ทำความเข้าใจ ‘โรคสะสมของ’ ที่ยากเกินจะแก้ และส่งผลต่อคุณภาพชีวิตอย่างร้ายแรง

เคยสังเกตมั้ยว่าบางคนชอบสะสมของโน่น นี่ นั่น ซึ่งของบางชิ้นก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไร ก็ยังเอามาเก็บไว้ในบ้าน แล้วก็เก็บอยู่อย่างนั้นแหละ แล้วก็ไม่กล้าทิ้งด้วยนะ เพราะเสียดายหรืออยากเก็บไว้เรื่อยๆ

จริงๆ แล้วพฤติกรรมแบบนี้ถือเป็นโรคชนิดหนึ่งนะ งั้นวันนี้เราจะมาทำความเข้าใจกับโรคนี้สักหน่อย เผื่อว่าเราจะเข้าใจคนชอบสะสมของมากขึ้น

 

 

ทำความเข้าใจการสะสมของ

การสะสมของเป็นพฤติกรรมที่ยากต่อการแก้ไขหรือยากต่อการเก็บซ่อนเอาไว้ พวกเขาจะสะสมสิ่งที่ชอบราวกับเป็นสมบัติชิ้นสำคัญโดยไม่สนว่าจะมีประโยชน์หรือไม่

พฤติกรรมเหล่านี้ส่งผลต่ออารมณ์ ร่างกาย การเข้าสังคม การเงิน และอาจจะถึงขั้นทำผิดกฏหมายด้วยการหยิบของคนอื่นมาสะสม ที่สำคัญพวกเขามักจะมีปัญหากับคนในครอบครัวที่อยู่ด้วยกัน

 

 

จริงๆ ทุกคนก็อาจจะมีของสะสมเหมือนกัน แต่สำหรับคนที่เป็นโรคนี้จะมีความต่างตรงที่ปริมาณของสะสมจะมากกว่าคนอื่นๆ สิ่งที่พวกเขาชอบสะสมก็มีหลายอย่างเช่น หนังสือพิมพ์ นิตยสาร กระดาษและถุงพลาสติก กล่องกระดาษ รูปถ่าย ของใช้ในครัว อาหาร และเสื้อผ้า

การสะสมของอาจจะมีผลกับพฤติกรรมการซื้อสินค้า เช่น ความอยากสะสมทำให้ต้องซื้อของที่ไม่อยากได้ หรือการซื้อสินค้าที่ไม่มีราคาอย่างเช่น ใบปลิว หรือการพยายามหาซื้อของที่สมบูรณ์แบบ ไม่ซ้ำใคร

 

 

อาการและพฤติกรรมของคนชอบสะสมของ

คนที่ชอบสะสมของอาจจะมีพฤติกรรมต่อไปนี้

ไม่กล้าทิ้งของ กังวลมากเมื่อทิ้งของสะสม จำแนกสิ่งของได้ยาก สับสนว่าจะเก็บอะไรที่ไหนอย่างไร คิดแต่เรื่องการสะสมตลอดเวลา กลัวคนอื่นจะมายุ่งกับของสะสม ขโมยของหรือคุ้ยขยะโดยไม่รู้ตัว ทำงานร่วมกับคนอื่นได้ยาก มีปัญหากับครอบครัว มีปัญหาทางการเงิน และอาจมีปัญหาสุขภาพตามมา

 

 

เหตุผลในการสะสมของ

คนที่ชอบสะสมของจะคิดว่าของสะสมนี้จะมีประโยชน์ในอนาคต พวกเขาจะรู้สึกว่าสิ่งเหล่านี้มีค่าและไม่สามารถหาสิ่งอื่นมาทดแทนได้และมันยากที่จะทิ้ง

สำหรับของบางชิ้นนั้นมันอาจจะเป็นของที่ย้ำเตือนความจำ ซึ่งถ้าไม่มีของชิ้นนั้นก็อาจจะจำคนสำคัญหรือเหตุการณ์บางอย่างไม่ได้ หรือบางทีก็คิดว่า ของบางชิ้นเก็บไว้ดีกว่าทิ้งไป

 

 

การสะสมของนี้อาจจะเกิดขึ้นได้เอง หรืออาจเป็นผลพวงของโรคอื่นๆ เพราะคนส่วนใหญ่ที่ชอบสะสมของนั้นมักจะเป็นโรคเกี่ยวกับบุคลิกภาพผิดปกติ (OCPD) โรคซึมเศร้า (OCD) และโรคสมาธิสั้น (ADHD)

ในบางกรณีอาจจะมีความพฤติกรรมการกินที่ผิดปกติ เช่น การกินของที่ไม่ใช่อาหาร หรือมีอาการของโรคจิตและโรคสมองเสื่อมเข้ามาเกี่ยวข้อง

 

คุณภาพชีวิตต่ำลง

คนที่สะสมของมักจะเก็บทุกอย่างจนตัวเองไม่มีที่อยู่ พวกเขาอาจต้องอยู่ในพื้นที่ที่ไม่ได้มาตรฐานและเป็นอันตรายต่อตัวเอง

พวกเขาจะอยู่กับเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ชำรุด ใช้การไม่ได้ โดยจะทำการซ่อมด้วยตัวเอง แทนจะหาคนมาช่วยซ่อมหรือเปลี่ยนชิ้นใหม่

 

 

การสะสมของยังก่อให้เกิดความโกรธแค้นและความหดหู่กับสมาชิกในครอบครัว และอาจจส่งผลต่อพัฒนาการทางสังคมของเด็กในบ้านด้วย

สุดท้ายอาจจะทำให้พวกเขาเกิดการแยกตัวออกจากครอบครัว การหย่าร้าง การขับไล่ แม้กระทั่งการละทิ้งลูกตัวเอง รวมทั้งอาจจะประสบการปัญหาทางการเงินอย่างรุนแรง

 

การสะสมของกับการรวบรวมของ

การสะสมของนั้นไม่ได้เหมือนกับการเก็บรวบรวมของ โดยทั่วไปแล้วคนที่ชอบรวบรวมของจะมีความภาคภูมิใจกับของที่เก็บไว้ และพวกเขาจะมีความสุขการคุยโม้เกี่ยวกับของเหล่านั้น

นอกจากนี้คนที่ชอบรวบรวมของนั้น จะมีการเก็บของที่มีขีดจำกัด โดยจะมีการจัดของเป็นที่เป็นทาง ไม่ได้จำกัดว่าต้องสะสมไว้ให้มาก แต่ถ้ามีเพิ่มขึ้นก็จะดีมาก และเมื่อเบื่อแล้วก็สามารถทิ้งได้โดยไม่ต้องกังวล

แต่สำหรับคนที่ชอบสะสมของนั้นจะรู้สึกอายและอึดอัดหากมีคนอื่นมาเห็น พวกเขามักจะมีชีวิตที่วุ่นวาย เสียเงินไปกับการหาพื้นที่เก็บของ เมื่อซื้อของมาเพิ่มก็จะรู้สึกอายและเศร้า และคนกลุ่มนี้มักจะเป็นหนี้

 

 

มันอาจจะเป็นเรื่องเล็กๆ ที่หลายคนมองข้าม แต่หากปล่อยไว้จนอาการรุนแรงขึ้น มันก็นับว่าเป็นอะไรที่น่าห่วงเหมือนกันนะ…

ที่มา adaa.org