ความเห็นชาวต่างชาติ เมื่อรู้จัก ‘วัดร่องขุ่น’ เป็นครั้งแรก ความงามวิจิตรนี้ประทับใจมากเพียงใด!?

เนื่องจากชาวไทยนั้นนับถือศาสนาพุทธเป็นจำนวนมาก ทำให้ประเทศของเรานั้นมีวัดมากมายประมาณ 33,000 แห่ง และจากคราวก่อน เราได้กล่าวถึงความคิดเห็นของชาวต่างชาติที่มีต่อวัดสามพราน ไปแล้ว มาคราวนี้เราจะพูดถึงวัดที่ขึ้นชื่อว่าสวย และอลังการงานสร้างระดับต้นๆ ของเมืองไทยอย่าง วัดร่องขุ่น กัน

วัดร่องขุ่น นั้นตั้งอยู่ในอำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย ซึ่งสร้างโดยอาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2540 จนถึงปัจจุบันก็ถือว่ายังไม่เสร็จดี เพราะว่าอาจารญ์เฉลิมชัยนั้นคอยต่อเติมอยู่เรื่อยๆ และท่านยังบอกอีกว่าในชีวิตอาจจะสร้างวัดร่องขุ่นไม่เสร็จ

วัดร่องขุ่นนั้นมีการออกแบบที่เน้นโทนสีขาวนวลตระการตา ซึ่งทุกๆ ส่วนของวัดนั้นจะมีเอกลักษณ์มากๆ ตั้งแต่ทางเข้าวัดที่ถูกเรียงไปด้วยกรวยจราจรที่ดีไซน์ไม่เหมือนกรวยธรรมดา

ตามต้นไม้ก็จะมีหัวของปิศาจและผีประดับเอาไว้ด้วย ซึ่งบางช่วงก็จะตกแต่งให้เข้ากับเทศกาลนั้นๆ และหากคุณจะข้ามสะพานไปเพื่อจะเข้าไปที่อุโบสถล่ะก็ ข้างทางที่คุณจะข้ามไปคุณก็ต้องพบเจอกับเหล่ามือที่จะเอื้อมขึ้นมาราวจะฉุดคุณลงไป

กรวยจราจรที่มีรูปกระโหลกอยู่บนกรวย

หัวของผี, ปิศาจ ซึ่งบางทีก็จะแต่งตัวเป็นตัวละครต่างๆ

เหล่ามือทั้งหลายที่อยู่ข้างสะพานข้ามไปอุโบสถ ที่จะคอยฉุดคุณลงมาอยู่กับพวกเขา

ตัวอุโบสถของวันร่องขุ่นนั้นถูกออกแบบมาให้มีสีขาว ซึ่งแสดงถึงความบริสุทธิ์ของพุทธเจ้า และสถาปัตยกรรมในวัดนั้นจะถุูกประดับตกแต่งไปด้วยเศษแก้วโมเสกชิ้นเล็กชิ้นน้อย

และก็มีใช้สีทองเพื่อให้ตัดกับสีขาวที่เป็นสีหลักของวัด ที่ตัวอาคารต่างๆ และห้องน้ำที่ประดับไปด้วยทองคำเปลว ซึ่งคุณจะต้องตราตรึงไปกับความมั่งคั่งและการออกแบบต่างๆ ของวัดนี้

เมื่อแสงส่องลงมาก็จะเกิดการสะท้อนกับกระจก เกิดเป็นประกายระยิบระยับสวยงามมาก

ตัวอาคารตกแต่งด้วยสีทองให้ตัดกับอุโบสถสีขาว

ในขณะที่วัดดูหรูหราอลังการงานสร้าง และสามารถดึงดูดนักท่องเที่ยวทั่วโลกได้มากมายมหาศาล แต่ว่าในตอนแรกที่วัดสร้างเสร็จใหม่ๆ นั้น วัดร่องขุ่นได้รับกระแสตอบรับไปในเชิงลบมากๆ โดยรัฐบาลไทย พระ และศิลปินท่านอื่นๆ ว่ามันไม่เหมือนวัฒนธรรมไทยเลย มันแปลกแยกเกินไป มันกลายเป็นการผสมของวัฒนธรรมสมัยใหม่มากเกินไป

แต่ถึงแม้ว่าตอนแรกนั้นวัดจะมีกระแสไปในเชิงลบ แต่ว่าตอนนี้ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าวัดร่องขุ่นได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของวัฒนธรรมไทยในยุคสมัยใหม่ไปเสียแล้ว