Tag: เสียลูก

บางครั้งโชคชะตาก็อาจมีวิธีแปลกๆ ในการทำให้คนแปลกหน้าสองคนมาเจอกัน… เหมือนกับ Monica Taylor ที่พบรูปถ่ายตกอยู่บนพื้นที่ถูกเหยียบย่ำโดยฝูงชน ขณะที่เธอเดินออกมาจากงานคอนเสิร์ตใน Royal Melbourne Show ประเทศออสเตรเลีย Monica จึงหยิบรูปนั้นขึ้นมาดูแล้วก็พบว่าเป็นรูปทารกที่เหมือนโดนขยำมา… ภาพนี้ทำให้เธอนึกถึงประสบการณ์เมื่อหลายปีก่อน ตอนที่ลูกของเธอหายตัวไป เหลือเพียงแค่รูปถ่ายของเขาที่เธอหวงแหนมากกว่าอะไรในชีวิต     นั่นทำให้ Monica รู้ทันทีว่ารูปที่เธอบังเอิญเจอนี้ มันคงไม่ใช่แค่รูปถ่ายธรรมดา แต่อาจจะเป็นสิ่งล้ำค่าเพียงชิ้นเดียวเกี่ยวกับลูกที่แม่คนนั้นเหลืออยู่ ดังนั้นเมื่อกลับถึงบ้าน เธอจึงตัดสินใจทำในสิ่งที่คนส่วนใหญ่ทำ คือการโพสต์รูปนี้ลงในเฟซบุ๊ก เพื่อตามหาเจ้าของภาพนี้ เธอบอกว่า “นี่เป็นรูปลูกของใครบางคน ฉันหวังว่าจะตามหาเจ้าของรูปนี้เจอ” เพียงไม่นาน ภาพที่เธอโพสต์ก็ถูกแชร์ไปกว่า 7,000 ครั้ง และแล้วโชคชะตาก็ทำให้แม่ของทารกในรูปผู้เป็นเจ้าของภาพได้เห็นรูปนั้นในเฟซบุ๊ก     คุณแม่คนนั้นจึงติดต่อไปหา Monica ทันที เธอรู้สึกซาบซึ้งมากที่มีคนเก็บรูปใบนั้นให้ และทั้งคู่ก็ได้นัดคืนรูปให้กันในวันรุ่งขึ้น Monica บอกว่าแม่ของทารกไม่ต้องการให้เปิดเผยชื่อ แต่เธอเล่าว่าได้เก็บรูปลูกน้อยไว้ในกระเป๋าเสื้อตลอดเวลา ตั้งแต่ที่ลูกน้อยเสียขีวิตไปในปี 2008 มันเป็นภาพเดียวที่เธอเหลืออยู่ และไม่มีวันไหนที่เธอจะไม่เปิดดูรูปของลูก การคิดถึงลูกคือแรงผลักดันที่ทำให้เธอมีชีวิตอยู่จนทุกวันนี้     แต่วันหนึ่ง ภาพลูกน้อยก็หล่นจากกระเป๋าเสื้อ เธอพยายามหาทุกซอกทุกมุม ทุกที่ที่ไปแต่ก็ไม่เจอ จนคิดว่ามันคงจะหายไปแล้วแน่ๆ กระทั่ง Monica เก็บรูปนี้ขึ้นมาจากท่ามกลางฝูงชนตามที่กล่าวมา เพื่อเป็นการขอบคุณ…

