กำลังเป็นที่ฮือฮากันอยู่ในโลกโซเชียลในวินาทีจริงๆ สำหรับสาวงามยิ้มทรงเสน่ห์คนหนึ่ง ที่หลงรักเข้ากับการวิ่งมาราธอน ซึ่งใครจะเชื่อว่าในอดีตเธอนั้นเคยเป็นโรคซึมเศร้ามาก่อน แต่ก็สามารถเอาชนะมันมาได้ด้วยกีฬาชนิดนี้!!
บุคคลที่เรากำลังพูดถึงนี้คือเจ้าของเฟซบุ๊กชื่อว่า Whichwara Wirasapkun หรือคุณยิ้ม สาวสวยจากเวียงพิงค์ที่ถ้าหากว่าใครเคยวิ่งในงานมาราธอนแถวๆ นี้มาก่อน ก็คงจะต้องคุ้นหน้าคุ้นตาเธอกันบ้าง
เพราะเธอเริ่มวิ่งมาถึง 4 ปีแล้ว!!
โดยคุณยิ้มเป็นชาวเชียงใหม่ที่จบการศึกษาจากคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ แต่ว่าตอนนี้ทำงานเป็นดีเทลยา ที่คอยดูแลเขตภาคเหนือทั้งหมด (เกี่ยวกันไหมเนี่ย ฮ่าๆ)
ในอดีตนั้นคุณยิ้มเคยต้องประสบปัญหากับการเป็นโรคซึมเศร้ามาก่อน และเคยเข้ารับการรักษาอาการกับทางแพทย์ แต่ว่าถึงจะทานยามานานนับปีอาการกลับยังไม่ค่อยจะดีขึ้นมากนัก
ทางแพทย์จึงแนะนำเธอว่าให้ออกกำลังกายเพื่อช่วยในการรักษาโรคนี้ ซึ่งเธอก็ลองทำตามด้วยการลงวิ่งมาราธอนเป็นครั้งแรกในชีวิต แล้วผลที่ได้มันก็ค่อนข้างจะยอดเยี่ยม
เพราะในการวิ่งครั้งนั้นเมื่อเธอเข้าเส้นชัยได้สำเร็จและได้รับเหรียญรางวัล มันเป็นสิ่งที่ทำให้เธอภูมิใจในตัวเองเอามากๆ ซึ่งนี่เป็นความรู้สึกที่ห่างหายไปนานนับตั้งแต่ครั้งเมื่อป่วยเป็นโรคนี้
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา การวิ่งจึงได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคุณยิ้ม จนในที่สุดแล้วโรคซึมเศร้าที่เคยเป็นก็เริ่มมีอาการน้อยลงเรื่อยๆ จนกระทั่งหายดีในที่สุดแบบชนิดที่ว่าไม่ต้องกินยาและไม่ต้องไปหาหมออีกเลย
อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะหายดีแล้ว แต่เธอก็ยังคงวิ่งมาราธอนต่อไป เพราะสำหรับเธอแล้วงานวิ่งเหมือนข้อสอบที่ใช้วัดตัวเองและเป็นเป้าหมายให้ซ้อมวิ่งในแต่ละวัน โดยมีจุดหมายคือความสำเร็จในวันวิ่งจริงๆ นั่นเอง
โดยระยะที่สาวสวยคนนี้เคยทำได้ไกลที่สุด ต้องบอกว่าบอกไปแทบจะไม่มีใครเชื่อจริงๆ เพราะเธอเคยลงวิ่งเทรลระยะไกลถึง 66 กิโลเมตร รวมถึงยังเคยวิ่งมาราธอน 42 กิโลเมตร มาอีกถึง 2 ครั้งด้วยกัน
ในตอนนี้เธอจึงเป็นคนหนึ่งที่รักการวิ่งเป็นชีวิตจิตใจ และสำหรับเป้าหมายต่อไปล่ะก็ เธอบอกว่าตั้งเป้าไว้ว่าจะวิ่งมาราธอนให้ได้ต่ำกว่า 4 ชั่วโมงให้จนได้…
เอาล่ะพอรู้จักกับเธอคร่าวๆ ไปแล้ว วันนี้ #เหมียวจิวยี่ ก็ไม่พลาดที่จะเข้าไปสัมภาษณ์เล็กๆ น้อยๆ เผื่อใครที่อยากรู้จักกับตัวตน ความน่ารักสดใสของเธอมากยิ่งขึ้น อย่าเสียเวลาไปเริ่มพูดคุยกับเธอกันเลยดีกว่า!!
