Tag: สองบรรทัด

โลกใบนี้เต็มไปด้วยเรื่องราวมากมาย ทั้งเรื่องที่ดี เรื่องร้าย และเรื่องที่น่ากลัว บางทีชีวิตของคนเรานั้นแท้จริงแล้วอาจจะเขียนออกมาได้ไม่ถึงสองบรรทัดด้วยซ้ำ แต่เรื่องราวสั้นๆ เหล่านั้น บางครั้งกลับมีเรื่องน่ากลัวมากกว่าที่เราคิด ราวกับว่ามันเป็นอะไรบางอย่างเล็กๆ ที่คืบคลานอยู่ในมุมใดมุมหนึ่งที่เรามองไม่เห็นรอคอยเวลาที่จะทะลักออกมาให้เรากลัว และไม่แน่นะว่า 21 เรื่องราวของวิญญาณสั้นๆ ที่เรากำลังจะได้ยินพวกนี้ อาจจะสั้นเพียงเพราะมันเป็นความจริงที่ไม่มีการเติมแต่งใดๆ เลยก็ได้   1. มีรูปผมตอนหลับอยู่ในมือถือของผม แต่ผมอยู่บ้านคนเดียว   2. พี่สาวของผมบอกว่าแม่ฆ่าเธอ แต่คุณแม่บอกว่าผมไม่มีพี่สาว   3. ผมได้ยินเสียงแม่เรียกจากในครัวชั้นล่าง แต่พอจะลงไปก็มีเสียงแม่ออกมาจากตู้ว่า “อย่าลงไปแม่ก็ได้ยิน”   4. ในตอนนั้นเป็นเวลา 2.07 am ที่เธอเอามือเสียบทะลุหัวใจของผม ผมตกใจมากจนตื่น ผมโล่งใจที่มันเป็นแค่ฝัน แต่พอผมดูนาฬิกา มันยังเป็นเวลา 2.06 am และมีเสียงตู้กำลังเปิดออก   5. ผมขยับไม่ได้ และหายใจไม่ออก แถมทุกอย่างยังมืดไปหมด รู้อย่างนี้บอกให้เขาเผาน่าจะดีกว่า   6. ผมตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะได้ยินเสียงภรรยาร้องเพลงกล่อมลูกที่อยู่อีกห้อง แต่พอผมขยับตัวเพื่อจัดท่านอนแขนของผมก็ขยับไปชนกับภรรยาที่นอนอยู่ข้างๆ   7. หลังจากที่พยายามอยู่นานที่จะบอกหมอว่าผมรู้สึกตัวจากการโคม่าแล้ว วันหนึ่งในที่สุดก็มีพยาบาลสังเกตเห็น…

โลกใบนี้เต็มไปด้วยเรื่องราวมากมาย บางก็เป็นเรื่องที่ดี บางก็เป็นเรื่องเลวร้าย ชีวิตของคนเรานั้นแท้จริงแล้วอาจจะเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กๆ ที่เขียนออกมาก็ไม่ถึงสองบรรทัดเรื่องหนึ่งของโลกอันกว้างใหญ่นั้นก็เป็นได้ แต่พวกเรื่องราวเล็กๆ สั้นๆ เหล่านั้น ในบางครั้งกลับมีความหมายมากกว่าที่เราคิด เมื่อเราลองมองลงไปในสถานการณ์การที่คนเหล่านั้นได้พบ ไม่แน่นะว่า เราอาจจะได้เรียนรู้เรื่องราวอันน่าเศร้าของชีวิตเล็กๆ ทั้ง 17 ชีวิตจากข้อความเพียงสองบรรทัดเหล่านั้นก็เป็นได้   ผมได้พบกับคนที่ตามหามาตลอด แต่เธอนั้นยังไม่พบ   เขาสัญญาว่าจะรอเธอตลอดไป และเธอทำให้เขาต้องรอตลอดไป   บางสิ่งนั้นมีมากมาย แต่มันไม่เคยมากพอ   เขาตื่นขึ้นมาแล้วเอื้อมมือไปหาเธอ แต่เธอไม่อยู่ที่นั่นอีกต่อไปแล้ว   พวกเขาบอกจะสามารถช่วยภรรยาหรือลูกของผมไว้สักคนหนึ่ง พวกเขาคิดผิด   หลังจากที่รอมาเป็นเดือนในที่สุดเขาก็ได้พบกับภรรยาของเขา มันไม่มีอะไรที่น่าดีใจไปกว่านี้ แต่เขาก็รู้ดีว่าอีกไม่นานเขาจะต้องตื่นขึ้นแล้ว   เจ้านายของฉันยังไม่ตื่นขึ้นเลย อาหารที่เขาให้ไว้มันหมดไปนานมากแล้ว   ฉันกอดลูกน้อยไว้แน่นพลางร้องเพลงกล่อมเธอ อย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันคิดว่าเธอนั้นแค่หลับไป   ผมอุ้มร่างของเธอไปที่โรงพยาบาลในสภาพปางตายเพราะเสพยาเกินขนาด ผมเป็นคนๆ เดียวที่เฝ้ารอให้เธอหายดี แต่ทุกๆ วันเธอจะตอกย้ำให้ผมฟังว่าเธอเกลียดผมแค่ไหนที่ช่วยเธอมา   ผมมาเป็นแพทย์สนามเพื่อช่วยชีวิตคน แต่เพียงยี่สิบนาทีที่ผมปั๊มหัวใจของพ่อ ก็ทำให้ผมรู้ว่าความคิดนั้นมันเป็นเพียงเรื่องโกหก   คลื่นหัวใจประสานเสียงเป็นครั้งสุดท้าย… และจบลงโดยไร้ซึ่งเสียงปรบมือ   ผมบอกเธอว่าผมไม่เป็นไร…