พ่อแม่ทุกคนต่างดีใจและตื่นเต้นเมื่อรู้ว่าจะมีลูก พวกเขาจึงเตรียมทุกอย่างเอาไว้ รอวันที่ลูกลืมตาดูโลก รวมทั้งคาดหวังที่จะเห็นลูกเติบโตขึ้น น่าเศร้าสำหรับพ่อแม่คู่นี้ที่เฝ้ารอคอยลูกเหมือนคนอื่นๆ แต่เมื่อถึงวันที่พวกเขาควรจะดีใจที่สุด กลับกลายเป็นวันที่เสียใจที่สุด เพราะลูกน้อยได้จากไปทั้งที่ยังไม่มีโอกาสลืมตาดูโลก เมื่อปี 2016 Troy Austin และภรรยา Kelly ได้ไปอัลตราซาวนด์ลูกในครรภ์ ขณะที่ท้องได้ 27 สัปดาห์ และก่อนจะถึงวันกำหนดคลอด ทั้งคู่ตื่นเต้นมากที่จะได้เห็นหน้าลูกชายตัวน้อย     แต่แล้วความรู้สึกของพ่อแม่ก็พังสลาย เมื่อลูกชายเกิดมาแล้วไม่หายใจ พวกเขาจึงได้ส่งลูกชาย T.G ขึ้นสวรรค์ในไม่กี่วันต่อมา แม้ว่าจะไม่มีโอกาสได้เห็นการเติบโตของลูก แต่ครอบครัว Austins ก็ยังตั้งใจที่จะทำบางอย่างเพื่อเตือนให้ผู้คนตระหนักถึงปัญหาการคลอดบุตร รวมทั้งช่วยเหลือครอบครัวอื่นที่เจอสถานการณ์เช่นเดียวกันนี้ โดยผ่านองค์กรการกุศล เพื่อเป็นการระลึกถึง T.G     ในเดือนสิงหาคม Troy ได้เข้าร่วมการวิ่งมาราธอน Sunshine Coast Marathon พร้อมกับรถเข็นที่ว่างเปล่าของลูกน้อย เขาได้เล่าประสบการณ์เหล่านี้ผ่านเฟซบุ๊กว่า “ขณะที่ผมยืนอยู่บนหลังเส้นสตาร์ทพร้อมรถเข็นที่ว่างเปล่า มีคำพูดหนึ่งดังขึ้นมา ‘แด่เพื่อนที่สูญเสียเสียลูก’ นั่นเป็นวลีที่สะกิดใจของผมมาก ก่อนที่คนพูดจะเดินเข้ามากอดผม” นาทีนั้นเขาได้ยิ้มออกมาด้วยความตื้นตันใจ เพราะมันเป็นสิ่งที่เขาคาดหวัง และเขาก็ได้รับมันเกือบตลอดทั้งวันจากคนที่มาร่วมวิ่งมาราธอนในครั้งนี้     “ตอนนี้ถ้า T.G ยังอยู่ เขาจะมีอายุ 1 ขวบครึ่ง และนั่งอยู่ในรถเข็นคันนี้…

กำลังใจคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับคนที่เสียใจ หมดหวัง หรือท้อแท้ แต่ไม่ว่ากำลังใจนั้นจะมาจากใครก็ตาม มันก็คือสิ่งที่ช่วยเยียวยาจิตใจได้ Tricia Belstra กำลังเดินทางไปยังชิคาโก เพื่อไปจัดงานศพให้ลูกชาย Kyle วัย 25 ปี ที่เสียชีวิตก่อนวัยอันควร เมื่อวันที่ 12 สิงหาคม ที่ผ่านมา แน่นอนว่าหัวอกคนเป็นแม่นั้นต้องเสียใจมากเมื่อมาเจอเรื่องแบบนี้ แต่เมื่อเครื่องลงจอดเธอก็ได้รับจดหมายฉบับหนึ่งจากคนแปลกหน้า     ตอนที่ได้รับข่าวร้ายของลูกชายนั้น Tricia กำลังอยู่ที่บ้านในโคโลราโด เธอบอกกับสำนักข่าว BBC ว่า “มันเป็นวันที่เลวร้ายที่สุด ฉันจมอยู่กับความทุกข์ทรมานใจตลอดทั้งอาทิตย์นั้นเลย” จากนั้นเธอพร้อมลูกสาวและสมาชิกครอบครัวคนอื่นๆ จึงได้เดินทางไปยังเซาธ์เบนด์ รัฐอินเดียนา เพื่อจัดงานศพให้กับลูกชายที่จากไป ตอนที่อยู่บนเครื่อง Tricia นั่งอยู่ระหว่างคนแปลกหน้าสองคน และเธอก็ถุงอ้วกอยู่ระหว่างขา จากนั้นก็มีพนักงานเดินเข้ามาถามว่าเธอโอเคมั้ย คุณแม่บอกว่าตอนนี้เธอรู้สึกแย่ เพราะกำลังเดินทางไปจัดงานศพให้กับลูกชาย ซึ่งจะมีขึ้นในวันถัดไป     ไม่ใช่แค่จิตใจที่บอกช้ำ ตอนนี้ร่างกายของ Tricia อ่อนโรยริน และมือของเธอก็สั่นตลอดเวลา แม้แต่การเทน้ำใส่แก้วก็ดูจะลำบาก จนผู้โดยสารที่นั้งข้างๆ อาสาเทให้ จนกระทั่งเครื่องลงจอด พนักงานก็นำกระดาษโน๊ตใบหนึ่งมากับให้ Tricia เธอรับมันไว้แล้วขอบคุณก่อนจะลงจากเครื่องไป ขณะที่ออกจากเครื่องแล้วเดินทางตามทางเดิน คุณแม่ก็หยิบกระดาษใบนั้นออกมาดู แล้วเธอก็ถึงกับร้องไห้ออกมาทันที    …