เหมียวจิวยี่: พอจะบอกระดับความรุนแรงของโรคซึมเศร้าตอนที่เป็นได้ไหมเอ่ย…
คุณยิ้ม: เคยกินยาจะฆ่าตัวตายค่ะ แต่โชคดีที่อ้วกออกมาหมดเลย ยามันขม 555 กินพาราทั้งกระปุกเหมือนในหนังเลย แต่มันละลายขมมาก อ้วกออกหมดเลย
เหมียวจิวยี่: แล้วทำไมถึงเลือกการวิ่งเป็นการรักษาเหรอครับ
คุณยิ้ม: เล่นกีฬาอื่นไม่เป็นเลยค่ะ ตอนนั้นไม่อยากไปยุ่งกับใครด้วย เลยคิดว่าวิ่งเป็นอย่างเดียวที่ทำด้วยตัวเองได้ ก็เลยลงงานวิ่งทั้งๆที่ไม่เคยวิ่งมาก่อน กระตุ้นตัวเองให้ซ้อมตลอด
วิ่งมาตั้ง 4 ปีแล้วน้าา
เหมียวจิวยี่: แล้วอาการก็ค่อยๆ ดีขึ้นเรื่อยๆ งี้ใช่ไหมฮะ
คุณยิ้ม: ช่วงแรกๆ ก็ยังค่ะ มันใช้เวลาหน่อย แต่พอวิ่งงานแรกแล้วเข้าเส้นชัยได้เหรียญ มันภูมิใจในตัวเองมากกก แบบที่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มานาน มันรู้สึกดีกับตัวเองมากขึ้นค่ะ ทั้งที่ไม่ได้วิ่งเร็วเลย
เหมือนว่าที่เราพยายามซ้อมมาทั้งหมดมันประสบความสำเร็จ 555ชอบความรู้สึกนี้ ก็เลยลงงานวิ่งเรื่อยๆ บางงานก็วิ่งไม่ได้เหรียญก็มีเพราะวิ่งช้าพอความรู้สึกดีใจภูมิใจดีกับตัวเองมันมาบ่อยๆมันก็เริ่มดีขึ้น ไม่ต้องไปหาหมอ ไม่ต้องกินยาอีก
เหมียวจิวยี่: คงต้องซ้อมหนักมากเลยนะเนี่ย
คุณยิ้ม: ไม่ซ้อมเลยค่ะ ลงทุกอาทิตย์แต่ไม่ซ้อมเลย วิ่งรั้งท้ายตลอด 555 เพิ่งมาจริงจังตอนหายดีแล้วอยากวิ่งไวบ้าง ตอนแรกๆเอาแค่ให้หายพอ ไม่สนเวลาเลย
เหมียวจิวยี่: แล้วตอนนี้มีเป้าหมายอะไรไหมเอ่ย
คุณยิ้ม: เป้าหมายมาราธอนต่ำกว่า4 ชั่วโมงค่ะ ล่าสุด 4.12hr ค่ะ
เหมียวจิวยี่: แล้วพอมีช่องทางการติดตามทางไหนอีกบ้างไหมครับ
คุณยิ้ม: ติดต่อทางเฟซบุ๊ก Whichwara Wirasapkun นี้ได้เลยค่ะ
มุมอื่นๆ ก็มีเหมือนกัน
นี่อาจเป็นบทสัมภาษณ์เพียงเล็กน้อย แต่ก็คงได้รู้จักกับความน่ารักของเธอมากยิ่งขึ้น ซึ่งถ้าหากใครติดตามหรือสมัครเป็น FC ล่ะก็ สามารถติดตามเธอได้ในเฟซบุ๊ก หรือถ้าใครอยากจะใกล้ชิดมากกว่านั้นล่ะก็ ก็ไม่รู้สินะ….
FC เลยครับ
.
มุมหวานๆ ก็มี
.
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.