[วิจารณ์ส่งเดช] Lights Out หนังผีที่เล่นกับความมืด จนคุณอาจไม่กล้าปิดไฟนอน…

หลังจากที่เพิ่งจะหลอนไปกับ The Conjuring 2 ของผู้กำกับ James Wan ไปเมื่อเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา ล่าสุดเราจะได้หลอนอีกครั้งกับหนังที่เขาเป็นผู้อำนวยการสร้างอย่าง Lights Out โดยมี David F. Sandberg มาเป็นผู้กำกับให้

จะหลอนแค่ไหน หรือควรค่าแก่การพาคนสนิทของคุณไปกรี๊ดหรือไม่? ลองมาฟังความเห็นของ #เหมียวฟิ้น หลังจากที่เพิ่งออกจากโรงกันเลย

Lights Out (มันออกมาขย้ำ) เป็นหนังที่ถูกดัดแปลงมาจากหนังสั้นในชื่อเดียวกัน ว่าด้วยเรื่องราวของโซฟีคุณแม่ผู้มีอาการทางประสาท เธอพูดคุยกับตัวเองบ่อยครั้งจนลูกๆ เริ่มเป็นกังวล

วันหนึ่งฝันร้ายก็เริ่มกลายเป็นรูปร่างเด่นชัด เมื่อบุคคลปริศนาที่เธอชอบพูดคุยด้วยอยู่บ่อยๆ เริ่มแสดงอิทธิฤทธิ์มากขึ้น และหมายจะเอาชีวิตลูกๆ ของเธอ ทำให้รีเบ็คก้าและมาร์ติน ต้องต่อสู่กับสิ่งลี้ลับที่มักจะออกมาในช่วงที่ไร้แสงไฟเท่านั้น…

แม้หนังเรื่องนี้จะเล่นกับความมืดเหมือนกับหนังผีหลายๆ เรื่อง แต่ในหนังเรื่องนี้ใช้ความมืดได้อย่างเป็นประโยชน์ต่อตัวผี ต่อตัวผู้ชม และต่อตัวละคร ดังเช่น

ประโยชน์ต่อผี ความมืดช่วยเอื้อให้ตัวละครผีในการปรากฏตัวแต่ละครั้ง ผีในเรื่องนี้จะไม่ได้โผล่มาตุ้งแช่พร้อมกับเสียงดังลั่น แต่จะโผล่มาเงียบๆ ในชั่วพริบตา เหมือนกับที่คุณได้เห็นมันจากตัวอย่างนั่นแหละ

ประโยชน์ต่อผู้ชม มันทำให้คนดูพยายามสอดส่องไปทั่วจอ เหมือนได้สำรวจไปพร้อมๆ กับตัวละคร และหวาดกลัวทุกครั้งที่ตัวละครต้องอยู่ในที่มืดๆ

ประโยชน์ต่อตัวละคร ความมืดช่วยให้ตัวละครรู้สึกหวาดกลัวก็จริง แต่ในขณะเดียวกันมันก็ทำให้เห็นถึงพัฒนาการที่ตัวละครพยายามจะหาวิธีต่างๆ มาต่อสู้กับผี

แต่สิ่งที่น่าเซ็งก็คือ มุกหลอกต่างๆ มันออกจะซ้ำๆ เดิมๆ ไปหน่อย บางครั้งเราสามารถเดาได้เลยว่าผีจะโผล่มาในจังหวะไหน

บางครั้งตัวละครก็ไม่ได้ดั่งใจเราด้วย พวกเขามักจะพาตัวเองไปอยู่ในที่ที่อันตราย ทั้งๆ ที่คนดูก็รู้สึกอยู่แล้วว่าไม่ปลอดภัย แต่ตัวละครก็ยังนำพาเราไปในทิศทางนั้นอยู่เรื่อยๆ จนเรารู้สึกหงุดหงิด

หนังเรื่องนี้ใช้ตัวละครน้อยมาก มีนักแสดงหลักอยู่เพียง 5 คนเท่านั้น แต่ที่ดูจะโดดเด่นและถูกใจเหมียวฟิ้นหน่อยก็เห็นจะเป็นน้อง Gabriel Bateman ที่รับบทมาร์ตินนี่แหละ

น้องแสดงสีหน้าหวาดกลัวทั้งเรื่อง แต่คนดูจะรับรู้ถึงอารมณ์อื่นๆ ที่ปนมากับสายตาของเขา ทั้งโกรธ หงุดหงิด หรือแววตาที่แสดงความกล้าหาญ จนบางช่วงของหนังก็รู้สึกขึ้นมาหน่อยๆ ว่า “นี่เอ็งกลัวจริงป่ะเนี๊ยะ?”

โดยรวมแล้วนี่เป็นหนังผีที่ควรค่าแก่การไปชมนะ ถึงแม้บางช่วงของหนังจะบิ้วได้ไม่สุดเท่าไหร่ แต่ก็ขอบอกเลยว่ามันไม่ขี้เหร่และน่าขนลุกทีเดียว และเชื่อเถอะว่าถ้าคุณดูจบแล้ว อาจจะไม่กล้าปิดไฟนอนไปหลายวันเลย

เรียบเรียงโดย เหมียวฟิ้น