลกที่ยื่นออกมา อาจจะฟังดูน่ากลัวแต่ใช้เวลาทำเพียงแค่ไม่กี่ปีเท่านั้น พิธีกรรมนี้สามารถพบได้ใน เปรู อิรัก และอียิปต์ เป็นพิธีกรรมที่พบเมื่อ 1,000 ปีก่อน โดยเริ่มทำตั้งแต่ยังเป็นทารกขณะที่กระโหลกยังไม่แข็งแรง ด้วยการนำเชือกมามัดที่หัวให้แน่น เพื่อบ่งบอกถึงสถานะทางสังคม   3. การรัดเต้านมในแคเมอรูน การหยุดยั้งการเจริญเติบโตของเต้านมนี้ ทำให้ดูไม่เหมือนผู้หญิง และทำให้ผู้หญิงไม่ตกเป็นที่สนใจของเหล่าผู้ชายทั้งหลาย ซึ่งวิธีการทำของมันนี่ต้องขอบอกไว้เลยว่าน่ากลัวมากๆ พวกเขาใช้ไม้พายร้อนๆ และครกเพื่อละลายไขมันที่หน้าอกและทำให้มันแบน ซึ่งแน่นอนว่าทำให้เกิดปัญหาต่อสุขภาพมากมาย ทั้งมะเร็งเต้านม ซีสต์ และปัญหาในการให้นมเด็กทารก…

เมื่อกล่าวถึงประเทศ ‘รัสเซีย’ แล้วเพื่อนๆ หลายคนก็คงจะรู้ว่าที่นี่เป็นประเทศที่มีอาณาเขตกว้างขวางมากที่สุดในโลก ซึ่งทำให้มีผู้คนมากหน้าหลายตาอาศัยอยู่ที่นี่ แถมยังขึ้นชื่อเรื่องอากาศที่เย็นยะเยือก และเหล่าหมี ทั้งหลาย วันนี้ #เหมียวหง่าว จะขอพาเพื่อนๆ ไปชมเหตุการณ์ต่างๆ ที่ขอบอกไว้เลยว่าสามารถพบเจอได้ในประเทศรัสเซียเท่านั้น ฮร่า…   1. เป็นเรื่องปกติมากถ้าใครจะเล่นกับเจ้าหมีตัวโต   2. เสื้อโค้ทหนาๆ แบบนี้จะช่วยให้อบอุ่นท่ามกลางสภาพอากาศที่โหดร้ายในประเทศรัสเซียได้   3. ทรงผมที่ดูน่ากลัวพอๆ กับปืนอาก้าที่เขากำลังถืออยู่   4. รถถังยังมีปัญหากับกฎหมายจราจร   5. แก้วช็อตมันไม่ทันใจ   6. สรุปแล้วเอ็งตกปลาเก่งหรือยิงปืนแม่น!?   7. คนรัสเซียมีชั้นผิวหนังที่หนามากๆ   8. มีขนมอร่อยๆ ให้เจ้าสาวทานหลังงานแต่งงาน   9. กองขยะสุดเซ็กซี่   10. การไปเที่ยวทะเลพร้อมกับชมวิวของเรือดำน้ำไปด้วย   11. ดูเหมือนชายหนุ่มคนนี้จะไม่อายใครเลยนะ ฮร่า   12. นอนเล่นกับเจ้าปลาเพื่อนรัก  …

นอกจากอาหารมื้อเช้า จะเป็นมื้อที่สำคัญสำหรับเด็กๆ แล้ว มื้อกลางวันก็เป็นมื้ออาหารที่สำคัญสำหรับเด็กๆ เช่นกัน และแน่นอนว่าวัฒนธรรมในการกินของคนในแต่ละประเทศนั้นย่อมมีความแตกต่างกัน รวมไปถึงมื้ออาหารกลางวันของเด็กๆ จากหลายๆ ประเทศก็มีความแตกต่างกันด้วย ในวันนี้เราจึงได้รวม 31 ภาพอาหารมื้อกลางวันของเด็กนักเรียนจากทั่วโลกมาให้เพื่อนๆ ได้ชมกัน เพื่อที่จะทำให้เราได้เห็นว่าแต่ละประเทศนั้นมีวัฒนธรรมการกินอย่างไร และมีความแตกต่างกันขนาดไหน ลองไปชมกันเลย   1.ประเทศออสเตรเลีย   2.ประเทศสวีเดน   3.ออสติน, รัฐเทกซัส ประเทศสหรัฐอเมริกา   4.ประเทศเวเนซูเอลา   5.ประเทศแทนซาเนีย   6.ประเทศรัสเซีย   7.ประเทศโปแลนด์   8.ประเทศฟิลิปปินส์   9.ประเทศลิทัวเนีย   10.ประเทศเฮติ   11.ประเทศเยอรมนี   12.ประเทศแกมเบีย   13.ประเทศฟินแลนด์   14.ประเทศจีน   15.ประเทศกัมพูชา   16.ประเทศอินเดีย   17.ประเทศนอร์เวย์   18.ประเทศกานา  …

หยาง หลิว (Yang Liu) ศิลปินและนักออกแบบชาวจีน เขาได้ย้ายไปอยู่เยอรมันตั้งแต่อายุ 14 ได้เติบโตมาใน 2 ที่ 2 วัฒนธรรม ที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ทำให้เขาได้รู้และได้สัมผัสกับวัฒนธรรมการใช้ชีวิตที่ไม่เหมือนกันของคนทั้ง 2 ประเทศ เขาจึงนำมุมมองและวัฒนธรรมที่แตกต่างของทั้ง 2 ประเทศมาเปรียบเทียบกัน โดยใช้รูปภาพและสัญลักษณ์ที่เข้าใจง่าย ให้ฝั่งสีนำเงินแทนประเทศเยอรมนีหรือวัฒนธรรมตะวันตก และให้ฝั่งสีแดงแทนประเทศจีนหรือวัฒนธรรมเอเชีย   1. ไลฟ์สไตล์   2. ความตรงต่อเวลา   3. งานเลี้ยง   4. ความสวยงามของสีผิว   5. การใช้ชีวิตของผู้สูงอายุ   6. เจ้านาย   7. ระดับเสียงพูดในร้านอาหาร   8. วิธีการแก้ปัญหา   9. ความมั่นใจในตัวเอง   10. วิถีชีวิตของชาวจีนในสายตาเยอรมัน และชาวเยอรมันในสายตาจีน   11. การยืนเข้าแถวซื้อของ   12. การแสดงออก…