ลูกแรดแรกเกิดนอนข้างๆ ศพ ‘แม่’ ที่ถูกพรานเถื่อนฆ่าขโมย ‘นอ’ เฝ้าหวังแม่ฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง…

นับได้ว่าเป็นอีกหนึ่งเหตุการณ์น่าเศร้าที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นซะจริงๆ เมื่อมีแรดแม่ลูกอ่อนตัวหนึ่งต้องตายลงจากฝีมือของพรานเถื่อน ทั้งๆ ที่ในตอนนั้นก็มีลูกน้อยของมันเดินอยู่เคียงข้าง

และที่น่าเศร้ายิ่งกว่าก็คือลูกแรดตัวนั้นนอนเฝ้าศพของแม่มันไม่ยอมจะไปไหน…

เรื่องที่ว่านี้เกิดขึ้นในต้นปีที่ผ่านมาที่อุทยาน Kruger National Park ประเทศแอฟริกาใต้ เมื่อทางเจ้าหน้าที่ของอุทยานได้ไปพบศพของแม่แรดตัวหนึ่งที่มีลูกแรกเกิดได้รับบาดเจ็บนอนอยู่ข้างๆ

จากการตรวจสอบพบว่าแม่แรดตัวนี้เสียชีวิตลงจากฝีมือของพรานเถื่อน ที่ปลิดชีวิตมันลงเพื่อจะขโมย ‘นอ’ ไป และเหตุผลเดียวที่แรดตัวน้อยนี้รอดชีวิตก็เพราะด้วยวัยแรกเกิดของมันยังไม่มีนอให้ตัดออกไปนั่นเอง

แรดแรกเกิดตัวน้อยนี้มีชื่อว่า Arthur มันพยายามจะปกป้องแม่ที่ถูกโจมตีในขณะนั้น จนทำให้ตัวของมันได้รับบาดเจ็บ ถูกมีดฟันเหวอะหวะพร้อมกับมีลูกดอกจากปืนของนายพรานปักเข้าที่บริเวณกลางหลัง แต่มันก็พยายามจะปกป้องแม่ของมันอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

ในสภาพตอนที่เจ้าหน้าที่ไปพบ มันนอนอยู่เคียงข้างแม่ไม่ยอมไปไหน ทั้งๆ ที่มันจะหลบหนีพรานเถื่อนเข้าป่าหรือไปที่ไหนก็ได้ ทั้งหมดก็เพราะความหวังว่าแม่ของมันจะตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

เจ้าหน้าที่ได้รีบนำตัวของ Arthur ไปรักษาตัวที่ศูนย์ดูแลแรดกำพร้า (Care for Wild Rhino Orphanage) เป็นการด่วน และอาการบาดเจ็บของมันก็ได้รับการรักษาในเวลาหลายสัปดาห์

และที่นี่เองเจ้าหน้าที่ได้ตั้งชื่อให้มันว่า ‘Arthur’ จากเรื่องราวความกล้าหาญของมันในการพยายามปกป้องแม่ผู้จากไป

เจ้า Arthur ค่อยๆ ฟื้นตัวอย่างช้าๆ และค่อยๆ โตขึ้นเรื่อยๆ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังส่งเสียงร้องเรียกหาแม่ของมันอยู่เสมอ ซึ่งทางผู้ดูแลบอกว่ามันเป็นเสียงที่ทำให้ใจแทบแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เลยก็ว่าได้

เรื่องราวของเจ้าแรดน้อยตัวนี้ได้ทำให้มันถูกส่งตัวไปที่สวนสัตว์ South Lakes Safari Zoo ประเทศอังกฤษ ซึ่งเจ้าหน้าที่ให้คำมั่นว่าจะดูแลมันอย่างดีที่สุด และจะตั้งกองทุนชื่อว่า ‘Arthur’s Army’ เพื่อหาเงินสร้างที่อยู่อาศัยที่เหมาะกับมันที่สุด

“Arthur อยู่ในระหว่างการพักรักษาตัว ในตอนนี้มันมีเพื่อนมากมายที่นี่อย่าง Summer ลูกแรดกำพร้าเป็นต้น”

“โดยปกติแล้วลูกแรดจะอยู่กับแม่มัน 3 ปี แต่สำหรับเจ้า Arthur แล้ว มันต้องแยกกับแม่ในตอนที่เพิ่งแรกเกิดเท่านั้น มันยังร้องเรียกหาแม่มันอยู่บ่อยๆ  มันน่าจะมีแผลเป็นในจิตใจไปอีกนานเลย” Karen Brewer ผู้บริหารระดับสูงของสวนสัตว์แห่งนี้กล่าว

ในตอนนี้เพราะด้วยความที่แม่ของมันจากไปอย่างไม่มีวันกลับ สิ่งที่มนุษย์เราสามารถพอจะเยียวยามันได้ก็คือการดูแลมันอย่างดีที่สุด และหวังว่าบาดแผลในจิตใจของมันจะหายลงไปในสักวันหนึ่ง…

ที่มา: ladbible, metro