ติ๊งหน่อง… Minoru Mukaiya ชายผู้สร้างเสียงดนตรี ในสถานีรถไฟใต้ดินโตเกียวกว่า 110 สถานี

หากใครเคยไปเที่ยวที่ประเทศญี่ปุ่นและได้ลองใช้บริการรถไฟใต้ดินโตเกียวเมโทร ก็คงจะทราบกันดีว่าในขณะที่รถไฟจะเทียบชานชาลาหรือออกจากชานชาลา จะมีเสียงดนตรีคอยเล่นเตือนผู้โดยสารอยู่เสมอทุกครั้ง และแต่ละสถานีก็จะมีเสียงไม่เหมือนกันด้วย!?

 

Minoru Mukaiya

 

เสียงเหล่านี้ไม่ได้ถูกสร้างมาด้วยฝีมือของทางการรถไฟเอง แต่เป็นฝีมือของชายผู้มีนามว่า Minoru Mukaiya นักแต่งเพลงและประพันธ์ทำนองให้กับรถไฟฟ้าเหล่านี้

 

 

รู้หรือไม่ว่าเขาเพียงคนเดียว เป็นผู้แต่งทำนองเพลงให้กับสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินโตเกียวมากกว่า 110 สถานี หากตีเป็นจำนวนเพลงก็ได้มากถึง 200 เพลงกันเลยทีเดียว ซึ่งแต่ละสถานีก็จะมีเพลงประจำเป็นของตัวเอง

 

 

สำหรับชีวิตของคุณ Minoru Mukaiya ในอดีตนั้นเป็นนักดนตรีมืออาชีพ เป็นมือคีย์บอร์ดให้กับวง Casiopea ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2520 – พ.ศ. 2549 ในปัจจุบันเขามีอายุ 61 ปีแล้ว

 

 

ภายหลังจากเลิกเล่นดนตรีให้กับวงเขาจึงหันมาอุทิศทักษะและความสามารถในด้านดนตรีให้กับการรถไฟแทน และในช่วงการคิดเพลงและทำนองสำหรับสถานีรถไฟนั้น เขาจะใช้เวลาในการบังคับรถไฟผ่านเครื่องจำลองการขับรถไฟ เพื่อคิดค้นเพลงต่างๆ ขึ้นมา

 

 

หลักการแต่งเพลงของเขานั้น จะใช้โทนเสียงที่จำได้ง่ายและไพเราะเสนาะหู ซึ่งถ้าหากใช้เสียงโทนสูงมากเกินไปจะทำให้ไม่น่าฟัง เขาจึงเลือกใช้เสียงที่มีความละมุนที่สามารถดึงดูดและทำให้เป็นที่จดจำได้ง่าย

 

 

นอกจากการนั่งอยู่ในห้องขับรถไฟเล่นแล้ว เขาจะใช้เวลาออกไปสำรวจตามสถานีต่างๆ เพื่อสำรวจว่ากลุ่มผู้ใช้บริการส่วนมากเป็นใคร

 

 

อย่างเช่นสถานีไหนที่มีเด็กนักเรียนเยอะ ก็จะออกแบบเสียงให้มีโทนสดใสเข้ากับคนรุ่นใหม่ ส่วนสถานีไหนที่ผ่านย่านเมืองเก่าก็จะเลือกใช้เสียงเครื่องดนตรีประจำชาติมาเสริมเข้าไป

บางสายหากขึ้นตั้งแต่ต้นจนปลายสายจะแบ่งออกเป็นท่อนๆ จนจบเพลงกันเลย สิ่งเหล่านี้ถือว่าเป็นเคล็ดลับในการประพันธ์เสียงของเขากันเลยล่ะ

 

 

นอกจากนี้ การออกไปฟังเสียงรถไฟวิ่งเข้าวิ่งออกสถานี ก็เป็นส่วนหนึ่งในการสำรวจโทนอารมณ์ของแต่ละสถานี ตามเส้นทางที่รถไฟออกไปนั้น จะมีความแตกต่างในจุดเล็กๆ น้อยๆ อย่างเช่นการออกตัวของรถไฟเข้าสู่เส้นทางรางโค้ง เขาก็จะสร้างเสียงเพลงขึ้นมาตามโทนที่เข้ากันได้อย่างลงตัว

 

 

ในส่วนนี้เอง การสร้างเสียงดนตรีให้กับสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินก็กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของ Minoru ไปแล้ว เขารู้สึกโชคดีและเป็นเกียรติที่ได้มาทำในสิ่งเหล่านี้

 

 

แม้ผู้คนจะไม่เคยรู้จักหรือไม่เคยจดจำเขาได้ แต่อย่างน้อยๆ การได้ยินเสียงดนตรีที่บรรเลงอยู่ภายในสถานีและผู้คนจดจำมันได้ คือความสุขที่เหนือสิ่งอื่นใดแล้วล่ะ

 

 

ที่มา: yahoo, siamagazin, Great Big Story