เมื่อย้อนกลับไปเมื่อวัยเด็กเวลาที่เราได้ของเล่นชิ้นใหม่มาจากพ่อแม่ ด้วยความเป็นเด็กใส่ๆ อ่อนตอโลก เราก็คงไม่ได้คิดกันในเชิงลึกเกี่ยวกับดีไซน์ของเล่น ว่าสิ่งที่พวกเขาทำมามันดีหรือร้าย เพราะตอนนั้นเราคงคิดแค่เล่นสนุกกัน…
แต่พอโตมาแล้ว ด้วยความที่เราผ่านโลกมาเยอะ เจออะไรดีและร้ายมามากมายจนเปลี่ยนมุมมองเราให้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป งานนี้พอเรากลับมามองของเล่นชิ้นเดิมที่เคยเล่นทุกอย่างก็เลยเปลี่ยนไป เปลี่ยนขนาดต้องคิดย้อนว่า คนออกแบบเขาคิดอะไรอยู่กันนะ…
ตุ๊กตากระบองเพรชที่เดิมทีดูมีความสุข จนกระทั่งสุนัขเจ้าของภาพกัดมันขาดก็ทำให้พบว่า ข้างในยังมีกระบองเพรชแสนเศร้าอยู่…
ม้าพลาสติกแสนสวย เอ ขนหางมันดูสลวยดีจริงๆ…..ด…..เดี๋ยวนะ….
คนออกแบบเขาคิดดีแล้วใช่ไหมที่ให้เราเป่าลมตรงนั้น
เอ่อ….เป็ดเอเลี่ยนหรือเปล่าเนี่ย?
ความผิดพลาดของรอยต่อ ทำให้จมูกของนังซินต้องเปลี่ยนไป
ตอนเด็กเราก็คิดว่าหน้ามันมีความสุขนะ พอโตมาเราได้แต่คิดว่าหน้ามันกำลังเมาชัวร์
ดูดเลยสิจ๊ะ เด็กๆ
คนออกแบบเขารู้ใช้ไหมว่ามันมีประเทศ “ออสเตรีย” กับประเทศ “ออสเตรเลีย” ส่วนประเทศที่มีจิงโจ้คืออย่างหลัง
เมื่อคนออกแบบขี้เกียจใส่ใจรายละเอียดตัวหลังๆ
ตอนเด็กเราก็คิดว่ามันเอาไว้ยึดตัวหุ่นกับรถเฉยๆ แต่ตอนนี้เราคงคิดไม่เหมือนเดิมแล้วละ
ถ้าเมาขนาดนี้กลับบ้านไหมเธอว์
นี่เขาออกแบบมาแบบนี้ หรือจริงๆ คนมันมาจัดท่าให้เราคิดตามกันนะ
โลกคนเรานี่มันโหดร้ายจริงๆ
อย่าทำเด็กแบบนั้นเอลโม่
แทนที่เราจะได้แสงสว่างเพิ่มเพื่อให้เราไม่กลัวความมืด กลายเป็นนี่เราชักกลัวมินนี่มากกว่าแล้ว
จริงๆ ของเล่นมันไม่น่าจะผิดอะไรหรอก คนที่มาจัดท่าให้ต่างหากที่น่าจะเพี้ยน
นี่มันไดโนเสาร์ย่องเบาชัดๆ ดูท่ากับหน้ามันสิ
สุดท้ายก็ขอยืนยันว่า ของเล่นไม่ได้ผิดหรอก จิตใจคนเราที่โตขึ้นต่างหากที่ผิด ฮร่าๆ
ถ้าง่วงก็นอนนะหนู
ทำไมตามันไปคนละทิศละทางแบบนั้นละ
ที่มา boredpanda
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.