แสนรู้เหลือเกิน… ชวนดู “ทึกกังอี” เจ้าเหมียวเกาหลี ที่ชอบเข้าไปนั่งเรียนในมหาลัยกับคน

เพื่อนๆ ชาวเหมียวคงเคยอ่านเรื่องราวของเจ้าเหมียวผู้เจ้าเล่ห์ เจ้าเหมียวขี้อ้อน เจ้าเหมียวที่ชอบแกล้งสัตว์อื่น และเรื่องราวเกี่ยวกับเจ้าเหมียวในสารพัดรูปแบบมาแล้ว แต่เชื่อว่าหลายๆ คนน่าจะยังไม่เคยเห็นเรื่องราวของเจ้าเหมียวผู้รักการเรียนแน่ๆ

 

3

 

เมื่อประมาณเดือนตุลาคมที่ผ่านมา สำนักข่าว SBS TV ของเกาหลีใต้ ได้ทำสารคดีเกาะติดเจ้าเหมียวตัวหนึ่งที่มีชื่อว่าทึกกังอี มันเป็นแมวขนสีส้มที่รักการเรียนมาก

ในทุกๆ วันมันจะเดินไปที่วิทยาลัยกางดง เมืองอึมซองกุน และเดินดุ่มๆ เข้าไปในห้องเรียนเพื่อนั่ง (และนอน) ฟังเล็คเชอร์ของอาจารย์ในแต่ละวิชา

 

4

 

ก่อนที่มันจะฟุบหลับในห้องเรียนโดยที่ไม่มีใครทำโทษมัน เมื่อจบชั่วโมงเรียนแล้วมันก็เดินออกไปยังห้องเรียนอีกห้องหนึ่งเพื่อทำแบบเดียวกัน โดยไม่จด ไม่ต้องเขียนรายงาน ไม่ต้องทำแบบฝึกหัดส่งอาจารย์เลยซักอย่าง ช่างสบายอะไรขนาดนี้

 

5

 

คร่อก ZZZz Zzzzz

6

 

ไปห้องใหม่ดีกว่า

7

 

นักศึกษาของวิทยาลัยกางดงได้กล่าวถึงที่มาที่ไปของแมวตัวนี้ว่า แรกเริ่มเดิมทีมันเป็นแมวเป็นของผู้หญิงคนหนึ่งที่เรียนที่นี่ และเธอก็ชอบพามันมาเรียนด้วยทุกวันๆ

แต่จู่ๆ เธอก็หยุดเรียนไปแบบกะทันหันโดยที่ทิ้งเจ้าเหมียวตัวนี้ไว้ที่มหาลัย ซึ่งไม่มีใครรู้ถึงสาเหตุที่แท้จริงว่าเธอทำแบบนั้นทำไม

 

8

 

หลังจากนั้นเจ้าเหมียวก็ยังคงเทียวไปเทียวมาภายในวิทยาลัย แต่ก็ไม่มีใครรับมันไปอยู่ที่บ้านเลยแม้แต่คนเดียวเพราะคิดว่ามันมีเจ้าของอยู่แล้ว

แต่สิ่งที่พวกเขาทำได้คือนำเอาอาหารมาให้กับเจ้าเหมียวและดูแลมันอยู่ภายในวิทยาลัยเท่าที่พวกเขาจะทำได้ และวันหนึ่งพวกเขาก็ตั้งชื่อให้มันว่า ทึกกังอี

 

9

 

ปัจจุบันเจ้าทึกกังอีกลายเป็นที่โปรดปรานของเหล่านักศึกษาที่นั่นมาก พวกเขาบอกว่ามีการวางแผนที่จะระดมเงินกับซื้อบ้านแมวให้กับมันเพื่อให้มันรู้สึกสบายกว่านอนตามพื้นหรือโต๊ะเรียนไปเรื่อยเปื่อย

 

10

 

และแล้วบ้านแมวที่พวกเขาพูดถึงก็ถูกซื้อมาประกอบไว้ในมหาลัย เพื่อให้เจ้าทึกกังอีได้อาศัยอยู่…มันได้ยึดวิทยาลัยแห่งนี้ไปแล้วเรียบร้อย…

 

11

 

กลายเป็นซุปตาร์ประจำวิทยาลัยไปโดยปริยาย

12

 

ชมคลิปของเจ้าทึกกังอีได้ที่นี่เลยจ้า

 

นี่คิดจะครอบงำนักศึกษาของเกาหลีเลยเหรอทึกกังอี

emo-123

ที่มา sputniknews , SBS TV동물농장x애니멀봐

Comments

Leave a Reply