อาจารย์น้อยใจ อุตส่าห์มาสอนแต่ไม่มีนักเรียนสักคน ตัดพ้อลงทวิตเตอร์ จนฮาไปทั่วโลกออนไลน์!!

เป็นธรรมเนียมที่ค่อนข้างจะกว้างขวางในต่างประเทศ ถ้าหากว่าอาจารย์มาสายเกิน 15 นาทีแล้ว จะถือว่าคลาสนั้นถูกยกเลิกไปโดยปริยาย…

 

แต่ในกรณีกลับกัน ถ้านักเรียนไม่มาเข้าเรียนล่ะ อาจารย์ควรจะทำอย่างไร!? นี่คือสิ่งที่ Adam Heath Avitable เจอระหว่างที่เขาไปสอน ซึ่งเขาก็บ่นลงในทวิตเตอร์ส่วนตัว เพราะไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ก็ยังไม่มีนักเรียนมาเข้าเรียนสักคน

ทวิตเตอร์ของเขานั้นฮามากๆ จนได้รับการไลค์และรีทวิตไปนับพันๆ ครั้ง ว่าแล้ว #จ่าสิบเหมียว ขอพาเพื่อนๆ ไปชมเรื่องราวที่เขาบ่นแบบฮาๆ กันเลยดีกว่า…

 

ทุกๆ คนรู้กฎดี ถ้าอาจารย์มาสายกว่า 15 นาทีถือว่าคลาสนั้นยกเลิก… แล้วถ้านักเรียนมาสายเกิน 15 นาทีบ้างล่ะ?

 

คลาสเริ่มไปเมื่อ 30 นาทีก่อน ตอนนี้นักเรียนก็ยังไม่โผล่มาสักคน ตอนแรกคิดว่ามีคนนึงเข้ามานะ แต่กลายเป็นว่าเป็นคุณครูซะงั้น แถมมาหัวเราะใส่กันซะอีก

 

อีก 5 นาทีผ่านไป ผมเริ่มตั้งข้อสงสัยกับตัวเอง หรือว่าผมบอกนักเรียนว่าวันนี้ไม่มีสอน? หรือวันนี้คือวันพฤหัสฯ รึเปล่า? หรือผมกำลังฝันไป?

 

มันเงียบมากๆ ทุกๆ ครั้งที่ประตูเปิด ผมจะนั่งยิ้มรอต้อนรับนักเรียนของผมเสมอ แต่ก็ไม่มีใครเข้ามาในห้องเรียนของผมเลย ผมรู้สึกเศร้าภายในใจ…

 

คลาสเริ่มไปแล้ว 45 นาทีก่อน นักเรียนก็ยังไม่มา ผมเริ่มหวาดระแวงว่าผมเผลอล็อคประตูห้องรึเปล่า ผมเลยเดินไปเช็ค…อ้าว เฮ้ย ไม่ได้ล็อคนี่หว่า!!

 

คนตายหมดโลกแล้วรึเปล่าเนี่ย? หรือว่ามีเหตุการณ์ซอมบี้บุกโลก แล้วผมดันเป็นคนเดียวที่รอดชีวิต เพราะผมอยู่ในห้องนี้?

 

นกบินมาเกาะตรงข้างๆ หน้าต่างของห้องเรียน ผมลองชวนมันมาเรียนพีชคณิตดูเผื่อฟลุ๊ค แต่เจ้านกปฏิเสธและบินจากไป…ผมหวังว่ามันจะโดนแมวกินนะ

 

ผมลองเช็คอีเมล์ดูเผื่อว่าผมพลาดอะไรไป แต่ผมไม่ได้รับอีเมล์ใหม่สักฉบับเลย มันแปลกมาก เอ๊ะ…หรือว่าผมตายไปแล้ว? นี่คือนรกหรือเปล่า?

 

บางทีผมควรเริ่มสอนได้แล้วนะ เผื่อนักเรียนผ่านมาได้ยิน แล้วพวกเขาจะได้เดินเข้าห้องมาเรียน ผมยังไม่บ้าใช่มั้ย??

 

ผมสาบานต่อพระเจ้าเลยล่ะว่าถ้านี่เป็นการแกล้งกันของใครล่ะก็ ผมจะสติแตกและร้องไห้แล้วนะ!!

 

ผมได้ยินเสียงจากนอกห้อง ผมเดินไปดูตรงหน้าต่างและหวังในใจเป็นอย่างยิ่งว่าจะเป็นนักเรียนของผม แต่กลับเป็นเด็กกลุ่มหนึ่งที่ปั่นจักรยานอยู่…หวังว่าพวกเขาจะสนุกนะ

 

ใบเซ็นต์ชื่อของผมนั้นว่างเปล่าเหมือนกับดวงวิญญาณของผมในตอนนี้ สิ่งที่ผมทำได้ก็คือการกินขนมหวานอยู่คนเดียวอย่างเปลี่ยวเหงา

 

‘ทำไมถึงมาสายยยยยย’ รู้ไหมว่าอาจารย์ก็ต้องการพวกเธอเหมือนกัน ผมตะโกนในห้องอันเปลี่ยวเหงาและชูนิ้วกลางไปยังความว่างเปล่าภายในห้อง

 

ผมเริ่มตั้งชื่อเก้าอี้ในห้องแทนตัวนักเรียนแล้วล่ะ Funfetti เป็นนักเรียนที่หัวดีเลยทีเดียว ส่วน Charmander นั้นคือตัวแสบของห้อง!!

 

ผมลองอีเมล์ไปหาหัวหน้าของผม ‘นักเรียนหายไปไหนกันหมด’ แต่โชคร้ายเขาไม่ตอบเมล์กลับมา

 

และแล้วในที่สุดมันก็เกิดขึ้น ประตูห้องถูกเปิดออก เสียงฝีเท้าดังขึ้นและถี่ขึ้นเรื่อยๆ หรืออาจะเป็นนักเรียนที่มาสายไป 90 นาทีน้ออออ??

 

น่าเสียดายที่มันไม่ใช่…

 

ผมยอมแพ้ เตรียมเก็บของกลับบ้านแล้วล่ะ ทุกอย่างมันชัดเจนอยู่แล้วว่าผมจะไม่ได้สอนในวันนี้

 

นักเรียนสองคนเดินเข้ามาในห้อง ไม่มีการขอโทษ ไม่มีการอธิบายใดๆ ผมหวังว่าพวกเขาจะไม่คิดว่าจะได้ขนมหวานจากผมหรอกนะ!!

 

ผมทำไม่ได้ สุดท้ายผมก็เอาขนมหวานไปให้กับเด็กๆ ทั้งสอง พวกเขายักไหล่พร้อมกับรับขนม ผมล่ะอยากฆ่าพวกเขาจริงๆ

 

พวกเขาถามว่า ‘ใช้คอมพิวเตอร์ได้มั้ย?’ ผมถอนหายใจและพูดว่าโอเค ผมไม่ควรมาที่นี่ตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ…จอบอ!!!

 

ถ่อววววว น่าสงสารอาจารย์จริงจริ๊งงงงง แหม๊ เหล่านักเรียนก็ทำกันได้ ฮ่าาาาา

 

ที่มา: Boredpanda