ทำความรู้จัก “โรคกลัวการอยู่เดียว” ภัยเงียบที่อาจทำให้คุณเป็นกลายเป็น “โรคซึมเศร้า”

เพื่อนๆ เคยกลัวการอยู่คนเดียวมั้ย? เราไม่ได้หมายถึงการอยู่ในคนในที่มืด ที่ร้าง หรือแค่ที่ใดที่หนึ่ง แต่เราหมายความรู้สึกกลัวที่จะอยู่คนเดียวในทุกๆ ที่จนทำให้การใช้ชีวิตประจำวันมีปัญหาไปด้วย

ความรู้สึกที่ว่านี้ในทางจิตวิทยามีชื่อว่า Autophobia Isolaphobia และ Monophobia หรือโรคกลัวการอยู่คนเดียว โดยอาการของโรคนี้คือคุณจะรู้สึกกังวล หดหู่ และไม่มั่นใจเมื่อต้องอยู่คนเดียว

สาเหตุของโรคกลัวการอยู่คนเดียว มักจะมาจากความรู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้งในบางช่วงเวลา ทั้งจากเพื่อน ครอบครัว รวมไปถึงคนรัก จนทำให้ความมั่นใจลดลงและกังวลเมื่อต้องอยู่คนเดียว

 

เพื่อให้เพื่อนๆ เห็นภาพของโรคกลัวการอยู่คนเดียวชัดขึ้น #เหมียวขี้ส่อง ขอแชร์ประสบการณ์ตรงของตัวเองที่เคยประสบมา และคิดว่าหลายๆ คนน่าจะเป็นเหมือนกัน

 

1. ไม่ชอบอยู่หรือทำอะไรคนเดียว

ไม่ว่าจะดูหนัง ฟังเพลง กินข้าว เดินเล่นในห้าง หรือแม้แต่ไปซื้อของในตลาด สิ่งเหล่านี้จะทำให้คุณรู้สึกกลัวที่จะทำคนเดียวลำพัง แต่ในอีกทางหนึ่ง คุณจะรู้สึกมีความสุขกับการใช้เวลาเงียบๆ อยู่คนเดียว

 

2. สูญเสียความมั่นใจเมื่อต้องอยู่คนเดียวในที่สาธารณะ

เมื่อไหร่ก็ตามที่ต้องอยู่ในที่สาธารณะตามลำพัง คุณจะมีความกังวล หวาดระแวงเพราะคิดว่าคนอื่นกำลังจับจ้องมาที่คุณ แล้วก็จะเกิดความคิดฟุ้งซ่านไปต่างๆ นานา จนอยากหนีออกจากตรงนั้น

 

3. พยายามแสร้งทำว่ามั่นใจ

คุณจะพยายามทำตัวมั่นใจเสมอ เช่น พยายามเดินหลังตรง ไม่วอกแวก ทำตัวเหมือนเก่ง ทำตัวชิลๆ แต่จริงๆ ในสายตาของคุณตอนนั้นอัดแน่นไปด้วยความกังวลล้วนๆ

แต่ยิ่งแสร้งทำมากเท่าไหร่ คุณจะยิ่งเสียความมั่นใจมากเท่านั้นจนบางทีทำอะไรไม่ถูก แม้แต่การก้าวเท้าขึ้นบันไดเลื่อน คุณจะคิดแล้วคิดอีกว่าก้าวยังไงไม่พลาด เพราะคิดว่าสายตาของอื่นจับจ้องอยู่ตลอดเวลา ดังนั้นจะผิดพลาดไม่ได้เด็ดขาด

 

4. ไม่เป็นตัวของตัวเอง

เมื่ออยู่กับเพื่อนคุณอาจจะเป็นคนร่างเริง มั่นใจในตัวเองสูง ยิ้มเก่ง แต่เมื่อต้องอยู่คนเดียว คุณจะกลายเป็นคนละคนทันที ราวกับว่าความมั่นใจที่เคยมีนั้นไม่ได้มาจากตัวคุณแต่เพื่อนคนสร้างความมั่นใจให้

 

5. ให้ความสนใจกับโลกออนไลน์มากเกินไป

อัปเดตสเตตัสในเฟซบุ๊กตลอดเวลา ถ่ายรูปอาหารก่อนกินทุกครั้ง เช็คอินสถานที่ต่างๆ ที่ไป เพื่อบอกให้ทุกคนรู้ว่าคุณกำลังทำอะไรหรือกำลังจะไปที่ไหน

