นกฮูกอาจจะไม่ใช่สัตว์เลี้ยงที่ได้รับความนิยมเท่ากับหมาหรือแมว แต่พวกมันมีมุมน่ารัก แปลก ฮา และแจกความสดใสได้ไม่แพ้หมาแมวแน่นอน
ดูอย่างเจ้าฮูกตัวนี้สิ เข้าไปแจกความสดใสถึงในวัดในวา แม้แต่พระอาจารย์เองก็อดขำไม่ได้ ท่าทีสำรวมที่อุตส่าห์รักษามาเป็นปีๆ พังหมด แบบนี้มันต้องแฉให้รู้แล้วรู้รอด
เรื่องมีอยู่ว่า มีวันหนึ่งพระอาจารย์จากวัดป่าสันติสุขญาณสัมปันโน ปัญญาธโรเดินขึ้นไปบนเขากับผ้าขาวน้อย (เด็กที่มาบวชสามเณรภาคฤดูร้อนในช่วงปิดเทอม) เพื่อจะไปเติมน้ำในอ่างที่ทำไว้ให้สัตว์ต่างๆ
เนื่องจากในช่วงไฟไหม้ป่าสัตว์มักจะหนีไฟป่ามาอาศัยอยู่ในบริเวณวัด ซึ่งที่นั่น ทางวัดสามารถกันไฟป่าได้ประมาณ 300 ไร่
ขณะที่พระอาจารย์พาสามเณรไปเติมน้ำที่กุฏิกรรมฐานในป่า ทันใดนั้นก็ได้ไปเจอนกฮูกตัวหนึ่งตกน้ำ และกำลังดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอด
พระอาจารย์ไม่รอช้า รีบไปช่วยเจ้าฮูกขึ้นมาทันที นกฮูกตัวนั้นมีเล็บแหลมมากๆ จนสามเณรน้อยหลายองค์ที่เข้าไปช่วยโดนเล็บมันขย้ำจนเลือดซึม
แต่ถึงอย่างนั้น ทุกองค์ก็ห่วงความปลอดภัยจองเจ้าฮูกก่อน พวกเขาหาผ้าหนาๆ มารอง แล้ววางเจ้าฮูกลง ก่อนจะนำไปตากแดด เพื่อให้ขนแห้ง มันจะได้กลับมาบินได้อีกครั้ง
นอกจากตากแดดแล้ว พระอาจารย์ยังใช้พัดลมช่วยเป่าด้วย จนกระทั่งมันเริ่มบินได้ ไม่นานหลังจากนั้น เจ้าฮูกก็บินกลับเข้าป่าไป
สำหรับการที่เจ้าฮูกตกน้ำนั้น พระอาจารย์คิดว่ามันคงหนีจากไฟป่ามา แล้วบินลงไปจับกบกินจนตกน้ำหรือไม่ก็ลงไปกินน้ำจนพลัดตกน้ำก็เป็นได้
นี่คงจะเป็นแค่การพลัดตกน้ำของนกตัวหนึ่งแล้วได้รับการช่วยเหลือ ซึ่งดูจะเป็นเรื่องธรรมดามาก ถ้าพระอาจารย์ไม่ย้อนดูรูปนกฮูกตัวนั้นอีกครั้ง
จริงๆ ทุกคนคงจะขำกันตั้งแต่ตอนเห็นฮูกตกน้ำแล้วแหละ ก็แหม่ จะไม่ให้ขำได้ไง ดูหน้ามันสิ เหวี่ยงเอาเรื่องมาก คงเซ็งที่ทุกคนเอาแต่หัวเราะแทนที่จะช่วยมันก่อนละมั้ง
ขำไร ช่วยตูก่อน
ให้ช่วยแต่ตัวกรู เอาจอกขึ้นมาด้วยทำมายยย
อ่ะ ยังอีก ยังไม่เอาจอกออกจากหัวตูอีก เดี๋ยวเหอะ
แม้เจ้าฮูกจะทำสีหน้าไม่พอใจในตอนแรกเพราะมีแต่คนหัวเราะเยาะมัน แต่เพียงไม่นาน มันก็ยอมใจเย็นลง เพราะรู้ดีว่าหากไม่มีคนใจบุญเหล่านี้ มันคงไม่รอดแน่ๆ
ฮูกตัวเดิมเริ่มกลับมาแล้ว หลังจากปีกแห้ง
ระหว่างรอขนแห้ง ของีบแป๊บ เหนื่อยเหลือเกิน
.
พร้อมกลับบ้านแล้วจ้า
ขอบใจนะเจ้ามนุษย์ ไว้จะมาหาใหม่
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.