ส่ิงที่ทำให้แม่เจ็บปวดใจมากที่สุดคือการสูญเสียลูกอันเป็นที่รัก เพราะลูกคือแก้วตาดวงใจของแม่ ที่ไม่ว่าใครหรืออะไรก็ไม่สามารถมาทดแทน แต่สำหรับ Dr. Sarojini Agarwal การเสียลูกสาวด้วยอุบัติเหตุบนท้องถนนเมื่อ 40 ปี แล้ว กลายเป็นแรงบันดาลใจให้เธอช่วยเหลือเด็กหญิงคนอื่น ๆ ที่ถูกทอดทิ้ง ตั้งแต่ช่วงปี 1980 หญิงวัย 80 ปี ได้พาเด็กหญิงประมาณ 800 คนมาอยู่ด้วย เธอให้การดูแลพวกเขา และทำให้ทุกคนได้รับการศึกษาที่ดี เพื่อที่จะโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่มั่นใจและช่วยเหลือตัวเองได้     เมื่อ 40 ปีก่อน ในขณะที่ Sarojini ขับมอเตอร์ไซค์บนถนนใกล้บ้านใน Lucknow ประเทศอินเดีย โดยมี Manisha ลูกสาววัย 8 ขวบนั่งซ้อนท้าย แต่แล้วก็อุบัติเหตุเกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว อุบัติเหตุครั้งนั้นส่งผลให้ผู้เป็นแม่รอดชีวิต แต่ลูกสาวที่มีค่าที่สุดในชีวิตของเธอกลับเสียชีวิตในวันนั้น… Sarojini จมอยู่กับความเสียใจจากการสูญเสียนานหลายปี เธอเฝ้าถามตัวเองเสมอว่า “ทำไมต้องเป็นลูกที่ตาย?” จนกระทั่งวันหนึ่ง เธอตระหนักได้ว่ามีเด็กหญิงอีกมากมายที่ต้องการความรักจากแม่ ด้วยเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจที่จะช่วยเหลือเด็กๆ ที่ขาดแม่เหล่านั้นอย่างดีที่สุด เพื่อเป็นการระลึกถึงลูกน้อย Manisha ที่จากไป     Sarojini บอกว่า “เมื่อ Manisha จากไป ฉันเฝ้าถามตัวเองด้วยความโมโหว่าทำไมต้องเป็นเธอที่จากไป ฉันเอาแต่ร้องไห้ แต่แล้ววันหนึ่งฉันก็คิดขึ้นได้ว่า…

สิ่งที่พ่อแม่ทุกคนไม่อยากเห็นมากที่สุดคือการเห็นลูกต้องล้มป่วยด้วยโรคร้าย ถ้าเลือกได้พวกเขาก็อยากจะเจ็บแทนเองด้วยซ้ำ แต่พ่อแม่คู่นี้ต้องเจ็บยิ่งกว่านั้น เพราะต้องทนเห็นลูกจากไปในอ้อมกอดของตัวเอง Braiden Prescott เด็กชายวัย 7 ขวบ ป่วยด้วยโรคมะเร็งชนิดนิวโรบลาสโตมา (Neuroblastoma) ได้เสียชีวิตลงหลังแอดมิทเข้าโรงพยาบาลในเดือนกันยายนปี 2016 ได้เพียงแค่ 2 วันเท่านั้น     คนที่เจ็บปวดที่สุดจากการเสียชีวิตของเด็กชายก็คงจะเป็นคุณแม่ Steph และคุณพ่อ Wayne Prescott จากเมืองแมนเชสเตอร์ ประเทศอังกฤษ พ่อแม่ได้แชร์ภาพช่วงสุดท้ายของ Braiden ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ทั้งคู่แทบใจสลายไปพร้อมๆ ลูก เพราะต้องเห็นลูกชายที่รักจากไปต่อหน้าต่อตา     ในวันที่เด็กชายเสียชีวิต คุณแม่ Steph เล่าว่า “ฉันนอนอยู่ข้างเตียงของลูกตลอดทั้งคืน แล้วตื่นมาตอนตี 3 เพราะได้ยินเสียงลูกสำลัก จึงทำการตามพยาบาลมาทันที” หลังจากที่เข้ามาตรวจสอบอาการสักพัก พยาบาลบอกกับเธอว่า “ใกล้จะถึงเวลาที่เขาจะไปแล้ว” แม้คุณแม่จะรู้อยู่แล้ว แต่เมื่อได้ยินแบบนั้น เข่าของเธอแทบจะทรุดลงไปทันที แต่ก็ยังพยายามฮึดสู้แล้วเดินไปปลุกสามี     แม่อยากอุ้มลูกชายไว้เพื่อให้เขาจากไปอย่างสงบในอ้อมกอดของเธอ แต่ไม่อาจทำใจได้ เธอจึงปล่อยให้สามีเป็นคนอุ้มแทน ส่วนเธอก็นั่งจับมือลูกอยู่ข้างๆ สำหรับโรคร้ายที่หนูน้อยต้องเจอนั้น เป็นความผิดปกติเนื่องจากมีเนื้องอกที่ขากรรไกร ทำให้เขาไม่สามารถเปิดปากได้หรือพูดได้ พ่อแม่เลยไม่รู้ว่าลูกชายต้องการอะไรเป็นสิ่งสุดท้าย  …