 

6. คิดว่าการอยู่คนเดียวเป็นเพราะไม่มีใครคบ

เวลาเดินคนเดียวในที่สาธารณะคุณมักจะคิดว่าคนอื่นจะคิดว่าคุณเป็นคนไม่มีเพื่อนหรือไม่มีใครคบ นั่นอาจเป็นเพราะคุณคิดแบบนี้เหมือนกันเมื่อเห็นคนอ่ื่นเดินคนเดียว ทั้งๆ ที่ในความจริงแล้วบางคนอาจจะแฮปปี้หรือไม่ได้มีปัญหาอะไรกับการต้องเดินคนเดียว

 

7. หากิจกรรมทำเพื่อให้ตัวเองรู้สึกสบายใจ

เมื่ออยู่คนเดียวคุณจะรู้สึกหดหู่และเหงาเป็นพิเศษจนต้องหาเรื่องทำ เช่น ดูหนัง ร้องเพลง หรือเมื่อไปเดินห้างคนเดียว คุณจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นบ้าง โทรหาเพื่อนบ้าง หรือบางครั้งถึงขั้นทำแกล้งเป็นคุยโทรศัพท์เลยก็มี เพื่อทำให้รู้สึกว่าไม่ได้อยู่คนเดียว แต่พอวางสาย คุณจะรู้สึกเหมือนกลับมาอยู่คนเดียวอีกครั้ง

 

8. เครียดหนักหลังจากออกมาจากพื้นที่สาธารณะ

การอยู่ในที่สาธารณะคนเดียว นอกจากจะทำให้คุณรู้สึกกังวลแล้ว เมื่อกลับมาถึงบ้านคุณจะคิดทบทวนสิ่งต่างๆ ที่เกิดระหว่างตอนอยู่คนเดียว จนบางทีก็อาจกลายเป็นความเครียดได้และยิ่งสร้างความกดดันให้คุณเมื่อต้องอยู่ในที่สาธารณะคนเดียวในครั้งต่อไป

 

9. กลัวการเข้าสังคม

ไม่ว่าใช่ว่าคุณไม่ต้องการมีเพื่อน แต่คุณกลัวการเข้าสังคม โดยเฉพาะสังคมใหม่ๆ ที่ไม่คุ้นเคย จะทำให้รู้จักอึดอัด เกรง และไม่กล้าพูด ไม่กล้าแสดงออก และอยากหนีออกจากตรงนั้น

หลายคนมักเข้าใจว่าการกลัวการเข้าสังคมเป็นเพราะการเป็นคนขี้อาย แต่แม้จะขี้อายแค่ไหนเมื่อเวลาผ่านไปคุณจะชินและปรับตัวได้เอง แต่สำหรับคนกลัวการอยู่เดียวแล้ว ต่อให้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน พวกเขาก็ยังรู้สึกกลัว อึดอัดและเกลียดการเข้าสังคมไปเลย

 

10. ไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นโรคกลัวการอยู่คนเดียว

หลายคนที่เป็นโรคกลัวการอยู่คนเดียว มักจะคิดว่าอาการเหล่านี้เป็นความรู้สึกชั่วคราว หรือเป็นแค่ความเหงาเวลาที่ไม่มีใคร และปล่อยให้เรื่องนี้เกิดขึ้นต่อไปเรื่อยๆ โดยไม่คิดหาทางจัดการอะไรกับมัน

 

 

 

ทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่อาการบางส่วนเท่านั้น ซึ่งหลายๆ คนอาจจะมีอาการที่รุนแรงกว่านี้ หรือเคยมีประสบการณ์ที่แตกต่างออกไป

แต่ไม่ว่าจะรุนแรงแค่ไหน โรคนี้สามารถแก้ไขได้นะ โดยเริ่มจากการยอมรับก่อนว่าเราเป็นโรคกลัวการอยู่คนเดียว จากนั้นก็ปรึกษาจิตแพทย์เพื่อรับคำแนะนำต่อไป มิฉะนั้นมันอาจจะเป็นสาเหตุที่นำไปสู่โรคที่ร้ายแรงยิ่งกว่าในอนาคตได้เลยนะ….

 

ที่มา psychologistanywhereanytime

เรียบเรียงโดย #เหมียวขี้ส่อง

ภาพโดย #เหมียวหน่า