รับไม่ได้… ชาวเน็ตโวยสวนทุเรียนบุฟเฟต์ ไปกินแล้วไม่บุฟจริง แถมโดนด่าเxือกมาทำไม

ปัจจุบันการทานอาหารแบบบุฟเฟ่ต์นั้นกำลังเป็นที่นิยมกันมาก เพราะนอกจากว่าจะได้ทานอาหารที่หลากหลายแล้ว ยังทานได้แบบไม่อั้นอีกด้วย ซึ่งการทานบุฟเฟ่ต์ก็มีอยู่อย่างหลากหลายทั้งหมูย่าง อาหารตะวันตก อาหารญี่ปุ่น หรือแม้กระทั่งผลไม้

และร้านบุฟเฟ่ต์แต่ละร้านก็จะมีวิธีการจัดการที่แตกต่างกันออกไป บางร้านก็มีวิธีการจัดการที่ดีทำให้ร้านมีชื่อเสียงและกิจการรุ่งเรือง บางร้านก็ย่ำแย่จนถึงกับต้องปิดไปเลยก็มี

วันนี้ #เหมียวหง่าว จะพาเพื่อนๆ ไปชมตัวอย่างการจัดการของร้านบุฟเฟ่ต์ที่แย่ จนลูกค้าถึงกับมาตั้งกระทู้บอกต่อในพันทิปเลยทีเดียว (เป็นร้านบุฟเฟ่ต์ผลไม้แห่งหนึ่งในจังหวัดระยอง)

j25

เรื่องมีอยู่ว่า ชาวเน็ตเว็บไซต์พันทิปชื่อว่า สมาชิกหมายเลข 1336260 ได้เข้ามาตั้งกระทู้บอกต่อเรื่องราวความประทับใจที่ค่อนข้างไปในทางไม่ดีกับการไปทานบุฟเฟ่ต์ผลไม้

#เหมียวหง่าว ขอโคว้ทเนื้อหาในกระทู้มาเลยนะจ๊ะ เพื่อไม่ให้เกิดความคลาดเคลื่อนของเนื้อหา

“ครอบครัวเราได้เดินทางไประยองจากกรุงเทพเพื่อไปหาบุฟเฟ่ต์ทุเรียนกินให้สะใจ โดยบังเอิญเปิดไปเจอกระทู้นี้ http://m.pantip.com/topic/30596251แต่เมื่อเราเลื่อนมาจนสุดกระทู้ ก็พบว่ามีสวนทุเรียนเปิดใหม่ ราคาไม่แพงหัวละเพียง 299 บาทเท่านั้น เราจึงหวังว่าจะได้รับบริการอบอุ่นประทับใจเพราะเพิ่งเปิดใหม่ เราจึงโทรไปเช็คอีกครั้งว่าต้องจองล่วงหน้าหรือไม่ สิ่งที่ตอบรับคือเข้ามาได้เลยค่ะ ตอนนี้มีจองไว้ 20 คนแล้ว เราจึงได้รีบจองและมุ่งหน้าไปโดยด่วน //หิวกระหายมาก ฮ่าๆ”

“สรุป! เราได้กินทุเรียนแค่ 5 พลู 5 คน(เสริฟแค่2ครั้ง ครั้งแรก 3 พลู ครั้งที่2 3พลู เละจนเน่าเหม็นมาก) ครั้งแรกเราเข้าไปรู้สึกถึงความอบอุ่นเพราะด้านในไม่ยิ่งใหญ่เลย เราพยายามเข้าใจว่าเค้าเพิ่งเปิดจริงๆ หลังจากรอไปได้2ชั่วโมง กับทุเรียน 5 พลู

บทสนทนาแรก
เราได้เดินไปถามว่าขอทุเรียนเพิ่มหน่อยค่ะ ไม่พอกินเลย หนูรีบมาจากกทม.ขอจัดหนักเลยพี่
“แหมของดีต้องใจเย็นๆค่ะ”
ผ่านไป 30 นาที
เรา “พี่คะ ขอทุเรียนเพิ่มค่ะ เดี๋ยวอิ่มก่อน”
เจ้ “กำลังปอกค่ะ ใจเย็นๆ”
แล้วนำ 3 พลูที่ 2 ที่มีเน่ากับดิบมาเสริฟ ครอบครัวเราเริ่มไม่โอเค พ่อจึงให้ไปเจรจากับสวนว่าขอให้คิดเป็นลูกได้ไหม เพราะเรากินไปแค่ลูกเดียว
ปล.เรากินมังคุดกับเงาะไปนิดเดียวมากๆเพราะเราไปเพื่อทุเรียนเลยจริงๆ

หลังจากนั้นเราจึงเดินไปที่ซุ้มผลไม้เพื่อถามหาทุเรียนอีก
เรา “พี่ค่ะ ขอทุเรียนเพิ่มได้ไหมคะ มันน้อยมากๆเลย พี่จะคิดเป็นกิโลก็ได้นะคะ”
เจ้ “อะไร ให้ไป2รอบแล้วนะ”
เรา “คือให้กินได้แค่ 2 รอบหรอคะ?”
เจ้ “เค้าก็กินแค่พออิ่มนั่นแหละ” (เจ้นี่มันบุฟเฟ่ต์)
พี่อีกคน “ขอโทษทีค่ะ พอดีคนปอกไปเข้าโรงบาล” (ต่อมสงสารเริ่มกระตุก)
มม
เราเดินกลับไปรอต่ออีกสักพัก จนทนไม่ไหว ขอเลยเถอะนะอยากกลับแล้ว

เรา “พี่คะขอคิดเป็นกิโลได้มั้ยคะ หนูเข้าใจว่าเปิดใหม่ยังจัดการไม่ดี คิดเป็นกิโลก็ได้ค่ะ แฟร์ๆกันไป “
เจ้ “ก็กำลังปอกอยู่นี่ไง กินห่ามๆได้มั้ย(ดิบ) ก็จิ้มดูซิ! ค่ะ ก็จิ้มดูซิ!”
เราจึงให้พี่เราไปจิ้มดูอย่างจำใจ เพราะมันแข็งมาก
เรา “พี่คะ ตัดสินใจไปเลยเนาะ หนูไม่อยากเสียความรู้สึกกับสวนพี่ไปมากกว่านี้ มะกี้ที่กินไปถึง 5 โลมั้ยคะ หนูว่าไม่น่าถึงหลอก พี่ขายโลละ100 ใช่มั้ย 500 ได้มั้ย?”
เจ้ “พี่ไม่ได้ชั่งเป็นกิโลค่ะ พี่คิดเป็นบุฟเฟต์ แล้วมันก็มีผลไม่หลายแบบพี่กะไม่ได้”
เราทนไม่ไหวอีกต่อไปทั้งอึดอัดทั้งรู้สึกแย่
เรา “งั้นพี่เอาไปเลยค่ะ 1500 หนูรู้สึกแย่กับการกระทำของพี่มาก”
เจ้ “ขอโทษด้วยนะคะ (ยิ้มหวาน) พอดียังไม่พร้อมเปิด “
เรารู้เลยว่าสิ่งที่เค้าต้องการคืออะไร เราจึงรีบกลับขึ้นรถและโพสเรทติ้งเพจของเขาโดยด่วน
สิ่งที่เราพบคือครอบครัวก่อนหน้าก็รู้สึกแย่เช่นกัน ดูได้จากภาพนี้
เราและครอบครัวจึงได้ไปคอมเม้นและเราติ้งเช่นกัน”