หลังจากต้องแยกจากเจ้าของเกือบปี ในที่สุดเจ้าเหมียวตาบอด ก็ได้กลับมาอยู่กับเจ้าของอีกครั้ง

ถ้าสัตว์เลี้ยงของคุณเกิดมาพิการ หรืออยู่ดีๆ ก็เป็นอัมพาต พวกคุณจะยังรักมันอยู่ไหม?

Leto เจ้าเหมียวสายพันธุ์ Sphynx (แมวไร้ขน) มันคือลูกแมวที่ตาบอดตั้งแต่อายุ 3 ขวบ แถมยังพิการอีกต่างหาก เรียกง่ายๆ ว่ามันไม่สมประกอบเลยสักอย่าง แต่เจ้าของก็ยังคงรักมันเหมือนลูกอยู่ดี

Loren ผู้เป็นเจ้าของมันได้อธิบายถึงแมวของเขาว่า “สิ่งหนึ่งเลยที่มันไม่ชอบก็คือการถูกอุ้ม แต่ว่ามันกลับชอบที่จะนอนอยู่บนไหล่ และมันจะร้องออกมาทันทีถ้าไปจับขาของมัน”

ทั้งคู่ใกล้ชิดสนิทสนมกันมากจนแทบจะห่างกันไม่ได้เลย และทั้งคู่ก็จะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ด้วยกันเสมอๆ แต่แล้ววันหนึ่ง Loren จะต้องห่างจากเจ้าเหมียวของเขาไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

Loren เล่าว่า “ในเดือนพฤษภาคมของปี 2016 ผมได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคทางพันธุกรรมที่หายากเรียกว่า Fanconi anemia ซึ่งจำเป็นจะต้องมีการปลูกถ่ายกระดูกสันหลัง และโรคนี้ส่วนใหญ่จะพบแต่ในเด็กเท่านั้น มันก็เลยทำให้ผมต้องเดินทางไปที่นิวยอร์กเพื่อพบกับแพทย์เฉพาะทาง”

ด้วยเหตุนี้อดีตรูมเมทของ Loren จึงยินดีที่จะรับเลี้ยงดูเจ้าเหมียวของเขาในช่วงที่เขาเดินทางไปนิวยอร์ก นั่นเลยทำให้ Leto ต้องอยู่กับอดีตรูมเมทเจ้าของมัน และแมวของเขาอีกตัวหนึ่ง Juno

Juno เป็นแมวเงียบๆ ไม่ค่อยชอบเล่นซุกซนอะไรเท่าไหร่ แต่ถึงอย่างนั้น Leto ก็พยายามที่จะเล่นกับมันตลอดเวลา และดูเหมือนทั้งคู่จะเข้ากันไม่ได้ดีเท่าที่ควร เลยทำให้เจ้า Leto จะต้องเปลี่ยนมือไปอยู่กับเพื่อนคนอื่นๆ ของ Loren แทน

โชคดีที่ครั้งนี้มันได้มาอยู่กับเพื่อนใหม่ที่ดูจะเข้ากันได้ดีกว่าเดิม นั่นก็คือ Jeff เจ้าเหมียวเพื่อนใหม่ที่ลักษณะนิสัยของมันตรงข้ามกับ Juno สุดขั้วเลยล่ะ

Loren เล่าถึงเจ้าเหมียวเพื่อนใหม่ว่า “Jeff เขาเป็นแมวที่นิสัยดีและชอบเอาใจใส่ มันพยายามที่จะดูแล Leto อยู่เสมอ ที่สำคัญเหมือนมันจะเข้าใจว่าเจ้าเหมียวไร้ขนนั้นตาบอด มันพยายามสอนวิธีการเล่นของเล่น และคอยดูแลเพื่อนของมันได้กินอาหารบ้างมั้ย ที่สำคัญมันยอมที่จะเล่นด้วยกัน”

หลังจากที่ถูกปล่อยให้อยู่กับเพื่อนใหม่ระหว่างที่เจ้านายของมันไม่อยู่เป็นเวลาหลายเดือน เจ้า Leto ก็ดูจะเปลี่ยนไปตามเพื่อนใหม่ของมัน

และเมื่อ Loren กลับมาเขาก็ต้องแปลกใจกับนิสัยที่เปลี่ยนไปของเจ้าเหมียว เพราะว่ามันเริ่มที่จะมีปฏิสัมพันธ์ กับคนอื่นมากขึ้นกว่าเดิม แต่ก็ยังไม่เท่ากับที่ตอนที่มันอยู่กับเขา

“ปกติแล้วมันจะนอนหรือนั่งอยู่บนไหล่ตลอดเวลา แต่ตั้งแต่ผมกลับมาหามัน มันก็ไม่สนเรื่องนั้นเลย เหมือนกับว่ามันต้องการแค่ได้ใช้เวลาอยู่กับผมเท่านั้น ผมก็เลยใช้เวลาตอนสายๆ กับมันให้ได้นานที่สุด”

ท้ายที่สุดทั้งคู่ก็ดูจะมีความสุขมากๆ ที่ได้กลับมาอยู่ร่วมกันอีกครั้งหนึ่งหลังต้องจากกันไปเป็นเวลาหลายเดือน

ต่อให้พิการยังไง ยังไงเราก็รักพวกมันเหมือนลูกแท้ๆ ว่าไหม?

ที่มา thedodo